Pierre de Coubertin beroemde citaten

Moge vreugde en goede gemeenschap heersen, en op deze wijze moge de Olympische fakkel zijn weg door de eeuwen heen vervolgen, het vriendschappelijke begrip tussen de naties vergroten, voor het welzijn van een mensheid die altijd enthousiaster, moediger en zuiverder is.

Het belangrijkste in de Olympische Spelen is niet winnen, maar Deelnemen; het belangrijkste in het leven is niet overwinnen, maar goed vechten.

Olympisme... verheffen en combineren in een evenwichtig geheel de kwaliteiten van lichaam, geest en wil.

De Olympische vlag [] heeft een witte achtergrond, met vijf verweven ringen in het midden: blauw, geel, zwart, groen en rood []. Dit ontwerp is symbolisch; het vertegenwoordigt de vijf continenten van de wereld, verenigd door Olympisme, terwijl de zes kleuren die zijn die op alle nationale vlaggen van de wereld op dit moment verschijnen.

Een betere wereld kan alleen door betere mensen tot stand worden gebracht.

De kracht van het Olympisme komt voort uit dat wat eenvoudig menselijk is, vandaar dat wereldwijd de essentie ervan is.

Alle sporten voor alle mensen.

Het belangrijkste in de Olympische Spelen is niet winnen, maar deelnemen, net zoals het belangrijkste in het leven niet de Triomf is, maar de strijd. Het belangrijkste is niet te hebben overwonnen, maar goed te hebben gevochten.

De Olympische Spelen zijn voor de wereld en alle landen moeten erbij worden toegelaten.

Het belangrijkste in het leven is niet de overwinning, maar de strijd; het is niet te hebben overwonnen, maar goed te hebben gevochten.

De Olympische Spelen zijn de vierjaarlijkse viering van de lente van de mensheid.

Voor ieder individu is sport een mogelijke bron voor innerlijke verbetering

Het houden van een Olympische Spelen betekent het oproepen van de geschiedenis.

Het belangrijkste in het leven is niet zozeer overwinnen als goed vechten.

Olympisme streeft ernaar een manier van leven te creëren die gebaseerd is op de vreugde die in inspanning wordt gevonden, de educatieve waarde van een goed voorbeeld en respect voor universele fundamentele ethische principes.

De Olympische Spelen zijn gemaakt voor de uitademing van de individuele atleet.

Alle sporten moeten op basis van gelijkheid worden behandeld.

In de Olympische eed vraag ik maar één ding: sportieve loyaliteit.

Sport moet toegankelijk zijn voor jongeren uit de arbeidersklasse.

De zes kleuren, inclusief de witte achtergrond, vertegenwoordigen de kleuren van alle vlaggen van de wereld ... dit is een echt internationaal embleem.

De Olympische beweging geeft de wereld een ideaal dat rekening houdt met de realiteit van het leven, en bevat een mogelijkheid om deze realiteit naar het grote Olympische idee te leiden.

Sneller, Hoger, Sterker.

Het belangrijkste in het leven is niet de triomf maar de strijd.

Festival van de hartstochtelijke inspanningen en veelvuldige ambities van alle vormen van jeugdige activiteit van elke generatie die uit de drempel van het leven voortkomen.

De Olympische geest is noch eigendom van één ras, noch van één leeftijd.

Sport is de gebruikelijke en vrijwillige cultivatie van intensieve fysieke inspanning.

Succes is op zichzelf het zaad van zijn eigen verval en sport wordt niet gespaard door deze wet.

Het winnen van medailles was niet het doel van de Olympische Spelen. Het is de deelname die telt.

Sport is een deel van het erfgoed van elke man en vrouw en de afwezigheid ervan kan nooit worden gecompenseerd.

De Olympische Spelen zijn niet alleen gewone wereldkampioenschappen, maar een vierjaarlijks festival van universele jeugd. . . gevierd door elke volgende generatie als het aankomt op de drempel van de volwassenheid.

Sport moet het erfgoed zijn van alle mensen en van alle sociale klassen.

In naam van alle deelnemers beloof ik dat we aan deze Olympische Spelen zullen deelnemen, met respect en naleving van alle regels die hen beheersen in de ware geest van sportiviteit, voor de glorie van de sport en de eer van onze teams.

Sport kan op geen enkele manier als een luxeobject worden beschouwd.

Voor mij was sport een religie... met religieus sentiment.

De dag waarop een sporter stopt met vooral te denken aan het geluk in zijn eigen inspanning en de bedwelming van de kracht en het fysieke evenwicht dat hij daaruit ontleent, de dag waarop hij overwegingen van ijdelheid of belang de overhand laat nemen, op deze dag zal zijn ideaal sterven.

Raciale verschillen mogen geen rol spelen in de sport.

Een land kan zichzelf echt sport noemen wanneer de meerderheid van de bevolking een persoonlijke behoefte aan sport voelt.

Ik denk daarom dat ik gelijk had toen ik vanaf het begin van de Olympische heropleving probeerde een religieus bewustzijn te doen herleven.