M. Night Shyamalan beroemde citaten

Geven moet een deel van je routine zijn, net als trainen, eten en slapen.

Je mag jezelf niet vieren tenzij je het risico loopt bespot of afgewezen te worden. Als artiest kun je niet op veilig spelen. Dat kan je gewoon niet.

Is het mogelijk dat er geen toevalligheden zijn?

Het mooie van de wereld van Unbreakable is dat je het speelt voor de realiteit. Het zou nooit als een stripfilm moeten voelen. Het voelt als een straight-up drama. Het is echt. Je confronteert de mogelijkheid dat stripfiguren gebaseerd waren op mensen die echt waren.

Mijn grootste angst in het leven is om Gemiddeld te zijn.

Elk van de acteurs moet zijn rechtvaardiging hebben om iets vreselijks te zeggen. Je wilt dat iedereen iets positiefs en negatiefs heeft. Zelfs iets positiefs moet duisternis bevatten. Het moet diepte hebben.

Films zullen uiteindelijk deze esoterische kunstvorm worden, waar alleen enkele mensen films in een kleine groep theaters zullen uitbrengen.

Er zijn scènes die op het randje stonden, maar ik probeer me altijd te vergissen op non-indulgence. Het is iets waar ik heel voorzichtig mee ben, dat ik gewoon te hard in leun.

Als kind kende ik waarschijnlijk zinnen die andere kinderen niet kenden, zoals "Pitocin drip" of "myocardinfarct."Er hing altijd een soort kennis in de lucht. Mijn ouders spraken altijd over wetenschap aan de eettafel, en zeiden iets over deze patiënt of een andere patiënt. Dus ik denk voor een nanoseconde in de vroege middelbare school, dacht ik over het gaan in de geneeskunde.

Ik hou van The Killing, Ik hou van Homeland en Mad Men, al die shows die in de toon van de dingen leunen.

Grote acteurs komen met diepte over hoe hun personage de wereld ziet, en ze verdedigen het volledig. Ze konden het verdedigen in een rechtbank, tot aan de reden waarom de patiënt dit verdiende.

Ik zou mezelf niet omschrijven als een weldoener. Dat is echt meer mijn vrouw. Ik ben gewoon de geobsedeerde man die al schrijft en films maakt sinds ik een klein kind was, gewoon in een kamer en het maken.

Een TV-show waar alle personages proberen uit te zoeken wat er aan de hand is, en de spanning daarvan, past echt goed bij mijn [stem]. Je voelt hun frustratie, woede en angst, en dan, wanneer de onthulling gebeurt, hun gevoel van angst of verschrikking, of wat het ook is, en ik schilder graag met die kleuren.

Het mooie is dat we film en TV een beetje meer kunnen vervagen.

Je zegt, "Ik ga dit doen," en je moet je ervan bewust zijn, als een rationeel mens, dat je misschien niet meer binnen mag.

Ik ben zo consistent dat mijn director ' s cuts meestal 20-25 minuten langer zijn dan de uitgebrachte versie van de films.

Ik wil een hoop kleine films maken. Daar ben ik in de toekomst echt in geïnteresseerd.

Ik dacht altijd dat ik de filmman zou zijn tot ik stierf.

De hele wereld maakt nu stripfilms.

Mijn filosofie is om films te maken met het grootst mogelijke budget dat het mogelijk maakt om op een onafhankelijke manier te worden gemaakt.

Je kunt niet blijven waar je was. Als je niets doet, zijn je vaardigheden en gezichtspunt aan het afbrokkelen.

Ik had een verlangen om TV te doen en wilde op de juiste manier meedoen, wetende dat ik onderweg veel zou leren.

De spieren die schrijvers nodig hebben voor film zijn heel anders dan TV-spieren. Als ik de schrijvers inhuur en de schrijverskamer in elkaar zet, Weet ik waar hun spieren moeten zijn.

Soms kunnen mensen echt geweldige scènes schrijven en zelfs een geweldige aflevering, maar ze kunnen het grotere plaatje niet zien.

Je wilt niet met mij naar klassiekers kijken omdat ik constant aantekeningen schrijf.

Meestal kijk ik met niemand naar klassiekers. Ik moet alleen zijn. Dat is mijn klaslokaal.

Ik vind het erg griezelig als iemand heel beleefd is.

Filmmakers moeten het juiste materiaal vinden dat bij hun stem past.

Ik beschouw mezelf als een onafhankelijke filmmaker.

Je hebt je film niet af als je je director ' s cut hebt afgemaakt. Het is gewoon een hoop groen scherm.

Ik ben zo van de Woody Allen / Spike Lee school.

Ik kom uit die wereld waar ik me zo comfortabel voel om kleine onafhankelijke films te maken.

Je bent nooit meer dezelfde. Je vernedert, of je wordt beter. Je blijft niet hetzelfde.

Ik ben gevraagd om piloten te regisseren voor veel shows.

Als ik twijfel over een idee, dan is dat niet het juiste idee.

Als je je stem vindt, krijgt je leven gratie.

The Sixth Sense kreeg bijvoorbeeld middelmatige tot slechte recensies. Langzaam duwde het publiek het en kreeg het kritische aandacht.

Wanneer je zegt Angst voor het onbekende, dat is de definitie van angst; angst is het onbekende, angst is wat je niet weet, en het is genetisch binnenin ons zodat we ons veilig voelen. We zijn bang voor het bos omdat we er niet bekend mee waren, en dat houdt je veilig.

Kijk wat je jezelf moet afvragen is wat voor soort persoon ben je? Ben jij degene die tekenen ziet, wonderen ziet? Of denk je dat mensen gewoon geluk hebben?

Ik denk dat ik neem wat je een B-film verhaal zou kunnen noemen, omgaan met B-film onderwerpen, en ik behandel het alsof het een A-film is in termen van mijn benadering, mijn crew, mijn acteurs, mijn ethiek enzovoort. Ik denk dat dat mijn handelsmerk is of een van hen in ieder geval!

Als kind had ik twee guilty pleasures. De ene was horrorfilms en de andere was martial arts films.

Soms doen we geen dingen die we willen doen, zodat anderen niet weten dat we ze willen doen.

Ik schrijf graag in een sluier van geheimhouding omdat ik steeds manieren moet vinden om mezelf bang te maken.

Er is niemand die voor ons zorgt. We zijn helemaal alleen.

'The Last Airbender' is genetisch gemanipuleerd voor mij. Ik hou van vechtsporten. Ik bestudeer het. De film is gebaseerd op veel boeddhistische en hindoeïstische filosofie. Ik ben Hindoe opgevoed.

Er zijn veel dingen die ik kan nemen, en een paar die ik niet kan, wat ik niet kan nemen is wanneer mijn oudere broer, die alles is wat ik wil zijn, het geloof in dingen begint te verliezen. Ik zag die blik in je ogen gisteravond. Ik wil die blik nooit meer in je ogen zien.

Zag # Â € Ž Birdman . Zo ' n unieke, gedurfde film. Ik kan niet stoppen met denken aan het einde.

Mensen verdelen zich in twee groepen wanneer de ervaring iets gelukkigs. Groep nummer één ziet het als meer dan geluk, meer dan toeval. Ze zien het als een teken, bewijs, dat er iemand daarboven is, die op hen let. Groep nummer twee ziet het als puur geluk. Gewoon een gelukkige kans.

Altijd in het leven zullen slechte tijden leiden tot geweldige tijden.

Anime is bedoeld om dubbelzinnige kenmerken te hebben. Dat is een deel van de kunstvorm.