Eric Weiner beroemde citaten

wat je niet doodt, maakt je niet alleen sterker, maar ook eerlijker.

Misschien is het waar dat je niet terug in de tijd kunt gaan, maar je kunt terugkeren naar het toneel van een liefde, van een misdaad, van geluk en van een noodlottige beslissing; de plaatsen zijn wat overblijft, zijn wat je kunt bezitten, zijn wat onsterfelijk is.

Geld is belangrijk, maar minder dan we denken en niet op de manier waarop we denken. Familie is belangrijk. Vrienden ook. Afgunst is giftig. Dat is overdreven denken. Stranden zijn optioneel. Vertrouwen is dat niet. Ook geen dankbaarheid.

[Geluk is] een geest, het is een schaduw. Je kunt er niet echt achteraan. Het is een bijproduct, een zeer aangename bijwerking van een goed geleefd leven.

een eenvoudige vraag om je ware thuis te identificeren: waar wil je sterven?

Een verwarde geest staat open voor de mogelijkheid van verandering.

Geluk is geen zelfstandig naamwoord of werkwoord. Het is een conjunctie. Bindweefsel.

Compromissen is een vaardigheid, en zoals alle vaardigheden verzwakt het door gebrek aan gebruik.

Waar we zijn is van vitaal belang voor wie we zijn,

We kunnen niet van een plek of een persoon houden als we altijd één voet buiten de deur hebben.

De rede kan geen verklaring geven voor die momenten in het leven die "het intellect verbijsteren en toch het hart volkomen kalmeren", zoals G. K. Chesterton opmerkte.

Joseph Campbell, die toen hem werd gevraagd welke spirituele oefening hij volgde, zei: "ik onderstreep boeken."Ik ook.

Het is niet wat we geloven dat ons gelukkig maakt, maar de daad van geloven. In alles.

Het is een feit van de menselijke natuur dat we plezier halen uit het zien van anderen die zich bezighouden met aangename daden. Dit verklaart de populariteit van twee ondernemingen: * * * * * en cafà © s.

Het woord utopia heeft twee betekenissen. Het betekent zowel "goede plek"als " nergens". Zo zou het moeten zijn. De gelukkigste plaatsen, denk ik, zijn degenen die net aan deze kant van het paradijs wonen. De perfecte persoon zou ondraaglijk zijn om mee te leven; evenzo zouden we ook niet op de perfecte plaats willen wonen. "Een leven van geluk! Niemand kon het verdragen: het zou de hel op aarde zijn", schreef George Bernard Shaw in zijn toneelstuk Man and Superman.

Normaal gesproken denken we aan de Religieuzen als mensen die meer om ons geven, niet minder dan de rest van ons. Dit is niet waar, niet precies. De echt religieuze geven meer om minder dingen en geven geen moer om de rest.

Geloven in alles lijkt veel op geloven in niets.

Ons geluk is volledig en volkomen verweven met andere mensen: familie en vrienden en buren en de vrouw die je nauwelijks opmerkt die je kantoor schoonmaakt. Geluk is geen zelfstandig naamwoord of werkwoord. Het is een conjunctie. Bindweefsel.

Sommige plaatsen zijn als familie. Ze irriteren ons eindeloos, vooral tijdens de feestdagen, maar we blijven terugkomen voor meer omdat we diep in ons hart weten dat ons lot met elkaar verweven is.

De in Groot-Brittannië geboren filosoof Alan Watts gebruikte in een van zijn prachtige lezingen over oosterse filosofie deze analogie: "als ik een cirkel teken, zullen de meeste mensen, wanneer ze gevraagd worden wat ik heb getekend, zeggen dat ik een cirkel of een schijf of een bal heb getekend. Weinig mensen zullen zeggen dat ik een gat in de muur heb getekend, omdat de meeste mensen eerst aan de binnenkant denken, in plaats van aan de buitenkant. Maar eigenlijk gaan deze twee kanten samen-je kunt niet hebben wat 'hier' is, tenzij je hebt wat er daarbuiten is. Met andere woorden, waar we zijn is van vitaal belang voor wie we zijn.

Tot de achttiende eeuw geloofden mensen dat het Bijbelse paradijs, De Hof van Eden, een echte plaats was. Het verscheen op kaarten-ironisch genoeg gelegen aan de samenvloeiing van de rivieren Tigris en Eufraat, in wat nu het hedendaagse Irak is.

Dus de grootste bron van geluk zijn andere mensen - en wat doet geld? Het isoleert ons van andere mensen. Het stelt ons in staat om muren, letterlijk en figuurlijk, om ons heen te bouwen. We verhuizen van een vol studentenhuis naar een appartement naar een huis, en als we echt rijk zijn, naar een landgoed. We denken dat we omhoog gaan, maar we sluiten onszelf af.

Er is niemand op het eiland die hen vertelt dat ze niet goed genoeg zijn, dus gaan ze gewoon door en zingen en schilderen en schrijven.

We worden niet alleen gevormd door onze huidige geografie, maar ook door onze voorouderlijke. Amerikanen, bijvoorbeeld, behouden een grensgeest, ook al is de enige grens die overblijft die enorme open ruimte tussen de SUV en het winkelcentrum. We zijn ons verleden.

We helpen andere mensen omdat we dat kunnen, of omdat het ons een goed gevoel geeft, niet omdat we rekenen op een toekomstige terugbetaling. Daar is een woord voor: liefde.

Elk land heeft zijn cocktailpartyvraag. Een eenvoudige query van één zin, waarbij het antwoord een moederlode van informatie ontsluit over de persoon die je net hebt ontmoet.... In Zwitserland wel, waar kom je vandaan? Dat is alles wat je over iemand moet weten.

Terwijl ik door en door rilde, werd ik steeds energieker en opgewonden door mijn eigen ellende en misantropie totdat ik een soort van ***** van negativiteit bereikte.'... De Britten genieten niet alleen van ellende, ze krijgen er ook van.

Ik heb het grootste deel van mijn leven geprobeerd om mijn weg naar een gelukkig leven te denken, en mijn falen om dat doel te bereiken bewijst alleen maar, in mijn gedachten, dat ik geen goed genoeg denker ben. Het is nooit bij me opgekomen dat de bron van mijn ongeluk niet het gebrekkige denken is, maar het denken zelf.

Een deel van de positieve psychologie gaat over positief zijn, maar soms zijn lachen en clowns niet gepast. Sommige mensen willen niet gelukkig zijn en dat is oké. Ze willen een zinvol leven, en dat is niet altijd hetzelfde als een gelukkig leven.

Voor mij is een onbezochte plek als een onbeantwoorde liefde. Een doffe pijn die-hoe je ook probeert het weg te denken, jezelf ervan te overtuigen dat ze echt niet het juiste land voor je was - je gewoon niet met rust laat.

En toch heb ik in de loop der jaren zoveel mensen ontmoet zoals Jared die meer thuis lijken te zijn, gelukkiger, in een land wonen bij hun geboorte. ... Geen politieke vluchtelingen, die ontsnappen aan een onderdrukkend regime, noch economische vluchtelingen, die een grens oversteken op zoek naar een beter betaalde baan. Het zijn hedonistische vluchtelingen, die verhuizen naar een nieuw land, een nieuwe cultuur, omdat ze daar gelukkiger zijn. Meestal hebben hedonistische vluchtelingen een ephiphany, een moment van grote helderheid wanneer ze zich zonder twijfel realiseren dat ze in het verkeerde land zijn geboren.

Daarom voelen we ons zo gedesoriënteerd, zelfs geïrriteerd, als deze toetsstenen uit ons verleden worden veranderd. We vinden het niet leuk als onze woonplaats verandert, zelfs niet op kleine manieren. Het is verontrustend. De speeltuin! Het lag hier, Ik zweer het. Rotzooi met onze woonplaats, en je rotzooi met ons verleden, met wie we zijn. Niemand vindt dat leuk.

Ik heb altijd geloofd dat geluk om de hoek ligt. De truc is het boeten van de rechterhoek.

..er is meer in het leven dan alleen plezier. We willen ons geluk bereiken en niet alleen ervaren.

God is geen uitroepteken. Hij is op zijn best een puntkomma, die mensen verbindt en genereert wat Aldous Huxley 'menselijke genade' noemde.ergens onderweg zijn we dit uit het oog verloren.

Een mysterie is geen puzzel die wacht om opgelost te worden, maar iets waarvoor geen menselijke oplossing bestaat. Mystery ' s nakomelingen zijn geen frustratie maar ontzag, en dat gevoel van ontzag groeit samen met kennis.