Virginia C. Andrews beroemde citaten

Aan het einde van de regenboog wachtte de pot met goud. Maar regenbogen waren gemaakt van zwakke en fragiele gossamer-en goud woog een ton-en sinds de wereld begon, was goud de reden om bijna alles te doen.

Mijn gedachten namen een wanhopige vlucht, omdat ik uit deze gevangenis wilde ontsnappen en de wind wilde zoeken zodat hij mijn haar kon waaien en mijn huid kon steken, en me weer levend kon laten voelen.

Liefde, hoe vaak kwam dat woord in boeken over en weer. Als je rijkdom en gezondheid had, en schoonheid en talent...je had niets als je geen liefde had. Liefde veranderde alles wat gewoon was in iets duizelig, krachtig, dronken, betoverd.

Het waren de ogen. Het geheim van de liefde zit in de ogen. De manier waarop de ene persoon naar de andere keek, de manier waarop ogen communiceerden en spraken wanneer de lippen nooit bewogen.

Liefde, kortom, is de gevaarlijkste emotie die de mens kan ervaren

liefde is een onnatuurlijke gehechtheid aan een ander levend wezen. het is de oorzaak van de meeste persoonlijke problemen die mensen hebben.

Tenzij ik een opdracht lees of een paper Doe of een test doe, denk ik aan jou.

Misschien komt dat omdat we het beste kritiek krijgen van degenen van wie we houden en van degenen die van ons houden-Ethan

Ik heb me nooit gerealiseerd dat de blauwe lucht die ik zag niet de zachte, verzorgende lucht van de lente was, maar de koude, ijzingwekkende, eenzame lucht van de winter

We woonden op zolder, Christopher, Cory, Carrie en ik, nu zijn er maar drie.

Alleen iemand die veel gehuild heeft, begrijpt waarom iemand anders de tranen wil stoppen.

Ik wou dat de nacht zou eindigen, Ik wou dat de dag zou beginnen, Ik wou dat het zou regenen of sneeuw, of de wind zou waaien, of het gras zou groeien, Ik wou dat ik gisteren had, ik wou dat er spelletjes te spelen waren...

Dromen, dacht ik. Het zijn de rijkdommen van een arm persoon, verborgen in schatkisten diep begraven in de verbeelding. Zijn dromen genoeg?

Het creatieve genie begint in het luie moment, droomt het onmogelijke en laat het later uitkomen.

Je vangt jezelf soms, door te denken dat verlangen en behoefte liefde is. Liefde is iets veel kostbaarder, maar iets veel kwetsbaarder. Zo breekbaar als een van onze kleinste, meest ingewikkelde, meest delicaat vervaardigde speelgoed. Houd het te stevig vast, en het zal op je vingers afbrokkelen, maar houd het Los Vast, en de wind kan het wegblazen en verbrijzelen op de koude grond. Luister naar de stem die uit je hart komt, maar wees er absoluut zeker van dat de stem uit je hart komt.

Wat is normaal? Normaal is gewoon; middelmatig. Het leven behoort toe aan het zeldzame, uitzonderlijke individu dat anders durft te zijn.

Je kunt een paar van de tijd vertrouwen, en de meeste geen van de tijd. Voel je gelukkig als je er zelfs maar één hebt om de hele tijd op te vertrouwen.

Zoek de bezoedeling en je zult vinden

Je bent de gevaarlijkste vrouw die de wereld kent. Je draagt de zaden voor je eigen vernietiging en de vernietiging van iedereen die van je houdt. En velen zullen u liefhebben om uw mooie gezicht om uw verleidelijke lichaam; maar u zult hen allen teleurstellen omdat u zult geloven dat zij u allen eerst teleurstellen. Je bent een idealist van de ergste soort-de romantische idealist. Geboren om te vernietigen en zichzelf te vernietigen.

Het leven is zo-twintig minuten ellende voor elke twee seconden vreugde.

Ik geloof in God... maar ik geloof niet in religie. Religie wordt gebruikt om te manipuleren en te straffen. Gebruikt op duizend manieren voor winst want zelfs in de kerk is geld nog steeds de' echte ' God.

Konijnen hebben grote oren.

Ik denk niet dat ze ooit terugkomt.

Een bloem bloeit het beste in een gelukkige pot.

Er was een oorlog gaande in ons huis. Een stille oorlog die geen wapens klonk, en de lichamen die vielen waren slechts wensen die stierven en de kogels waren slechts woorden en het bloed dat vergoten werd altijd trots genoemd.

Beloften zijn leugens verpakt in mooie linten-kaneel

je moet iets leren van elke nederlaag in het leven of het leven zal je verslaan.

Engel, Heilige, duivels spawn, goed of kwaad, je hebt me vastgespeld aan de muur en gelabeld als de jouwe tot de dag dat ik sterf. En als jij eerst sterft, dan zal het niet lang duren voordat ik volg.

Mensen maken de regels van de samenleving, niet God.

Het is zo gepast om hoop geel te kleuren, zoals de zon die we zelden zagen. En als ik begin te kopiëren van de oude memorandum dagboeken die ik zo lang bewaard, een titel komt alsof geïnspireerd. Open het raam en ga in de zon staan. Toch aarzel ik om ons verhaal zo te noemen. Want ik zie ons meer als bloemen op zolder.

Er is geen haat zoals die geboren uit liefde verraden-en mijn hersenen schreeuwden om wraak.

... en toch bleef ik om al mijn wraak te plannen, mijn wraak tegen degenen die mij van goed in kwaad hadden veranderd en van mij hadden gemaakt wat ik vanaf deze dag zou zijn.

Kinderen zijn intuïtief heel wijs; ze weten wie het meest van hen houdt en wie alleen maar doet alsof.

Misschien moeten geliefden niet naar de grond kijken. Dat soort verhalen wordt verteld in symbolen-en de aarde vertegenwoordigt de realiteit, en de realiteit vertegenwoordigt frustraties, toevallige ziekten, dood, moord en allerlei andere tragedies. Geliefden zijn bedoeld om naar de hemel te kijken, want daarboven kunnen geen mooie illusies worden vertrapt.

Ik zag mezelf alleen dansen, altijd alleen,

De mijne zijn de diepgewortelde angsten die we als kinderen hebben en die nooit helemaal verdwijnen: de angst om hulpeloos te zijn, de angst om gevangen te zitten, de angst om uit de hand te lopen.

Als je een vogel te strak vasthoudt, verpletter je zijn vleugels

Geduld. Ik kleurde patience grijs, kater met zwarte wolken. Ik kleurde hope geel, net als de zon die we een paar korte ochtenduren konden zien. Te snel steeg de zon hoog aan de hemel op en verdween uit het zicht, waardoor we beroofd waren en naar blauw staren.

Liefde-Ik heb er zoveel vertrouwen in. Waarheid-ik bleef geloven dat het altijd van de lippen valt van degene die je het meest liefhebt en vertrouwt. Geloof-het is allemaal verbonden met liefde en vertrouwen. Waar eindigt het ene en begint het andere, en hoe weet je wanneer liefde de blindste van allemaal is?

Het leven biedt meer dan één kans, Cathy, dat Weet je.

...want alles kan komen naar hen die het verlangen,de drive, de toewijding en de vastberadenheid hebben."V. C. andrews

Het is grappig hoe als je klein bent, je alle kleine leugens mist. Ze zweven recht langs je heen, maar je vraagt je er niet veel over af. Lange tijd denk je dat dit gewoon iets is wat volwassenen nog steeds doen nadat ze kinderen zijn - doen alsof. Dan word je op een dag wakker en besef je dat het grootste deel van de wereld waarin je je bevindt is gebouwd op iemands make-believe.

Nadat het allemaal voorbij is, de vroege kindertijd, een keten van verjaardagen geweven met kaarslicht, stapels cadeautjes, stemmen van familieleden die zingen en je belofte en toekomst prijzen, na de jaren van school, jezelf aanpassen in bureaus van verschillende grootte, onthouden, reciteren, rapporteren en optreden voor jury na jury van leraren, counselors en beheerders, voel je je nog steeds ontoereikend, alleen, kwetsbaar en naakt in een wereld die onvergeeflijk en vreselijk veeleisend kan zijn.

Liefde komt niet altijd wanneer je dat wilt. Soms gebeurt het gewoon, ondanks je wil.

De tragedie bracht me in de realiteit. Alles wat ik eerder had gezien zag er nu anders uit, zelfs de natuur.

Tijd heelt geen littekens zoals de meeste mensen vaak denken. Het maakt ze gewoon steviger, stijver. Men moet het accepteren en niet hopen te herstellen en terug te keren naar wat hij of zij ooit was.

Liefde, toen het kwam en op mijn deur klopte, zou genoeg zijn. En die onbekende auteur die had geschreven dat als je roem had, het niet genoeg was, en als je ook rijkdom had, het nog steeds niet genoeg was, en als je roem, rijkdom en ook liefde had ... toch was het niet genoeg-jongen, had ik medelijden met hem.

Ik ben een mooi, nutteloos sieraad dat altijd geloofde dat ze een man zou hebben om voor haar te zorgen.

En ergens in dat karmozijnkleurige nooit-nooit land waar ik gek pirouetteerde, in een wilde en gekke poging om mezelf uit te putten in ongevoeligheid, zag ik die man, schimmig en ver weg, half verborgen achter torenhoge witte zuilen die helder oprezen tot een paarse hemel. In een passionele pas de deux danste hij met me, voor altijd apart, hoe hard ik ook probeerde dichterbij te komen en in zijn armen te springen, waar ik ze beschermend over me kon voelen, me ondersteunde ... en met hem zou ik eindelijk een veilige plek vinden om te leven en lief te hebben.

Mensen zijn nooit echt gestorven. Ze gingen alleen maar naar een betere plek, om een tijdje te wachten tot hun geliefden zich bij hen voegden. En toen gingen ze weer terug naar de wereld, op dezelfde manier als ze de eerste keer waren aangekomen.