Ernie Harwell beroemde citaten

Het is tijd om afscheid te nemen, maar ik denk dat afscheid verdrietig is en ik zou veel liever hallo zeggen. Hallo aan een nieuw avontuur.

Honkbal lijkt veel op het leven. Het is een dagelijks bestaan, vol ups en downs. Je haalt het meeste uit je kansen in honkbal zoals je dat in het leven doet.

Baseball just a kwam zo eenvoudig als een bal en een knuppel. Toch, zo complex als de Amerikaanse geest die het symboliseert. Een sport, een bedrijf en soms bijna zelfs een religie.

Ik denk dat ik dank verschuldigd ben aan de mensen die naar mij hebben geluisterd door de jaren heen, die op de radio hebben gestemd. Ze hebben me een warmte en loyaliteit gegeven die ik nooit heb kunnen terugbetalen. De manier waarop ze mij hebben bereikt, is zeker het hoogtepunt van mijn leven geweest.

In honkbal schijnt de democratie het duidelijkst. De enige race die telt is de race naar de tas. De Geloofsbelijdenis is het regelboek. En kleur, alleen iets om het uniform van het ene team te onderscheiden van dat van het andere.

Honkbal is een ballet zonder muziek. Drama zonder woorden.

Ik zie het leven als een vreugdevol avontuur.

Honkbal is de president die de eerste bal van het seizoen gooit. En een schooljongen die met z ' n vader aan het vangen is op een boerderij in Mississippi.

Iedereen in de kleine competities - als je een speler bent, een omroeper, wat dan ook - wil in de grote competities zijn.

Maar bovenal ben ik een deel van jullie mensen die naar me hebben geluisterd, want vooral jullie mensen in Michigan, jullie Tiger fans, jullie hebben me zoveel warmte gegeven, zoveel genegenheid en zoveel liefde.

Met de Giants heb ik het debuut van Hall of Famer Willie Mays uitgezonden.

Honkbal is een levendige race van man tegen man, reflex tegen reflex. Een spelletje inches. Elke vaardigheid wordt gemeten. Elke heldhaftige, elke mislukking wordt gezien en gejuichd, of uitgejouwd. En dan wordt het een statistiek.

Dat andere gezegde, Ik ben een deel van alles wat ik heb ontmoet, ik denk dat zou moeten beginnen met mijn prachtige ouders terug in Atlanta toen ik een jongere vijf jaar oud was ik was tong gebonden.

Baseball is een tonggebonden jongen uit Georgia die opgroeit tot een omroeper en de Heer prijst omdat hij hem de weg naar Cooperstown heeft gewezen. Dit is een spel voor Amerika. Nog steeds een wedstrijd voor Amerika, dit honkbal!

Ik ben ook een deel van de mensen met wie ik heb gewerkt in honkbal die zo geweldig voor me zijn geweest, Mr.Earl Mann van Atlanta, die me mijn eerste honkbal uitzendbaan gaf.

Waarom het sprookje van Willie Mays die een briljante World Series vangst maakt, en dan weg rent om stickball te spelen op straat met zijn tienervrienden. Dat is honkbal. Zo is de ruige stem van een gedoemde Lou Gehrig die zegt: 'Ik beschouw mezelf als de gelukkigste man op aarde.'

Ik denk dat als je de aanwezigheidsgegevens van alle omroepers zou controleren, je een veel beter record zou vinden dan van iemand anders in een ander bedrijf, omdat we van het spel houden en er een passie voor hebben.

Toen ik in 1948 naar Brooklyn ging, was Jackie Robinson op het hoogtepunt van zijn briljante carrière.

Er is een man in Mobile die zich herinnert dat Honus Wagner 46 jaar geleden een triple sloeg in Pittsburgh. Dat is honkbal.

Ik prijs de Heer hier vandaag. Ik weet dat al mijn talent en al mijn bekwaamheid van hem komt, en zonder hem ben ik niets en ik dank hem voor zijn grote zegen.

God zegende me door me hier te plaatsen voor eenendertig jaar in Michigan en Trumbull.

Ik waardeer de mensen van Michigan enorm. Ik hou van hun grit. Ik hou van de manier waarop ze het leven onder ogen zien. Ik hou van de familiewaarden die ze hebben.

Ik heb het geluk gehad om geweldige evenementen uit te zenden en de daden van geweldige spelers uit te zenden.

Ik zou graag herinnerd worden als iemand die op de baan kwam. Ik beschouw mezelf als werknemer.

Een lange, dunne Oude man die een scorecard zwaait vanuit de hoek van zijn dugout. Dat is honkbal.

Honkbal is een groentje, zijn ervaring is niet groter dan de knobbel in zijn keel als hij zijn droom begint te vervullen.

Ik heb gewoon vertrouwen. Het is er gewoon. Het is niet erg.

Het was een geweldig leven.

Ik besloot al heel vroeg dat ik verslaggever zou worden, dat ik niet zou juichen voor het team. Ik denigreer mensen die het doen niet. Het is goed.

Ik heb een groot geloof in God en Jezus.

Ik heb ontdekt dat als je een baret draagt, mensen denken dat je een taxichauffeur bent of een producent van vuile films.

Alles kan gebeuren. Dat is het mooie van creëren.

God heeft altijd het beste voor ons.

Bijnamen zijn honkbal, namen als Zeke en Pie en Kiki en Home Run en Cracker en Dizzy en Dazzy.

Ik heb er veel vertrouwen in dat de Hemel er is en dat ik mijn broers en mijn moeder en vader zal zien als ik daar ben.

Het grootste moment dat ik ooit in Detroit heb gekend was Jim Northrups triple in de zevende wedstrijd van de World Series in St.Louis. Het was een prachtig moment omdat de Tigers niet alleen een wereldkampioenschap wonnen dat zoveel betekende voor een hele stad, ze versloegen de beste werper die ik ooit zag Bob Gibson.

Wat er ook gebeurt, Ik ben er klaar voor.,

Honkbal is continuïteit. Pitch to pitch. Inning tot inning. Seizoen tot seizoen.

Ik hou van wat ik doe. Als ik mijn tijd opnieuw had, zou ik het waarschijnlijk voor niets doen.

De Heer heeft me gezegend met een geweldige reis.

Ik heb meer no-hitters dan Nolan Ryan.

Wheaties was de grote sponsor in die dagen (1940s). Ze sponsoren bijna alle honkbalwedstrijden in de majors en de minors. Dat waren veel Wheaties. Ik denk dat er vierentwintig dozen in een koffer zaten en sommige van deze jongens sloegen vijfentwintig en dertig homeruns per seizoen. We hadden in die tijd een hond genaamd Blue Grass en de spelers gaven ons hun tarwe voor hem. Blue Grass hield van Wheaties en ik ook.

Als ik in het jaar 2025 terug naar de stand liep, denk ik niet dat het veel zou zijn veranderd. Ik denk dat honkbal ongeveer hetzelfde gespeeld en beheerd zou worden als vandaag. Het is een geweldige overlevende.

Ik had een baan te doen, en ik deed het al die jaren naar mijn beste vermogen. Dat is wat ik wil achterlaten als ik mijn laatste wedstrijd in Toronto eindig.

Sparky is de enige die ik ken die meer boeken heeft geschreven dan hij heeft gelezen.

Op de radio, zeggen ze, gebeurt er niets totdat de omroeper zegt dat het gebeurt.