Jane Yolen beroemde citaten

Literatuur is een tekstueel overgedragen ziekte, die normaal gesproken in de kindertijd wordt opgelopen.

Oefen de schrijfspier elke dag, zelfs als het slechts een brief, notities, een titellijst, een karakterschets, een dagboekvermelding is. Schrijvers zijn als dansers, als atleten. Zonder die oefening grijpen de spieren vast.

Een boek is een prachtig cadeau. Hoewel het Versleten kan worden, zal het nooit oud worden.

Hou van het schrijven, hou van het schrijven, hou van het schrijven... de rest volgt.

Kinderboeken veranderen levens. Verhalen stromen in de harten van kinderen en helpen hen te maken wat ze worden.

Taal helpt het leven zo zeker te ontwikkelen als het het leven weerspiegelt. Het is een belangrijk onderdeel van onze menselijke conditie.

Touch magic. Geef het door.

Verhalen", zei hij, zijn stem laag en bijna ruig, " we bestaan uit verhalen. En zelfs degene die het meest op leugens lijken, kunnen onze diepste verborgen waarheden zijn.

De verhalen van Elfland staan of vallen niet op hun actualiteit, maar op hun waarheidsgetrouwheid, hun spreken tot de menselijke conditie, de verlangens die we allemaal hebben voor de fee.

Hoe vaak is het voorbijgaan van de ene storm slechts een voorbode voor de andere.

Mist. Een grote mist. Het bestreek het hele Koninkrijk. En iedereen erin - de goede mensen en de niet zo goede, de jonge mensen en de niet-zo-jonge, en zelfs Briar Rose ' s moeder en vader vielen in slaap. Iedereen sliep: heren en dames, leraren en buiken, honden en duiven, konijnen en konijnen en allerlei Burgers. Ze sliepen zo diep dat ze honderd jaar lang niet meer wakker konden worden.

Wat is een gelofte?.. maar de mond herhaalt wat het hart al heeft beloofd?

Tijd kan alle wonden genezen, maar het wist de littekens niet uit.

Wat maakt een goed boek? Wetenschappers en critici debatteren al tientallen jaren over die vraag. Ik hou van boeken die mijn hoofd en mijn hart tegelijk raken.

Groei in het vermogen om te schrijven komt in sprongen.

Hout kan twintig jaar in het water blijven, maar het is nog steeds geen vis.

Vissen zijn niet de beste autoriteit op het gebied van water.

Folklore is de perfecte tweede huid. Van onder zijn huid kunnen we alle glinsterende, schimmige onzekerheden van de wereld zien.

Nou, 'zei de godin,' je hart genas niet recht de laatste keer dat het brak. Dus we breken het opnieuw en resetten het zodat het deze keer recht geneest.

Sprookjes hebben altijd een happy end. Dat hangt ervan af... of je nu Rumpelstiltskin bent of de Koningin.

Je bent een naam, geen nummer. Vergeet nooit die naam, wat ze je hier ook vertellen. Je zult altijd Chayaâ € "levenâ €" voor mij zijn.

En voor volwassenen geeft de wereld van fantasieboeken ons de grote woorden van kracht terug die we, om getemd te worden, uit onze volwassen woordenschat hebben verwijderd. Deze woorden zijn de * * * * * van onschuld, woorden die volwassenen niet langer gebruiken met andere volwassenen, en dus lachen we om hen en sturen ze naar de kinderkamer, angst maskeren als cynisme. Dit zijn de woorden die werden gesmeed in de aarde, lucht, vuur en water van het menselijk bestaan, en de woorden zijn: liefde. Haten. Goed. Kwaad. Moed. Eer. Waarheid.

Een kind dat kan houden van de eigenaardigheden van een fantasieboek kan onmogelijk xenofoob zijn als volwassene. Wat is een andere kleur, een andere cultuur, een andere tong voor een kind dat al Elfs beheerste, puddleglums respecteerde of onder de betovering van een donkere Ged viel?

Wat ik wil weten is, als je je hersenen vertelt om dingen niet te doen... en het blijft het toch doen, betekent dat dat je geest een eigen geest heeft? En als dat zo is, wie heeft hier dan de leiding?

Fictie kan de verdovende getallen niet reciteren, maar het kan die getuige zijn, die herinnering. Een verhalenverteller kan proberen het menselijke verhaal te vertellen, kan een sterrenstelsel maken van de chaos, kan wijzen op het feit dat sommige mensen overleefden, zelfs als de meeste mensen stierven. En kan ons eraan herinneren dat de Zwaluwen nog steeds zingen rond de schoorstenen.

Schrijf gewoon. Als je een keuze moet maken, als je zegt: 'Oh nou, ik ga het schrijven wegleggen totdat mijn kinderen groot zijn', dan wil je niet echt schrijver worden. Als je schrijver wilt worden, schrijf je... Als je het niet doet, wil je waarschijnlijk geen schrijver worden, je wilt gewoon geschreven hebben en beroemd zijn-wat heel anders is.

Als je van een taille houdt, verspil je een liefde.

We hebben allemaal zulke verhalen. Het is een brutale rekenkunde. Maar ik leef nog. Je leeft nog. Zolang we ademen, kunnen we zien en horen. Zolang we ons kunnen herinneren, leven al degenen die voor ons zijn gegaan in ons.

Een schaduwloze man is een monster, een duivel, een ding van het kwaad. Een mens zonder schaduw is zielloos. Een schaduw zonder man is een zielig stukje. Maar samen, licht en donker, vormen ze een geheel.

Maar toen de schaar door haar haar knipte en het scheermes de rest scheerde, besefte ze met een plotselinge vreselijke paniek dat ze zich niets meer uit het verleden kon herinneren. Ik kan het me niet herinneren, fluisterde ze in zichzelf. Ik kan het me niet herinneren. Ze is net zo brutaal ontdaan van haar geheugen als haar haar, zonder toestemming, zonder reden... Weg, allemaal weg, dacht ze weer wild, niet eens meer zeker wat weg was, wat ze rouwde.

Intuïtie werkt het beste als je je herinnert dat 'collegegeld' er deel van uitmaakt. Je moet van tevoren hebben betaald (d.w.z. je voorbereidingswerk hebben gedaan ) om de grond voor intuïtie voor te bereiden.

Oefen de schrijfspier elke dag.

Het is het laatste wat we leren, luisteren naar de schepsel wereld...

Weet, mijn zoon, dat de vijand altijd bij je zal zijn. Hij zal in de schaduw van je dromen en in je levende vlees zijn, want hij is het andere deel van jezelf.

De hoofdplotlijn is eenvoudig: je personage aan de voet van de boom krijgen, hem in de boom krijgen en dan uitzoeken hoe je hem weer naar beneden kunt krijgen.

Schrijf, schrijf en schrijf nog wat meer. Denk aan schrijven als een spier die veel beweging nodig heeft.

Ideeën zijn het goedkoopste deel van het schrijven. Ze zijn vrij. Het moeilijkste is wat je doet met ideeën die je hebt verzameld.

Zijn verborgen deuren niet het meest verleidelijk? De oude verhalen wijzen daar zeker op. Zelfs de grootste helden en heldinnen vallen onder de betovering van een gesloten deur.

Je schrijft om gelezen te worden. Dat is de bottom line.

In fantasieverhalen leren we de verschillen van anderen te begrijpen, we leren mededogen voor die dingen die we niet kunnen doorgronden, we leren het belang van het behoud van ons gevoel van verwondering. De vreemde werelden die in de bladzijden van fantastische literatuur bestaan, leren ons een tolerantie voor andere mensen en plaatsen en wekken een openheid op voor nieuwe ervaringen. Fantasie plaatst de wereld in perspectief op een manier die 'realistische' literatuur zelden doet. Het is niet zozeer een ontsnapping uit het hier en nu als een uitbreiding van de horizon van elke lezer.

Je kunt een vlinder maar zo lang achtervolgen.

Ik ben altijd jaloers geweest op kunstenaars. De geur van de studio, de namen van de verschillende gereedschappen, het uiterlijk van een half afgewerkt doek schreeuwen allemaal van creatie. Wat hebben schrijvers in vergelijking? Alleen het platte papier, het geklap van de schrijfmachine of het schrapen van een pen over een gele pagina. En dan, wanneer het voltooide stuk wordt gepresenteerd, is er een klein wonder aan de ene kant, een manuscript bevlekt met verwijderingen of doorgestreepte lijnen aan de andere kant. De impact van het schilderij is onmiddellijk, het manuscript moet zich langzaam door de tijd heen ontvouwen.

Je weet hoe het is: zodra je besluit iets te vergeten, komen je hersenen tot de conclusie dat het het meest fascinerende ding ter wereld is.

Neem een stap, adem de wereld in, geef het weer uit in verhaal, gedicht, lied, kunst.

Ze [sprookjes] praten over echte emoties, vertellen waargebeurde verhalen, door middel van metaforen. Vroeger begrepen mensen metaforen beter dan ik denk dat we nu doen. Maar deze verhalen zijn zo krachtig dat ze weigeren te sterven.

Cultuur begint in de wieg . . Zonder verhalen en verhalen en boeken is het verleden van de mensheid verliezen, is geen sterrenkaart voor onze toekomst hebben.