J.A. Redmerski beroemde citaten

Alleen omdat het probleem van de ene persoon minder traumatisch is dan dat van de andere, betekent niet dat ze minder pijn hoeven te doen.

Ik denk dat als vorige levens echt zijn, we in elk van hen geliefden zijn geweest. Ik ken je al een korte tijd, maar ik heb het gevoel dat ik je al heel lang ken.

Het hart wint altijd over de geest. Het hart, hoewel roekeloos en suïcidaal en een ***** op zichzelf, krijgt altijd zijn zin.

Tijd is wreed als het leven. Het vertraagt, zodat je echt de ergste momenten ervan kunt ervaren. Alleen als je er doorheen komt, kun je zeggen dat het allemaal zo snel is gebeurd.

Het maakt niet uit wat je doet, zelfs als je een ervaring tot in het kleinste detail probeert te repliceren, zal het nooit zijn zoals het was toen het de eerste keer op natuurlijke wijze gebeurde.

Alleen dat wonen en plannen onzin is, je blijft stilstaan bij het verleden, je kunt niet vooruit. Besteed te veel tijd aan het plannen voor de toekomst en je duwt jezelf gewoon achteruit, of je blijft je hele leven op dezelfde plek stagneren. Leef in het moment, waar alles precies goed is, neem je tijd en beperk je slechte herinneringen en je komt waar het ook is je gaat een stuk sneller en met minder hobbels op de weg langs de weg.

Dit gaat in tegen alles wat ik ben, Sarai", zegt hij en kust me dan. "Nee, dat doet het niet," fluister ik en kus hem terug. "Het is dat je meer wordt van wie je echt bent.

Ik denk dat soms de grootste herinneringen worden gemaakt op de meest onwaarschijnlijke plaatsen, een verder bewijs dat spontaniteit meer lonend is dan een zorgvuldig gepland leven.

Toeval is gewoon een veilige conformist voor het lot.

Dingen veranderen altijd als iemand van wie je houdt sterft. Je kunt je gewoon niet voorbereiden op die veranderingen, ongeacht wat je van tevoren doet. Het enige dat zeker is, is dat je je altijd afvraagt wie de volgende zal zijn.

Ik vraag me af of de oceaan anders ruikt aan de andere kant van de wereld.

Gisteren dacht ik na over waarom ik de behoefte voelde om precies op hetzelfde tijdstip op te staan als de dag ervoor en alles te doen wat ik de dag ervoor deed. Waarom? Wat dwingt iemand van ons om de dingen te doen die we doen als diep van binnen een deel van ons er gewoon van Los wil breken?

Andrew..Ik schud mijn hoofd, tranen rollen mijn wangen,.. het was altijd jij", fluister ik hard. Zelfs met Ian voelde ik dat er iets ontbrak. Ik zei het u die avond in het veld; Ik zei u dat...Mijn stem trails. Ik glimlach en zeg: 'jij bent mijn partner in crime. Dat Weet ik al heel lang.

Als je je er beter door voelt, kun je me zeggen dat ik moet stoppen als je iets wilt weigeren, maar ik hoop dat je dat niet doet, Want Ik wil je echt laten zien hoe je moet leven.- Andrew Parrish .

Nog één ding: voel je niet slecht omdat je me niet hebt verteld dat je van me hield. Je hoeft het niet te zeggen. Ik wist al die tijd dat je dat deed.

...Ik kijk zoveel naar haar dat ik vergeet dat het regent.

Het is als onweerstaanbaar gif: Ik ben gebiologeerd door de manier waarop het me laat voelen, hoewel het de potentie heeft om mijn ziel te verpletteren en ik drink het toch op.

Ik ben blij dat je niet verdronken bent.zijn ogen warmen op met zijn gezicht. Ik glimlach terug naar hem. "ja, dat zou gezogen hebben."definitief.

Ik ben geen volger. Dat ben ik nooit geweest. Maar Ik zal zeker iemand worden die ik een paar uur niet ben als het me zal laten opgaan in plaats van me een flagrante oogpijn te geven en de aandacht te trekken.

Ik hield van Ian in het nu, de manier waarop hij naar me keek, hoe hij mijn maag liet zwemmen, hoe hij mijn haar vasthield toen ik mijn ingewanden kotste na het eten van een slechte enchilada. Dat is liefde.

Maar toen ik daar stond gekleed in een schattig zwart broekpak en een wit overhemd met knopen en hakken, voelde ik me helemaal niet op mijn plaats. Niet noodzakelijk vanwege de kleding, maar ik hoor er gewoon niet thuis. Ik kan er mijn vinger niet op leggen, maar die maandag en de rest van die week toen ik wakker werd, me aankleedde en die winkel binnenliep, jekte er iets in het achterste deel van mijn bewustzijn. Ik kon de woorden niet horen, maar het voelde als: dit is je leven, Camryn Bennett. Dit is jouw leven.

Er was geen logica of enig gevoel van doel, behalve dat ik wist dat ik iets anders moest doen dan wat ik aan het doen was, of ik zou het hier niet doorheen halen.

Ik begin te wennen aan dit gevoel van nergens om geven.

Ik weet niet wat ik doe, of waar ik heen ga, maar ik weet wel dat ik wil doen wat het ook is en er snel zijn.

Vergeet niet om altijd jezelf te zijn en wees niet bang om je gedachten te uiten of hardop te dromen

Ik wil alles met je doen

Ik weet dat je je partner in crime verloor, maar ... ..Ik wil dat je de mijne bent. Misschien moeten we samen de wereld rondreizen, Camryn...Ik weet dat ik je ex niet kan vervangen ... " Andrew...it dat was jij altijd.

Ik hou van de geur van wafelhuis; het is de geur van vrijheid, op de open weg zijn en weten dat negentig procent van de mensen die om je heen eten ook op die weg zijn. Vrachtwagenchauffeurs, road-trippers, katers ... degenen die niet dat eentonige leven van maatschappelijke slavernij leven.

Maar het hart heeft een eigen geest en het krijgt altijd wat het wil, vooral als het sterft.

Jij bent de wereld voor mij, fluister ik op haar lippen. ik hoop dat je dat nooit vergeet.Ik zal het nooit vergeten, fluistert ze terug.. maar als ik dat ooit doe, om welke reden dan ook, hoop ik dat je altijd een manier zult vinden om me eraan te herinneren.een€ ..."altijd.

Uiteindelijk is het mijn keuze en alleen mijn keuze.

Ik beloof voor altijd van je te houden in dit leven en waar we ook gaan in het hiernamaals, omdat ik weet dat ik in geen enkel leven verder kan gaan tenzij jij er ook in zit.

Omdat dit ons leven is. We ontmoetten elkaar onderweg; we leerden elkaar kennen en hielden van elkaar onderweg. Het is waar we voorbestemd waren om te zijn voor hoe lang, en het is wat we gaan doen totdat het duidelijk wordt dat we voorbestemd zijn om iets anders te doen.

Ons verhaal is voorbij, Ja, maar onze reis niet, want we zullen altijd op de rand leven tot de dag dat we sterven.

Beloof me dat als ik ooit Alzheimer of dementie krijg, en ik me niemand herinner dat je me elke dag bezoekt en voorleest zoals Noah voorleest aan Allie.

Nou, ik veronderstel dat hij dan voor altijd bij je blijft.ja, en voor altijd is een zeer lange tijd.hij pauzeert en zegt dan: nou, voor de goede orde, iets zegt me dat hij het niet anders zou hebben.

Misschien moet je van me af, ' fluister ik op zijn lippen. "nee," zegt hij, terwijl hij me een keer zachtjes kust. je bent van mij zolang je ademt.

Je slaapt met een moordenaar, rent elke dag voor je leven voor mannen die je willen vermoorden en je bent ervan overtuigd dat je gaat sterven van ongemak.

Ik verbrijzelde die herinnering door terug te gaan. Zonder het te beseffen tot het te laat was, verving ik die herinnering door de leegte van die dag.

Depressie is pijn in zijn puurste vorm.

Pijn doet pijn, maar pijn die zo krachtig is dat je het niet meer kunt voelen, dat is wanneer je begint te voelen alsof je gek wordt.

Een echte vechter huilt nooit, laat nooit het gewicht van een klap hem neerhalen. Behalve die laatste klap, de onvermijdelijke, maar zelfs dan gaan ze er altijd uit als mannen.

Ik wil niet alleen slapen, zegt ze zachtjes. En ik dwing haar er niet toe. Sarai valt diep in slaap, opgerold naast me in mijn bed. Precies waar ik haar wil.

Je liet me echte emoties voelen. Je hebt me losgemaakt.

Er is een groot verschil tussen angst en onzekerheid, Sarai. Je vreest niets, maar bent onzeker over alles.

Victor Faust deed veel meer dan me helpen ontsnappen aan een leven van misbruik en slavernij. Hij heeft me veranderd. Hij veranderde het landschap van mijn dromen, de dromen die ik elke dag had over normaal en vrij leven en alleen. Hij veranderde de kleuren op het palet van primair naar Regenboog-zo donker als de kleuren van die Regenboog kunnen zijn.

Je bent als een filosoof met tatoeages.

Ik wil haar tegen me aan trekken en vasthouden tot we allebei sterven.

Ik moet leven en mijn eigen keuzes maken, mijn eigen fouten. Je moet me mezelf laten zijn, zelfs als ik er soms slecht in ben.- Adria.

Hij verlaat nooit mijn zijde. En ik weet dat hij dat nooit zal doen.