Bayard Taylor beroemde citaten

Ik heb u lief, Ik heb u alleen lief, met een liefde die niet zal sterven.

Met ruisende winden en sombere luchten sterft de donkere en hardnekkige Winter: ver weg, ongezien, schreeuwt de lente zwakjes, en vraagt haar vroegste kind op te staan; Mars!

Vertrokken zonnen hun sporen van pracht trokken over vertrokken zomers: gefluister kwam van stemmen, lang geleden weer opgelost in de oorspronkelijke stilte, en we twee, geesten van ons huidige zelf, maar nog steeds hetzelfde, als in een spectrale spiegel dwaalde daar.

De bladeren van de dichter worden één voor één verzameld, In het langzame proces van de twijfelachtige jaren.

De bron van elke overeenkomstige Stam ligt dieper dan het brein van de dichter. Eerst moeten uit het hart van de mensen de hartstochten ontspringen die hij leert zingen; zij zijn de wind, de harp is hij, om hun grillige melodie uit te drukken, - de taal van hun wisselende lot, hun trots, verdriet, liefde, ambitie, haat, - de talisman die de toetssteen van de gedachten van de luisteraar bevat; die elke ijdele vermomming doordringt en zijn geheim voor zijn ogen brengt.

De maximes vertellen je om te streven naar perfectie, wat goed is; maar het is onbereikbaar, toch.

De meest vervelende van alle sukkels is een goed gelezen dwaas.

Leren door observatie is reizen, mensen moeten ook kennis met zich meebrengen.

Leer om te leven, en leef om te leren, onwetendheid als een vuur brandt, kleine taken maken grote terugkeer.

De holtes zijn zwaar en vochtig van de stoom van de Goudstrokken.

De glorie van het mogelijke is de onze.

De aquilegia sprenkelde op de rotsen een scharlakenrode regen; het gele violet zat in de wagen van zijn bladeren, de flox hield pieken van paarse vlam in natte weiden, en alle beken met lenteparfumeerde riet waren omzoomd, en gestreepte blaasbalg van miskodeed.

Naar het Huis van de waarheid is er één deur, die ervaring is.

Hij onderwijst het beste, die de harten van alle mensen in zijn borst voelt en hun kracht of zwakte door de zijne kent.

Ik weet dat ik ... die eenvoudigste gelukzaligheid ben die miljoenen van mijn broers missen. Ik ken het geluk om geboren te worden, zelfs voor de gemeenste ellendige die ze minachten.

Maar toch droom ik dat er ergens de geest van een kind moet zijn dat op mij wacht.

Vrouwen zijn niet geneigd om te worden gewonnen door de charmes van vers.

De woorden van de profeet waren waar; de mond van Ali is de gouden deur van Wijsheid. Toen zijn vrienden Ali deze woorden vertelden, glimlachte hij en zei: "en als ze hetzelfde zouden vragen tot mijn sterfdag, was de taak gemakkelijk; want de stroom uit de bron van wijsheid, die God voorziet, is onuitputtelijk.

De stroom uit de bron van wijsheid, die God voorziet, is onuitputtelijk.

Mock sieraden op een vrouw is tastbare vulgariteit.

Er kan een dag komen die verlangen bekroont met gave, en kunst met waarheid, en liefde met gelukzaligheid, en leven met wijzere jeugd!

Het leven leeft alleen in succes.

De wolken scharrelen over de maan, een mistig licht is op de zee; de wind in de lijkwaden heeft een winterse melodie en het schuim vliegt vrij.

De kennis van mijn zonde Is half berouw.

Gewikkeld in zijn droevige mantel, staat de dag, als een puritein, streng in de vreugdeloze velden, berispt de aanhoudende kleur,-stervende hectiek van bladeren en het kille blauw van de asters,-hoort, misschien, het kraaien van een kraai op de verlaten boomtop.

En rust, die de deugdzame daden versterkt, is één met het gebed.

Liefde is beter dan roem.

De dood is niet zeldzaam, helaas! noch begraaft weinig, en al snel verspreidt het grasrijke dekbed van God zich even groen boven hun as bleek.

En de wind die bedroeft, de zee die verheugt, zingen dezelfde spanning.

Viooltjes in zachte april regens vullen hun stengels met honingachtig sap getrokken uit de vruchtbare schoot van de aarde.

Pennen dragen verder dan geweerkanonnen.

Hoger dan het volmaakte lied waar de liefde naar verlangt, Is de tedere vrees voor het verkeerde, die nooit verkeerd doet.

Door wijsheid wordt rijkdom gewonnen, maar rijkdom wordt wijsheid gekocht voor niemand.

Soms slaat een uur van het serenste weer van het lot door onze veranderlijke hemel zijn komende stralen; ergens boven ons, in ongrijpbare ether, wacht de vervulling van onze dierbaarste dromen.

Alleen moet elk hart zijn doden bedekken; alleen, door bittere inspanning, zijn rust bereiken.

Vrede het nageslacht is van kracht.

Roem is wat je hebt genomen, karakter is wat je geeft; wanneer je op deze waarheid ontwaakt, dan begin je te leven.

We volgen en racen in verschuivende achtervolging, Over de grenzeloze oceaan-ruimte! Wie heeft het gezien toen de race begon? Wie zal het zien rennen?

Zwelling van woede of sprankelend van vreugde.

Londen heeft het voordeel van een van de meest sombere sferen ter wereld.

In de glorie die van verre over Palestina hangt, stellen we ons emoties voor die nooit komen, wanneer we de grond betreden en over de heilige plaatsen lopen.

Kon men leven van het gevoel van schoonheid alleen, vrijgesteld van de noodzaak van 'schepsel comfort', zou een zeereis heerlijk zijn.

Arbeid, weet u, is gebed.

En wijd en zijd, in een scharlakenrood getij, verspreidde het vreugdevuur van de papaver zich.

De lamp die je in de oudheid hebt aangestoken, zal je mijn hartenbloed laten zien die door het rijm klopt: een dagboek van een dichter, geschreven in vuur en tranen... Dan langzame bevrijding, met de hiaten van jaren...

Wulpse bloei en geur zeldzaam de zomer naar zijn Roos kan brengen; veel zoeter naar de hofmakende lucht het verborgen violet van de lente. Toch, nog steeds verschijnt die lieflijke geest, te mooi, te zuiver, om te vluchten; geen Rijpere liefde van latere jaren kan haar schoonheid uit het hart stelen.

Wie denkt er ' s nachts dat de morgen er ooit zal zijn? Wie weet, ver op de centrale zee, dat overal land is? En toch heeft een kust zich achter ons geplaatst en zal eerder opstaan: een verleden voorspelt een toekomst...

Uit de woestijn kom ik tot u, op een hengst met vuur geschoeid; en de winden blijven achter in de snelheid van mijn verlangen.

Wanneer May, met cowslip-gevlochten lokken, door het land loopt in groene kleding. En brandt in weidegras de flox zijn fakkel van paars vuur: en wanneer de punctuele mei arriveert, met koeienlip-krans op haar voorhoofd, weten We wat ze ooit ons leven gaf, en ons nu niet kan geven!

De genezing van de wereld is in haar naamloze heiligen. Elke afzonderlijke ster lijkt niets, maar een groot aantal verstrooide sterren breken de nacht en maken hem mooi.