Edith Piaf beroemde citaten

Ik wil mensen laten huilen, zelfs als ze mijn woorden niet begrijpen.

Wat mij betreft, betekent liefde vechten, Dikke leugens en een paar klappen in het gezicht.

Ik had honger. Ik had het koud. Maar ik was ook vrij. Vrij om 's morgens niet op te staan,' s avonds niet naar bed te gaan, vrij om dronken te worden als ik het leuk vond, om te dromen... hopen.

Voor alles wat je doet in dit leven betaal je.

Het maakt niet uit wat mensen zeggen. Geef geen moer om hun wetten.

Gebruik je fouten, gebruik je gebreken; dan word je een ster.

Ik heb aan Jezus gedacht. Vind je het niet een beetje vreemd dat, aangezien hij bij zijn familie woonde en zo, Hij opstond en hen verliet net toen ze hem het hardst nodig hadden?

Ik denk dat je moet betalen voor liefde met bittere tranen.

Als God mij heeft toegestaan zoveel geld te verdienen, is dat omdat hij weet dat ik het allemaal weg geef.

Slapen is voor mij tijdverspilling. Ik ben bang om te slapen. Het is een vorm van dood.

Succesvol zijn in mijn geboorteland Frankrijk, waar mensen dezelfde taal spreken en mij begrijpen, is niets.

Geld? Hoe ben ik het kwijtgeraakt? Ik ben het nooit kwijtgeraakt. Ik wist alleen niet waar het heen ging.

Alles wat ik mijn hele leven heb gedaan is ongehoorzaam zijn.

Mensen zeggen dat ik het telefoonboek kon zingen en het goed kon laten klinken.

Amerikanen willen schoonheden, niet ik. Ik ben niet de Parijse bom die ze verwachtten. Zie je me als een koormeisje? Waar zit mijn veer in mijn kont? Ze denken dat ik verdrietig ben, ze zijn dom. Ik verbind me niet met hen

Ik zou graag één persoon zien - slechts één-die zou toegeven dat hij een lafaard was geweest.

Mijn serre staat op straat. Mijn intelligentie is instinct.

Drugs zijn een carnaval in de hel.

Als hij me in zijn armen neemt en zachtjes tot me spreekt, zie ik de wereld door een roze bril.

Zingen is een manier om te ontsnappen. Het is een andere wereld. Ik ben niet meer op aarde.

De dood is het begin van iets.

Ik wil niet sterven als een oude dame.

Ik heb altijd al willen zingen, net zoals ik altijd heb geweten dat ik op een dag mijn eigen niche zou hebben in de annalen van het lied. Het was een gevoel dat ik had.

Ik dacht altijd dat mijn dagen in het donker [als kind had ze staar en kon ze bijna vier jaar niet zien] me een heel speciale gevoeligheid gaven. Veel later, als ik echt een lied wilde horen, echt 'zien', sloot ik mijn ogen, en als ik het uit de diepten van mezelf wilde brengen, uit mijn ingewanden, uit mijn buik, als het lied van ver weg moest komen, sloot ik mijn ogen.

Artiesten en hun publiek mogen elkaar nooit ontmoeten. Als het gordijn naar beneden komt, moet de artiest wegvliegen als een duif van een goochelaar.

Ik lieg niet, Ik verbeter mijn leven.

Ik kan nu sterven. Ik heb twee keer geleefd.

Ik wil jong sterven. Ik vind het vreselijk om oud te worden en ziekte is lelijk ...

De dood bestaat niet.

Zingen is tot leven brengen; onmogelijk als de woorden middelmatig zijn, hoe goed de muziek ook is.

Ik zou het niet erg vinden om terug te komen naar de aarde na mijn dood.