Linda Sue Park beroemde citaten

Waarom waren trots en dwaasheid zo vaak naaste metgezellen?

God zegene de Interbibliothecaire lening. Ik betaal veel bibliotheekboetes. In het geval van 'A Single Shard' gebruikte ik boeken die al 30 jaar niet waren uitgecheckt, dus ik voelde me niet zo slecht.

Mijn eerste publicatie was een haiku in een kinderblad toen ik 9 jaar oud was. Ik kreeg er een dollar voor! Ik gaf de cheque aan mijn vader voor Kerstmis, en hij maakte er een lijst van en hing het boven zijn bureau.

Elk van mijn boeken heeft me een andere tijd gekost om te schrijven - acht maanden voor 'Seesaw Girl', acht maanden voor' Shard', drie jaar voor ' When My Name was Keoko!'De uitgever heeft nog anderhalf jaar nodig om aan het boek te werken, dus in totaal kan elk boek tot drie of vier jaar nodig hebben om te publiceren.

In mijn familie en onder Koreaans-Amerikanen, is er gewoon geen gelegenheid dat mensen samen zouden komen zonder bibimbap. Het is iets dat mensen eten als ze het willen vieren of een leuke tijd willen hebben met vrienden.

Al mijn boeken hebben veel tijd nodig om te onderzoeken. Ik besteed een aantal maanden onderzoek voordat ik begin met schrijven, en midden in het schrijven moet ik vaak stoppen en dingen opzoeken. In de bibliotheek ben ik een van de beste klanten! Het onderzoek duurt enkele maanden.

Met een boek genaamd 'Keeping Score' wilde ik echt een boek schrijven over de Koreaanse oorlog, omdat ik vond dat het de minst begrepen oorlog in de Amerikaanse culturele verbeelding was. Dus ik begon met het idee dat Amerikanen niet veel wisten over de koreaanse Oorlog en dat ik daar een klein beetje van zou proberen op te lossen.

De meeste schrijvers zijn dol op hun redacteuren, en ik ben geen uitzondering.

Ik kan iedereen die geïnteresseerd is in schrijven in één woord advies geven: Lees! Ik vind het veel belangrijker om een lezer te zijn dan een schrijver!

Ik wil dat al mijn boeken Een soort reactie bij de lezer oproepen, hen iets laten denken of voelen of beide, en dat dat een deel van hen wordt en in hun eigen leven werkt.

Ik zat thuis met mijn computer en schreef. Na de Newbery breng ik waarschijnlijk meer dan de helft van mijn tijd op de weg door.

Ik denk dat een deel van de taak van de literatuur is om commentaar te geven op en deel te nemen aan de sociale kwesties van die tijd.

Wat ik het leukst vind: goed geschreven bronnen lezen die me urenlang naar een andere wereld brengen - en dat werk kunnen noemen! Ook, natuurlijk, het vinden van een juweeltje van informatie die ofwel precies is wat ik zocht, of anders past perfect in het verhaal op een of andere manier.

Mijn zoon en ik ontdekten Terry Pratchett ' s boeken samen, toen hij ongeveer elf jaar oud was. Hij zou alleen lezen en zou beginnen te lachen, en dan gretig de passage hardop voorlezen aan mij-en ik zou hetzelfde doen met hem! Pratchett ' s boeken werden toen een gedeelde bron van vreugde voor ons, en dat zijn ze nog steeds.

Lezen voor schrijvers is als trainen voor atleten.

Als een mens een idee voor zichzelf houdt, en dat idee wordt door heimelijkheid of bedrog genomen-Ik zeg dat het stelen is. Maar zodra een mens zijn idee aan anderen heeft onthuld, is het niet langer alleen van hem. Het hoort bij de wereld.

Je verbrandt het papier, maar niet de woorden. Je zwijgt de woorden, maar niet de gedachten. Je doodt de gedachten alleen als je de man doodt. En je zult merken dat zijn gedachten weer oprijzen in de gedachten van anderen - twee keer zo sterk als voorheen.

Een fout gemaakt met het goede in je hart is nog steeds een fout, maar het is er een waarvoor je jezelf moet vergeven.

Ik heb vaak moeite om ' s nachts in slaap te vallen, dus als ik in bed lig, bedenk ik verhalen. Dat is waar ik veel van mijn gedachten doe. Ik krijg ook veel ideeën terwijl ik lees - soms doet het lezen van de verhalen van iemand anders me denken aan een van mijn eigen verhalen.