Robert Wilson Lynd beroemde citaten

Er is niets waarin de vogels meer verschillen van de mens dan de manier waarop ze kunnen bouwen en toch een landschap achterlaten zoals het was.

Een verliefde jongen is niet hoofdzakelijk een kalf maar een dichter.

Geen man is oninteressant als zijn hoed eraf wordt geblazen en hij moet er achteraan de straat op.

Keats, zo moet men zich herinneren, was een sensualist. Zijn gedichten ... onthul hem als een man die niet helemaal vrij is van de vulgariteiten van sensualisme, evenals iemand die in staat was om het te transmuteren in perfecte literatuur.

Er zijn reizigers die meer bang zijn om delicate handen te bezitten dan om een leeuw te ontmoeten, en soldaten die liever een ledemaat verliezen dan een mooie neus te krijgen door kunstmatige methoden.

De Heer Shaw werd onlangs voor een korte tijd minder als schrijver beschouwd dan als een incident in de Europese oorlog. Volgens velen leek het alsof de geallieerden vochten tegen een combinatie van Duitsland, Oostenrijk-Hongarije, Turkije en de Heer Shaw.

Het mysterie ligt boven de zee. Elk schip is op weg naar Thule.

De spiegel die Strindberg tegen de natuur hield, was een gebarsten spiegel. Het was gebarsten in een dubbele zin -- het was gek. Het gaf gebroken beelden terug van een wereld die het deed lijken op de chaos van een krankzinnige droom.

Bij Wordsworth viel het licht der openbaring inderdaad niet zo ongebrokerd op de mensen als op het aardoppervlak. Hij kende de vogels van het platteland beter dan de oude mannen, en de bloemen veel beter dan de kinderen.

De liefhebbers van schoonheid moeten zich verenigen in een Bond en een groot propagandistisch werk door het hele land uitvoeren. Ze moeten de uitroeiing van de bulldog eisen en de ontmanteling van de goedkope villa, die beide verantwoordelijk zijn voor een deel van onze tevredenheid te midden van lelijkheid.

Tsjechov zal de belangrijkste situatie in het leven van een taxichauffeur of een charwoman zoeken en ze een kort moment laten gloeien in het tedere licht van zijn sympathie.

Wanneer men Turgenev echter heeft geprezen voor de schoonheid van zijn karakter en de prachtige waarheid van zijn kunst, herinnert men zich dat ook hij menselijk was en daarom minder dan perfect. Zijn grootste tekortkoming was misschien dat van alle grote kunstenaars, hij het meest ontbrak aan uitbundigheid. Daarom begon hij veracht te worden in een wereld die uitbundigheid hoger beoordeelde dan schoonheid of liefde of medelijden.

Swinburne was een absurd personage. Hij was een vogel van opzichtige strut en verenkleed. Men kon niet anders dan zijn glorieuze veren bewonderen, maar zodra hij begon te vervellen ... men zag hoe weinig lichaam er onder zat.

Dostojevski ' s zichtbare wereld was een wereld van sensationaliteit. Hij kan uiteindelijk een groot mysticus of een groot psycholoog zijn, maar hij onthult bijna altijd zijn genie op een podium vol met mensen die zich gedragen als de mannen en vrouwen waarover men in het politie-nieuws leest.

W. B. Yeats heeft, zo niet een nieuwe wereld, een nieuwe ster gecreëerd. Hij is geen verslaggever van het leven zoals het is, in de mate dat Shakespeare of Browning dat is. Men is er niet helemaal zeker van dat zijn koninkrijk van de groene aarde is. Hij is als een mens die de aarde niet rechtstreeks maar in een kristal heeft gezien.

We vergeten dat Socrates beroemd was om zijn wijsheid, niet omdat hij alwetend was, maar omdat hij op zeventigjarige leeftijd besefte dat hij nog steeds niets wist.

Zelfs het geluk van de natuuronderzoeker hangt in zekere mate af van zijn onwetendheid, waardoor hij nog steeds nieuwe werelden van deze soort moet veroveren. Hij heeft misschien de Z van kennis in de boeken bereikt, maar hij voelt zich nog steeds half onwetend totdat hij elk helder bijzonder met zijn ogen heeft bevestigd.

Het Laatste schouwspel waar christelijke mannen waarschijnlijk moe van worden, is een haven. Eeuwen later kunnen er plaatsen zijn waar de sterren kunnen springen, en de kinderen van onze kinderen, enzovoort, kunnen een schip beschouwen als een kruipend ding dat nauwelijks avontuurlijker is dan een worm. Ondertussen geeft elke haven ons het gevoel in contact te zijn, zo niet met de uiteinden van het universum, met de uiteinden van de aarde.

Er zijn twee soorten nieuwsgierigheid: de tijdelijke en de permanente. Het momentaire gaat over de vreemde verschijning aan de oppervlakte van dingen. Het permanente wordt aangetrokken door het verbazingwekkende en opeenvolgende leven dat onder de oppervlakte van de dingen voortstroomt.

Het is bijna onmogelijk om je te herinneren hoe tragisch de wereld is als je golf speelt.

Het geloof in de mogelijkheid van een korte beslissende Oorlog lijkt een van de oudste en gevaarlijkste menselijke illusies te zijn.

Als ik een filosoof was, zou ik een filosofie van speelgoed schrijven, waaruit blijkt dat niets anders in het leven serieus moet worden genomen, en dat kerstdag in het gezelschap van kinderen een van de weinige gelegenheden is waarop mannen volledig tot leven komen.

De dagen waarop men het meest nieuwsgierig is geweest, behoren tot de dagen waarop men het gelukkigst is geweest.

Om vogels te zien is het noodzakelijk om deel uit te maken van de stilte.

Een kat is alleen technisch gezien een dier, goddelijk.

Het is twijfelachtig of zelfs de ervaring van rijkdom en succes even intens is onder degenen die niets anders hebben meegemaakt als onder degenen die ook armoede en mislukking hebben meegemaakt. Er is weinig romantiek in rijkdom voor degenen die rijk zijn geboren en wier families al generaties rijk zijn.

Dit is de grote welwillendheid van de vrouw, dat zij een martelaar voor schoonheid zal worden, zodat de wereld plezier kan hebben.

We kunnen geen geluk krijgen door ernaar te streven, en toch kunnen we het met een inspanning doorgeven.

Over het algemeen is de criticus echter veel minder een professionele foutzoeker dan soms wordt gedacht. Hij is in de eerste plaats een deugdzoeker, een zanger van lof. Hij is niet bezig met het wegwerken van schuim, behalve voor zover het het goud verbergt. Met andere woorden, de destructieve kant van kritiek is puur een subsidiaire aangelegenheid. Geen van de beste critici zijn mannen met destructieve geesten. Ze zijn als tuiniers die meer met de bloemen dan met het onkruid bezig zijn.

De kunst van het schrijven van geschiedenis is de kunst van het benadrukken van de belangrijke feiten ten koste van het onbeduidende. En het is hetzelfde op elk gebied van kennis. Kennis is alleen macht als een mens weet over welke feiten hij zich niet moet bekommeren.

Wanneer mensen klagen over het verval van manieren, hebben zij niet de onbeschaamde afkortingen van de menigte in gedachten, maar de achteruitgang van het buigen en schrapen en het spreken van iemands werkgever als "de meester". Wat de rijken bedoelen met de goede manieren van de armen is meestal niet beleefdheid, maar onderdanigheid.

Jane Austen wordt vaak geprezen als natuurhistoricus. Ze is een natuuronderzoeker onder tamme dieren. Ze bestudeert geen mannen (zoals Dostojevski doet) in zijn wilde toestand voordat hij is gedomesticeerd. Haar mannen en vrouwen zijn in wezen mannen en vrouwen van het vuur.

Het is de gewoonte om een Russische schrijver te prijzen ten koste van alle andere Russische schrijvers.