James A. Michener beroemde citaten

Stel niet uit voor morgen wat je vandaag kunt doen, want als je het vandaag leuk vindt, kun je het morgen weer doen.

Karakter bestaat uit wat je doet op de derde en vierde poging.

Wetenschappers dromen ervan om geweldige dingen te doen. Ingenieurs doen het.

Ik ben geen goede schrijver, maar ik ben een uitstekende rewriter.

Als je het eten afwijst, de gewoonten negeert, de religie vreest en de mensen vermijdt, kun je beter thuis blijven.

De meester in de kunst van het leven maakt weinig onderscheid tussen zijn werk en zijn spel, zijn arbeid en zijn vrije tijd, zijn geest en zijn lichaam, zijn informatie en zijn ontspanning, zijn liefde en zijn religie. Hij weet nauwelijks welke welke is. Hij streeft gewoon zijn visie van uitmuntendheid na in wat hij ook doet, en laat anderen beslissen of hij werkt of speelt. Voor hem doet hij altijd beide.

Je moet in aanmerking komen voor geluk om toe te slaan, en ik denk dat dat een kwestie is van onderwijs en voorbereiding, en karakter en alle andere solide eigenschappen waar mensen soms om lachen.

Als je boek je 's nachts niet wakker houdt terwijl je het schrijft, zal het niemand' s nachts wakker houden om het te lezen.

We zijn nooit voorbereid op wat we verwachten.

Een tijdperk wordt donker genoemd, niet omdat het licht niet schijnt, maar omdat mensen weigeren het te zien.

Amerika is een natie met veel gebreken, maar hoopt zo groot dat alleen de lafaards zouden weigeren om ze te erkennen.

Ik ben opgegroeid in de grote traditie van de late negentiende eeuw: dat een schrijver nooit klaagt, nooit uitlegt en nooit minacht.

Het vergt moed om te weten wanneer je bang moet zijn.

Ik ben geboren uit een vrouw die ik nooit kende en opgevoed door een ander die weeskinderen opnam. Ik ken mijn achtergrond, mijn afkomst, mijn biologische of culturele erfgoed niet. Maar als ik iemand ontmoet, behandel ik hem met respect.... Want ze kunnen tenslotte mijn volk zijn.

Ik heb mezelf nooit als een goede schrijver gezien. Iedereen die daar gerust op wil zijn, moet een van mijn eerste ontwerpen lezen. Maar ik ben een van ' s werelds grootste herschrijvers.

Als een man zichzelf vindt, heeft hij een herenhuis dat hij met waardigheid kan bewonen alle dagen van zijn leven.

Openbare bibliotheken zijn een steunpilaar van mijn leven geweest. Ze vertegenwoordigen het recht van een individu om kennis te verwerven; ze zijn de pezen die beschaafde samenlevingen over de hele wereld binden. Zonder bibliotheken zou ik een pauper zijn, intellectueel en spiritueel.

Schrijvers zetten dromen om in gedrukte vorm.

Een natie wordt wat de jongeren in hun jeugd lezen. Zijn idealen worden dan gevormd, zijn doelen worden sterk bepaald.

een soldaat leeft altijd voor de volgende strijd, omdat hij weet dat voordat het aankomt onmogelijke veranderingen in zijn voordeel kunnen optreden.

De permanente verleiding van het leven is om dromen te verwarren met de werkelijkheid. De permanente nederlaag van het leven komt wanneer dromen worden overgegeven aan de realiteit.

Ik hou van schrijven. Ik hou van de werveling en swing van woorden als ze in de war raken met menselijke emoties.

Doelgericht zijn in plaats van zelfgericht is cruciaal. Ik ken zoveel mensen die schrijver willen worden. Maar laat me je vertellen, ze willen echt geen schrijvers zijn. Ze wilden schrijvers zijn. Ze willen dat ze een boek in druk hebben. Ze willen niet door het werk gaan om het verdomde boek uit te krijgen. Er is een enorm verschil.

Dingen gaan mis, en ik denk dat we vals zijn voor het leven als we het niet uitbeelden. Maar er is ook de hoop dat er een gelukkige clown langs zal komen en in de goudmijn zal struikelen. En ik denk dat je ook het recht hebt om die hoop uit te dragen.

Ik vroeg me af hoe een man ooit een Engels meisje in bed kreeg. Wat hebben ze met haar hockeystick gedaan?

Ongeveer een miljard jaar geleden, lang voordat de continenten waren gescheiden om de oude oceanen te definiëren, of hun eigen contouren waren bepaald, steeg een kleine uitsteeksel uit de noordwestelijke hoek van wat later Noord-Amerika zou worden.

Tijdens mijn leven heb ik tientallen schrijvers en fotografen in tientallen verschillende landen ontmoet. Maar ik heb niemand ontmoet die zowel kon schrijven als fotograferen met het kunstenaarschap van Robert Vavra.

De arrogantie van de kunstenaar is iets heel diepzinnigs en het versterkt je.

Creatieve genieën zijn een slap-happy lot. Behandel ze met respect.

De echt grote schrijvers zijn mensen zoals Emily Bronte die in een kamer zitten en schrijven vanuit hun beperkte ervaring en onbeperkte verbeelding.

Als dit voorbij is, ben ik niet meer dezelfde man. Ik ga leven alsof ik een groot man ben.

Rusland, Frankrijk, Duitsland en China. Ze vereren hun schrijvers. Amerika is nog steeds een Grensland dat bijna huivert bij het idee van creatieve expressie.

Toen ik een kind was in de Marine tijdens de Tweede Wereldoorlog, was ik eeuwig dankbaar voor de bibliotheken van de gewapende diensten voor het bij de hand hebben van een goede voorraad van die zakboeken, die zo gebruikelijk waren in die periode. Ik moet er een paar honderd gelezen hebben, en ze hebben veel gedaan om mijn verstand te redden.

Je schrijft dat eerste concept echt om te zien hoe het eruit zal komen.

Als jongere schreef ik acht jaar lang zonder ooit een stuiver te verdienen, wat een lange stage is, maar in die tijd heb ik veel geleerd over mijn vak.

Ik ben altijd geïnteresseerd in waarom jonge mensen schrijvers worden, en Uit gesprekken met velen heb ik geconcludeerd dat de meesten geen schrijvers willen zijn die acht en tien uur per dag werken en weinig bereiken; ze willen schrijvers zijn geweest en de beloningen hebben verzameld van het voltooien van een bestseller. Ze streven naar de beloning van het schrijven, maar niet naar de arbeid.

Ik schrijf op mijn vijfentachtigste om dezelfde redenen die me ertoe dwongen om op mijn vijfenveertigste te schrijven; Ik ben geboren met een gepassioneerd verlangen om te communiceren, om ervaringen te organiseren, om verhalen te vertellen die de avonturen dramatiseren die lezers misschien hebben gehad. Ik ben die oude man geweest die ' s nachts bij het kampvuur zat en de jagers vermaakte met fantasierijke recitaties over hun bekwaamheid. De taak van een appelboom is om appels te dragen. De taak van een verhalenverteller is om verhalen te vertellen, en ik heb me op die verplichting geconcentreerd.

De taak van een verhalenverteller is om verhalen te vertellen, en ik heb me op die verplichting geconcentreerd.

De taak van de kerk is om permanente troost en geestelijk leiderschap te bieden aan de mensen als geheel, ongeacht hun regering op dit moment, zolang het binnen de grenzen van moreel fatsoen blijft.

In zes pagina ' s kan ik niet eens "hallo" zeggen.

Ik ben een humanist omdat ik denk dat de mensheid, met constante morele begeleiding, redelijk fatsoenlijke samenlevingen kan creëren. Ik denk dat jonge mensen die de wereld willen begrijpen kunnen profiteren van de werken van Plato en Socrates, het gedrag van de drie Thomases, Aquinas, More en Jefferson - de sobere analyses van Immanuel Kant en het politieke leiderschap van Abraham Lincoln en Franklin Roosevelt.

Ik heb de invloed van religie op de verkiezingen in mijn provincie zorgvuldig bijgehouden. De religieuze kwestie doordrong elke bijeenkomst die ik leidde. Het heeft zowel Republikeinen als Democraten beïnvloed. Ministers predikten politiek in het openbaar en kerken verspreidden de meest wrede verkiezingsmaterialen. Praktisch niemand die ik ontmoette ontsnapte aan de druk van dit overheersende probleem en beide partijen werden uiteindelijk gedwongen hun grote berekeningen te maken met de religieuze kwestie als voornaamste overweging.

Hoewel de meesten van ons Vincent Van Gogh in Arles en Paul Gauguin in Tahiti kennen als buren-enigszins berucht maar eindeloos fascinerend-kan niemand van ons twee Franse generaals of warenhuishouders uit die periode noemen. Ik ben er enorm trots op dat ik mezelf als kunstenaar beschouw, een van de benodigdheden.

De extreme gemoedelijkheid van het economische, intellectuele en politieke klimaat van San Francisco maakt het de meest gevarieerde en uitdagende stad in de Verenigde Staten.

Dit zijn de hoogtepunten in een leven van volgende sporten. Hilariteit. Het meest pure plezier dat ik ooit in de sport had, was het spelen van volleybal, een spel dat ik zeer aanbeveel ... als je ooit de grote vrouwenteams van Japan en Rusland of de even goede mannenteams van Cuba en Oost-Duitsland hebt gezien, weet je hoe spannend dit speeltuin spel, dat zo weinig apparatuur vereist, kan zijn.

Als een jonge aspirant een beetje vaardigheid en een drukke schrijfmachine had, zou hij of zij vroeg of laat voet aan de grond krijgen in een van de tijdschriften en een springende start op de ladder naar boven.

We moeten zeer voorzichtig zijn met het terugtrekken van de specifieke uitdaging van onze tijd. We moeten terughoudend zijn om de grens van dit tijdperk de rug toe te keren... We kunnen niet onverschillig zijn voor de ruimte, omdat de grote langzame mars van onze intelligentie ons, in onze generatie, op een punt heeft gebracht van waaruit we het kunnen verkennen en begrijpen en gebruiken. Om nu terug te keren zou onze geschiedenis, onze capaciteiten ontkennen.

Ik ben doodsbang voor restrictieve religieuze leerstellingen, omdat ik uit de geschiedenis heb geleerd dat wanneer mannen die zich aan enige vorm ervan houden, de controle hebben, gewone mannen zoals ik in gevaar zijn.

Alleen een andere schrijver, iemand die zijn hart had uitgewerkt aan een goed boek dat drieduizend exemplaren verkocht, kon de opwinding waarderen die me op een aprilmorgen in 1973 overviel toen Dean Rivers van ons kleine college in Georgia voor de deur van mijn klaslokaal verscheen

Het enige wat ik kan doen is het spel spelen zoals de kaarten vallen.