Carly Simon beroemde citaten

Ik wil gewoon trots mijn litteken laten zien en er niet bang voor zijn.

Een echt sterke vrouw accepteert de oorlog die ze doormaakte en wordt veredeld door haar littekens.

Ik had wat dromen, Het waren wolken in mijn koffie.

Het geluid van vogels stopt het geluid in mijn gedachten.

Iedereen heeft problemen, en leren om ze te delen is essentieel. Het verbergen van pijn vereist een enorme hoeveelheid energie; het delen ervan is bevrijdend.

Ik ben door het dorp van mijn songwriting en mijn kunstenaarschap gegaan, en ik heb door veel verschillende fasen gegaan, waaronder een waarin het erg rustig is geweest en me een paar jaar in de steek heeft gelaten.

Weet je, mensen willen me eren, en aan de ene kant wil ik gewoon geen posterkind zijn; maar aan de andere kant wil ik iets classy en groots doen - iets waar de restanten naar de oorzaak gaan.

Als zangeres probeerde ik al deze hoeden, deze stemmen, deze kleren, en uiteindelijk kwam ik eruit.

Er was een Franse zangeres, Francoise Hardy - ik keek naar haar foto ' s en probeerde me te kleden zoals zij.

We bevinden ons nu in deze periode waarin we allemaal fysiek in vorm proberen te zijn en onszelf elk plezier ontzeggen.

Soms schreef mijn vriend de tekst en ik de melodie, en andere keren begon ik helemaal opnieuw. Of soms nam ik een lokaal gedicht en zette dat op muziek...Ik zong altijd standaarden omdat de liedjes die ik voor mezelf schreef niet zo gemakkelijk te zingen waren.

Ik heb mezelf altijd gezien als een krijger. Als je echt een gevecht hebt, is het beter dan wanneer je niet weet tegen wie je moet vechten.

Meestal Weet je pas wat inspirerend is als je er op terugkijkt.

We hebben rolmodellen nodig die de mal gaan doorbreken.

Ik denk dat ik een aantal behoorlijk slechte recensies heb gekregen op albums of nummers die later zichzelf hebben bewezen.

Mijn vader was een klassieke pianist, en mijn moeder was een zangeres van zowat alles.

Ik vind het altijd interessant om een beetje dieper te graven elke keer dat je naar een plek gaat die een openbaring lijkt of een sterke verbinding met een emotionele waarheid.

Weet je hoeveel concerten ik heb gedaan in mijn hele leven, in meer dan 35 jaar optreden? Vierenzestig.

We hebben alle shows gezien. Het Amerikaanse muziektheater en de jazz waren erg groot.

Mijn uiterlijk werd nog sterker toen ik begon te zingen in Greenwich Village met mijn zus Lucy. We droegen bijpassende jurken als de Simon Sisters.

Het is als de schimmel in Dr. Florey ' s jas, over de ontdekking van penicilline. Uit deze vreemde ongelukken komen enorme ontdekkingen. Een bepaald paars bloedt in rood en ineens heb je iets onverwachts.

Dus ik veronderstel dat dit enigszins volwassen modegevoel gebeurde vanwege wat ik had.

Zolang ik in deze business zit, is het een beetje alsof ik in een stad of stad woon voor de oorlog en dan na de oorlog en dan tijdens de wederopbouw en dan tijdens de tijd dat het zich uitstrekt naar de winkelcentra.

Ik had een borstamputatie in 1998, en daarna chemo.

Ik zong altijd standaarden omdat de liedjes die ik voor mezelf schreef niet zo gemakkelijk te zingen waren.

Ik voel me nog steeds meer op mijn gemak met standaarden dan met mijn eigen liedjes.

Ik heb geen tijd voor de pijn.

Je zegt dat we zullen zweven als twee vogels door de wolken, maar binnenkort zul je me op je plank zetten. Ik zal nooit leren om alleen mezelf te zijn, eerst alleen.

Het maakte niet zoveel uit omdat ik een zangeres ben, geen actrice, maar mijn gezicht is nu meer acceptabel dan toen ik voor het eerst op het toneel kwam, omdat ik deels zwart ben.

De modellen voor mij waren meer de folk-rock zangers van de jaren '60 en' 70.

Toen ging ik door een groot Peggy Lee podium, toen werd ik Annie Ross, toen Judy Collins.

We veranderen zo vaak van mening over onszelf. Wat de buitenwereld denkt is maar een klein deel van ons imago.

Maar ik ben verdwaald als het om jou gaat.

Het leven is een droom, zelfs in de meest pijnlijke momenten, het is een droom waar we op kunnen dansen.

Ik probeer tot die eigenaardige en bijzondere dingen te komen waar je nooit aan denkt om te zeggen.

Ik gebruikte het fysieke litteken van mijn borstkankeroperatie, het litteken dat ik over mijn borst heb als metafoor voor allerlei littekens.

Ik stotterde vreselijk, dus ik kon pas echt goed praten toen ik 16 of 17 was.

Ik herinner me dat ik ooit op het podium was toen ik geen angst had: ik werd zo bang dat ik geen angst had dat het een angstaanval veroorzaakte.

Een van de dingen die me altijd heeft gemotiveerd om te schrijven is de wens om het eruit te krijgen en er op een objectieve manier naar te kijken, zodat het me geen ernstige pijn doet door binnen te blijven.

Je bent zo ijdel. Ik wed dat je denkt dat dit lied over jou gaat.

Mijn litteken is prachtig. Het lijkt wel een pijl.

Anticipatie maakt me te laat, het laat me wachten.

Hij was voor het eerst een geweldloze mogelijke dader ... En onder de verplichte minima, werd hij in de gevangenis gezet voor 15 jaar. Niet alleen past de straf niet bij de misdaad, maar de verplichte minima geven rechters geen discretionaire bevoegdheid om naar de achtergrond van de zaak te kijken, om de details van de zaak te lezen. Ik ken geen rechter die echt voorstander is van de verplichte minima.

Je hoeft me niet te bewijzen dat je mooi bent voor vreemden, ik heb zelf liefdevolle ogen..

Ik maakte me te veel zorgen over de oren van anderen en niet over die van mezelf, ik raakte de weg kwijt.

Ik nam het ter harte om een goed persoon te zijn; je zei nooit iets gemeens over iemand.