Dale Jamieson beroemde citaten

[Deze benadering] toont de karakteristieke filosofische lust om de scepticus te overwinnen door hem uit zijn scepticisme te ruziën, zonder een beroep te doen op morele en politieke overwegingen of op de feiten van het dagelijks leven. [... Maar vaker wel dan niet, als je de scepticus alles geeft wat hij wil, dan zal hij succesvol zijn in het afweren van je aanvallen en het terroriseren van je positie.

Niemand van ons zijn rationele economische mannen zoals we verondersteld worden te worden afgebeeld in de economische theorie waar mengt van passies, van verlangens, van morele principes, van zelfbedrog, van altruïsme, van bezorgdheid voor anderen, van bezorgdheid voor onszelf en een belang in onze bankrekeningen. En sociaal beleid moet reageren op de complexiteit van wie we zijn als mensen of anders, zoals de oorlog tegen drugs, zullen ze gewoon falen.

Een van de echte gevaren van onze tijd is de onverschilligheid van mensen voor de geschiedenis.

Filosofie is niet Emmanuel Kant lezen. Filosofie gaat over hard nadenken over wat het juiste is om te doen in een situatie en dat soort vragen benaderen op een open-minded en openhartige manier, ontvankelijk voor een breed scala aan overwegingen en belangen van andere mensen en andere dingen.

Als het gaat om klimaatverandering zijn het alle gebruikelijke barrières: hebzucht, leugenachtigheid, onwetendheid, kortzichtigheid enzovoort, manifesteren zich in de extreme macht van bedrijven, de zwakte van de overheid en de onverschilligheid van burgers.

Filosofen (en waarschijnlijk de meeste intellectuelen) zijn meer geïnteresseerd in het nastreven van wat zij zien als de logische implicaties van hun theorieën dan in het aandacht besteden aan de shlumpy diversiteit van verdedigbare waarden die mensen daadwerkelijk hebben, en dan proberen uit te vinden hoe deze kunnen worden onderhandeld in het leven van een agent of gemeenschap.

Filosofen zijn slim, analytisch en sceptisch. Om deze redenen zijn ze relatief onbevooroordeeld.

Filosofie is geen kennis om aan iemand over te brengen, daarom is het lezen van filosofieboeken niet altijd de beste manier om filosofie te leren. Filosofie is eigenlijk meer het proces van rationele betrokkenheid, rationele reflectie met een verscheidenheid aan opvattingen en ideeën en meningen en proberen je een weg te banen naar een meer reflecterende positie. Ik denk dat als je het zo bekijkt, filosoferen tot op zekere hoogte een klein deel is van bijna ieders leven, hoewel ze het niet als zodanig herkennen en veel mensen zich erover schamen.

Soms zeg ik dat filosofen aan tafel moeten zitten omdat zij de enige mensen zijn die weten dat ze niet met veel geld weglopen om hun onderzoek te ondersteunen of hun gekke oplossingen te financieren.

Ik ben een subjectivist over moraliteit.

Een veel voorkomende retorische strategie van politici en anderen is om de opvattingen van hun tegenstanders in het slechtst mogelijke licht te plaatsen, waarbij stilzwijgend wordt gesuggereerd dat alle versies van de visie moeten worden toegewijd aan een bijzonder betreurenswaardige conclusie. Filosofen zijn niet immuun voor deze manier van argumenteren.

Morele revoluties worden meestal achteraf gezien. Prospectief gezien lijken de revolutionairen op gekke mensen, en soms zijn ze dat ook.

We zijn goed in het opmerken van plotselinge bewegingen van middelgrote objecten in ons directe gezichtsveld, maar wat uit het zicht is, is voor ons grotendeels uit het hoofd.

Filosofen zijn vaak actief ongeïnteresseerd in wat er gebeurt tussen de beker en de lippen (dat is tenslotte "niet-ideale theorie").

Filosofen hebben de neiging om de afstand tussen abstracte principes (zoals "lijden verminderen") en wat het eigenlijk zou kunnen betekenen voor mensen om ernaar te handelen, radicaal te onderschatten.

Wat de meeste vormen van consequentialisme niet kunnen doen, is van ons eisen dat we op een zodanige manier handelen dat de wereld erger wordt, maar veel van de bezwaren tegen consequentialisme beweren aan te tonen dat consequentialisme van ons vereist dat we de wereld tot een stinkende, bloedige puinhoop maken. De alomtegenwoordigheid van dit soort argumenten laat zien hoe onmerkbaar veel critici consequentialisme nemen.

Ik neem het idee serieus dat we Afrikaanse apen zijn die (althans op dit moment) de planeet domineren, maar onze psychologie is zo ongeveer wat het was toen we in kleine groepen op de savanne leefden.

Sommige filosofen zijn sympathiek begonnen te schrijven over het elimineren van roofdieren als een manier om dierenleed te verminderen. Vanuit een milieuperspectief ligt dit ergens tussen naïef en potentieel rampzalig.

Steeds meer erkennen zowel milieuactivisten als dierethici de enorme vernietiging die door de veeteelt wordt veroorzaakt.

Mensen zullen lijden en de natuur ook, maar het leven zal waarschijnlijk doorgaan met veel verlies en rouw. Menselijk aanpassingsvermogen en veerkracht zullen nog steeds in leven zijn, en dat geldt ook voor die grote behoefte en hulpbron van ons die liefde wordt genoemd.

Toen ik in de jaren tachtig voor het eerst begon met het bestuderen van klimaatverandering, werd ik getroffen door hoe moeilijk het voor mensen was om dit probleem te begrijpen.

Klimaatwetenschappers denken aan niets anders dan aan klimaat en uiten hun bezorgdheid dan in termen van constructies zoals de wereldwijde gemiddelde oppervlaktetemperatuur. Maar we leven in een wereld waarin allerlei veranderingen de hele tijd plaatsvinden, en de enige manier om te begrijpen wat klimaatverandering zal brengen is om verhalen te vertellen over hoe het zich manifesteert in het leven van mensen.

We hebben meer wetenschap nodig, maar wat we vooral nodig hebben is science fiction.

Elk land heeft nu zijn eigen binnenlandse politieke debat over hoe te reageren op klimaatverandering. Dit is waar de actie is.

Veel milieukwesties zijn op een diepe manier filosofisch, ondanks onze voorliefde om ze te behandelen alsof ze alleen technologisch, economisch of wat dan ook zijn.

Milieufilosofie is gewoon filosofie full stop. Het ontstond alleen als een afzonderlijk subveld omdat de reguliere filosofie enkele van de belangrijkste filosofische uitdagingen van onze tijd negeerde.

Attitudes veranderen heel snel.

Ik denk dat tegen het midden van deze eeuw mensen nog steeds vlees zullen eten (hoewel minder), en hun vlees zal voornamelijk in fabrieken worden geproduceerd door synthetische processen, celculturen, enzovoort.

Het idee dat we miljarden levende dieren grootbrengen, ze verschrikkelijk behandelen, onze waterwegen vervuilen met hun afval, de effectiviteit van onze antibiotica in gevaar brengen zodat ze sneller groeien, en ze dan slachten zonder rekening te houden met hun lijden, zodat we ons kunnen voeden met hun lijken, zal voor de meeste mensen ondenkbaar wreed en barbaarse lijken - een beetje zoals we denken aan middeleeuwse straffen, of Europeanen vandaag denken aan de doodstraf.

Ik denk dat de uitdaging van klimaatverandering in het bijzonder de uitdaging is voor ons om nieuwe normen te creëren en te produceren voor een nieuw soort wereld. En daarom denk ik dat hoe belangrijk de kwestie van klimaatverandering ook is, het is nog belangrijker dan het lijkt, want als we niet heel snel kunnen evolueren, nieuwe normen om met kwesties als klimaatverandering om te gaan, zullen we niet in staat zijn om te overleven in het soort wereld dat we hebben gecreëerd. Dus ik denk echt dat de hele aard van de democratie, van het bestuur, van de wereldwijde gemeenschap en van het oplossen van het soort problemen van de 21e eeuw echt op het spel staan.

We zijn zeer aanpasbaar en hebben een aantal krachtige representatiesystemen ontwikkeld.

Ik denk dat de moeder van alle argumenten tegen het eten van vlees nu het argument van klimaatverandering is. Methaan is een veel krachtiger broeikasgas dan kooldioxide en als we vlees eten, vegen we veel van de goede dingen weg die we doen als we proberen om groenere en duurzamere praktijken te creëren in de rest van ons leven. Dus als je de bezorgdheid over klimaatverandering toevoegt aan andere zorgen die er waren. Ik denk dat de argumenten voor vegetarisme nogal overweldigend zijn.

Ik moet zeggen dat ik denk dat het belangrijk is voor ons, als samenleving, om de consumptie van vlees radicaal te verminderen. Dit is belangrijker dan dat een fractie van ons morele heiligen wordt en vegetariër wordt, dus het zou veel beter zijn als we de vleesconsumptie met driekwart van ons zouden verminderen, aangezien een individu slechts een kwart zoveel vlees zou eten als we nu doen, dan zou de helft van de bevolking vegetariër moeten worden. We moeten dit zien als een collectieve uitdaging in plaats van een kwestie van individuele, morele periode.

Als je kijkt naar de werken die psychologen hebben gedaan over individuele meldingen van welzijn, wat er gebeurt is dat als je arm bent, je niet gelukkig bent. Maar als je eenmaal een bepaald niveau van materiële tevredenheid bereikt, dan heeft inkomen zeer weinig correlatie met de gerapporteerde Staten van geluk van mensen, dingen zoals klimaat zijn belangrijker, dingen zoals de cultuur van het land waarin je bent opgegroeid zijn belangrijker en dus zijn de dingen echt, laten we eerlijk zijn, zoals individueel temperament belangrijker dan deze dingen.

De millenniumdoelstellingen voor ontwikkeling zijn belangrijk, zowel moreel als economisch, omdat een groot deel van de wereldbevolking misschien wel een derde van de wereldbevolking is, nog niet het niveau van economische ontwikkeling heeft bereikt waarop we een dissociatie beginnen te krijgen van de economische status van mensen en hun rapporten over persoonlijk geluk. Dus we moeten echt veel meer en veel effectiever doen om iedereen de basis te geven waarvoor ze goede vibes kunnen hebben.

Als ik met mijn auto naar de winkel rijd, die koolstofmoleculen die worden uitgestoten, komen daadwerkelijk in de atmosfeercirculatiesystemen terecht en beïnvloeden het klimaat op wereldwijde basis. Dit is schokkend, dit is verbazingwekkend! Niemand in de 18e eeuw zou hebben geloofd dat zoiets mogelijk was en ik denk niet dat we, als onderdeel van ons gezond verstand, moraliteit, normen en waarden hebben die echt reageren op dat soort kwesties, op het soort macht dat we nu kunnen uitoefenen over de toekomst en over mensen die heel ver van ons wonen.

Als je geïnteresseerd bent om iets te doen aan klimaatverandering zoals we allemaal zouden moeten zijn, iedereen die geeft om toekomstige mensen en wezens die deze wereld zullen bewonen. Dan is het kopen van een Prius een goede zaak, maar een nog betere zaak zou zijn om op straat te zijn en dringende actie te eisen van het Congres van de Verenigde Staten.

Veel van het punt van individuele actie is echt om te communiceren met andere mensen en met politieke leiders en om hen te laten zien dat we bereid zijn om een leven te leiden dat minder afhankelijk is van fossiele brandstoffen en we zullen je dat nu laten zien door ons individuele leven tot op zekere hoogte te veranderen, maar we willen dat je actie onderneemt, politieke leiders, zodat we niet in een samenleving leven waarin we afhankelijk zijn van het vergiftigen van de toekomst om de huidige levensstijl te behouden.

Ik zie veel individuele actie als het gaat om milieukwesties echt als een vorm van politiek als een manier om te communiceren met politieke leiders, op dezelfde manier als daden van burgerlijke ongehoorzaamheid tijdens de burgerrechtenbeweging echt daden van politieke communicatie waren, proberen wetten te veranderen in plaats van gebaseerd op de gedachte dat de individuele actie de praktijken van segregatie echt zou veranderen.

Ik denk dat als het gaat om klimaatverandering, het belangrijkste in de wereld is dat het Congres van de Verenigde Staten een effectief wetsvoorstel goedkeurt dat een prijs in koolstof zal zetten, want als het iets kost om koolstof uit te stoten, zal dit een stimulans zijn, mensen handelen op basis van tot op zekere hoogte economische prikkels om minder broeikasgassen uit te stoten.

Ik denk dat vragen over wat het betekent om de natuur te respecteren erg belangrijk worden, want net als in de menselijke samenleving, bijvoorbeeld, is een deel van wat het voor mij is om een goed leven te leiden als mens in een menselijke samenleving om respect te hebben voor anderen om me heen. Dat respect kan tot op zekere hoogte worden beschouwd als gebaseerd op de rechten en belangen van anderen, maar het heeft ook te maken met de houding die ik neem in de wereld en wat het is dat betekenis en betekenis geeft in mijn eigen leven en ik denk dat er vergelijkbare ideeën van respect voor de natuur zijn die ook van toepassing zijn.

Nou, een maatstaf voor een goed leven, denk ik, is om betrokken te zijn bij projecten waarvan men denkt dat ze zinvol en de moeite waard zijn. Dus ik zou de nadruk van een goed leven leggen op Activiteit, op de wandeling in plaats van op de bestemming, en ik denk dat de meeste dingen die iemand van ons doet die echt waardevol en echt belangrijk zijn, projecten zijn waarvan we echt niet zouden moeten verwachten dat ze in ons leven worden voltooid, want als ze in ons leven zouden kunnen worden voltooid, zouden ze waarschijnlijk niet zo belangrijk zijn dat we ons leven eraan zouden wijden.

Er komt een tijd dat vliegtuigen veel efficiënter zijn als het gaat om het produceren van lagere niveaus van broeikasgasemissies, er komt een tijd dat we die emissies veel effectiever kunnen compenseren dan we nu doen. Maar helaas is het vliegen met vliegtuigen op dit moment echt een van de minst verdedigbare dingen die we doen en het is een van de dingen waar ik me vaak aan overgeef, helaas.

Ik begin met de menselijke psychologie en kijk dan wat we kunnen zeggen over ethiek.

Door te proberen een onpartijdige, expansieve ethiek te ontwikkelen, proberen we ethische systemen iets te laten doen waarvoor ze niet zijn geëvolueerd. Dit betekent niet dat het niet kan worden gedaan of dat we niet moeten proberen het bereik van onze ethische kaders uit te breiden, alleen dat er redenen zijn om sceptisch te zijn over het succes ervan.

Aangezien voor mij morele eisen noodzakelijkerwijs voortvloeien uit de menselijke psychologie, denk ik niet dat we verplicht kunnen worden om iets te doen waarvoor we op geen enkele manier gemotiveerd zijn. Met andere woorden, Ik ben een "internalist" over moraliteit.

Mensen en landen hebben enorm veel schade aangericht in hun pogingen om de best mogelijke wereld tot stand te brengen. Het communisme is een duidelijk voorbeeld. Maar dat geldt ook voor het Britse imperialisme, dat helemaal geen smerig eigenbelang was, maar tenminste gedeeltelijk een oprechte poging van de kant van mensen die vonden dat ze superieur waren aan andere mensen om het lot van hun ondergeschikten grootmoedig te verbeteren.

In een groot deel van de wereld van vandaag zijn er geen huiveringwekkende woorden meer dan "ik kom uit de Verenigde Staten en ik ben hier om je te helpen."

Over mijn lezing van de geschiedenis mensen die ons het beste willen brengen, zijn meestal de mensen waar we bang voor moeten zijn.

Onze verschillen mogen niet overdreven worden.