Christopher Walken beroemde citaten

Ik heb koorts en het enige recept is meer koebel.

Ik denk niet dat ik een goede regisseur zou zijn omdat mensen me zouden vragen, weet je, " wat is het? Wat is hier aan de hand? Waar moet ik de camera neerzetten?"Of," Wat is mijn motivatie? En ik zou zeggen: "doe wat je wilt!"

Ik heb een theorie over woorden. Er zijn duizend manieren om te zeggen 'Geef het zout door'. Het kan betekenen: 'mag ik wat zout? of het kan betekenen: 'Ik hou van je. Het kan betekenen: 'Ik ben erg geïrriteerd door je'. Echt, de lijst kan doorgaan en doorgaan. Woorden zijn kleine bommen, en ze hebben veel energie in zich.

In de repetitie heb je een goed ongeluk dat je kunt repeat.In de films als je een goed ongeluk hebt, hoop je dat de camera draait.

Acteren heeft te maken met het zeggen alsof je het meende, dus voor mij zijn de woorden altijd erg belangrijk. Het is heel belangrijk voor mij om mijn tekst te kennen, ze zo goed te kennen dat ik er niet aan hoef te denken.

In het theater repeteer je om de voorstelling te doen. En in de films zijn de repetitie en de voorstelling hetzelfde. Je zoekt het uit en hopelijk is de camera op je gericht als je het doet.

Ik hou veel van katten. Ik heb altijd van katten gehouden. Ze zijn geweldig gezelschap. Als ze eten, laten ze altijd een beetje achter op de bodem van de kom. Een hond zal de kom poetsen, maar een kat laat altijd een beetje achter. Het is als een offer.

Meestal in de eerste voorstellingen ben ik helemaal in paniek. En ik Verman mezelf. Tegen de tijd dat je aan het einde van het spel bent, begin je echt plezier te hebben.

Ik werd erg kritisch over dierentuinen en circussen en het houden van dieren in gevangenschap. Ik wou dat het tegen de wet was.

In het theater oefen je minimaal vijf tot zes weken. En dan mag je het spelen. Wat betekent dat je beter wordt. Dat is het mooie van het theater.

Ik probeer me geen zorgen te maken over dingen waar ik niets aan kan doen.

Ik moet schurken spelen, Ik weet niet hoe. Ik denk dat het net als alles is, in de films in het bijzonder dat als je jezelf als iets vestigt en je het geluk hebt om steeds aangenomen te worden. Weet je, er zijn jongens die de man spelen die het meisje krijgt, jongens die de beste vriend van die man zijn, er is de grappige man, de schurk.

Een acteur is echt een soort tussenpersoon tussen een publiek en het stuk, of het nu een toneelstuk of een film is.

Ik heb een of twee films gemaakt die ik niet eens heb gezien, omdat ze nooit zijn uitgebracht. Ik heb dingen gemaakt die ik nog nooit gezien heb. Maar ik ga altijd naar de film waar ik in zit.

Ik zou graag een personage spelen met een vrouw, een leuk huisje, een paar kinderen, een hond, misschien een beetje zingen, en geen wapens en geen doden, maar niemand biedt me dat soort rollen aan.

Ik heb een paar films gemaakt in de jungle, en Ik wil niet terug naar de jungle.

Er zijn mensen die hun carrière kunnen plannen, hun toekomst, maar daar heb ik nooit talent voor gehad. Ik doe gewoon dingen en hoop op het beste. Zeg ja, neem een kans, en soms is het geweldig en soms niet.

Ik werk graag. Sommige banen zijn beter dan andere. Dat is het punt: je weet het echt niet. Ik heb genoten van het maken van films om verschillende redenen. Soms waren het de andere mensen. Soms was het het feit dat ik er echt goed in was. Soms was het de locatie. Soms was het de loonstrook.

Als acteur word je die lichtstaf tussen de persoon die het toneelstuk heeft gemaakt en het publiek.

Ik heb veel moeite met scripts. Ik heb veel moeite om dingen voor te stellen terwijl ik ze lees.

Improviseren is geweldig. Maar het punt is dat je niet kunt improviseren tenzij je precies weet wat je doet.

Als ik onderweg ben om een film te maken in een andere stad, op mijn vrije dag, ga ik altijd naar de film. Ik ga graag naar de film. Je krijgt een kaartje en gaat daar zitten, en het is heel interessant om in de buurt te zijn van mensen die op geen enkele manier persoonlijk in je geïnvesteerd zijn. Ze gaan gewoon naar de film.

Dat Weet ik nog. Ik sprak met hem en ik zei hoe geweldig het zou zijn als acteurs een staart hadden omdat ik Dieren heb en een staart zo expressief is. Op een kat kun je alles vertellen. Je kunt zien of ze geïrriteerd zijn. Je kunt zien of ze bang zijn.

Ik hoef er niet slecht uit te zien. Dat kan ik alleen.

Ik heb altijd comedy gespeeld. Mijn achtergrond is musical comedy theater en dat is echt waar mijn opleiding is. Als acteur, dat is mijn opleiding.

Mijn haar was al beroemd voordat ik dat was.

Emotionele kracht is misschien wel het meest waardevolle dat een acteur kan hebben.

Ik heb een vriend van me die me op zijn antwoordapparaat doet, en als ik hem bel, neem ik op. Het is nogal vreemd.

Zodra ik over acteren begin te praten, besef ik dat ik dat niet kan.Weet je, het is een abstract iets, een beetje mysterieus zelfs als je het voor de kost doet.

Als kind ging ik bij het circus. Dat heb ik gedaan. Het is waar. Maar het is niet zoals je denkt. Er was een man, hij had zijn eigen circus. Zijn naam was Carol Jacobs en hij bezat het. Het was een klein ding.

Voor mij zijn er dingen waar je goed in bent en dingen waar je niet zo goed in bent. Om de een of andere reden ben ik goed in donkere personages. Het heeft te maken met hoe je eruit ziet.

Het ding over koken is dat het zo interessant is om naar te kijken. Ik weet niet waarom, maar als je naar iemands huis gaat en ze iets maken, zeggen ze meestal interessante dingen terwijl ze koken.

Meestal huren regisseurs me in omdat ik ben wat ze zoeken. Maar af en toe, en het is heel zeldzaam, zullen ze me inhuren en dan proberen me over te halen.

Als kind werkte ik in het circus. Het was een rondreizend circus dat eigendom was van een man genaamd Terrell Jacobs. Het was maar één grote tent, en hij was een leeuwentemmer. Hij had geen kinderen, maar het beetje was dat ik me verkleedde als zijn zoon in een identieke outfit.

De laatste keer dat ik een film maakte die een paard nodig had, zei ik: 'als het beweegt, ben ik hier weg. Het ergste is dat ze weten wanneer je bang bent en dienovereenkomstig handelen. Ik heb ze laten wegrennen. Paarden die ik niet leuk vind.

Ik denk dat als ik was opgegroeid en vijfentwintig, dertig jaar eerder in de showbusiness en de films was geweest, Ik denk dat ik veel meer muzikale films had gemaakt.

Ik denk dat ze soms als ze me in een film zien, verwachten dat ik iets smerigs ben. Ik bedoel, ik speel veel schurken en jij komt opdagen en ze denken misschien... Daarom is het goed om soms verwachtingen te trotseren.

Ik denk dat het feit dat ik opgroeide in de showbusiness een echt effect had op mijn persoonlijkheid. Als je geboren bent in New York tijdens de Gouden Eeuw van de televisie, en je bent opgegroeid op Broadway, dan merk je dat.

Ik denk dat het feit dat ik ben opgegroeid in de showbusiness, in New York City, in de jaren '50, dat mijn persoonlijkheid heeft beïnvloed tot het punt dat ik een beetje anders ben.

Ik ben altijd een personage acteur geweest, hoewel ik niet helemaal zeker weet wat dat betekent. Al mijn scripts zijn absoluut bedekt met notities, dus elke keer als ik iets zeg - zelfs 'pass the salt' - heb ik zes subteksten, opmerkingen over wat ik echt bedoel als ik dat zeg. Misschien geeft dat de indruk dat ik iets zeg en iets anders denk.

Ik heb films gemaakt waarvan ik dacht dat het goed was, maar toen was ik heel goed. En soms ben je in een film en denk je, 'Ik wou dat meer mensen dat zagen' - omdat je goed bent. En het komt er gewoon op neer dat de film verloren gaat. Maar dat is showbusiness.

Ik heb drie muzikale films gemaakt, wat best goed is, gezien het feit dat er niet veel zijn gemaakt, maar ik had geluk op andere manieren. Ik kwam langs toen onafhankelijke films begonnen te bloeien.

Laurence Olivier zei ooit in een interview dat hij bij het spelen van een tragedie altijd op de grappige rollen mikt, en andersom. Want in een komedie zoek je naar wat serieus is. Ik denk dat dat waar is. Soms zijn dingen echt grappig als je echt serieus bent. Als je echt serieus bent, is het hilarisch.

Mijn achtergrond ligt in de muzikale komedie. Ik wist niet dat ik acteur zou worden. Maar al mijn referentiepunten hebben te maken met muzikale komedie en in het zijn van een soort van opschepper.

Mijn leven is heel conservatief. Ik ben bijna 50 jaar getrouwd. Ik heb geen hobby ' s of kinderen. Ik heb niet veel zin om te reizen. Ik heb nooit een groot sociaal leven gehad. Ik blijf gewoon thuis, behalve als ik naar mijn werk ga.

Mijn eigen manier van denken is zeer conservatief, zeer lineair en niet bijzonder fantasierijk, maar als ik dingen op verschillende plaatsen Zoek, gebeuren er soms dingen.

Een ding dat me is overkomen is dat ik er al lang ben en ik heb veel schurken gespeeld enzovoort. Ik denk dat het te maken had met, nou één ding is dat ik er jonger uitzag dan ik lange tijd was. Nu denk ik dat ik ineens de vader van mensen begin te spelen.

Vaak krijg ik een script voor een film. En ik vind dat ik het leuk vind, dus ik zeg dat ik het zal doen. Maar dan herschrijven ze het voor mij. Ze maken het eigenzinnig. Oneven. Dat vind ik nogal vervelend. Ik noem het Walkenising.

Het beste voor mij is, als ik niet werk, thuis te zijn en een script of twee scripts te hebben is beter, en gewoon door het huis te lopen en gewoon na te denken over de regels.

Toen ik een kind was, gaven mijn ouders me een tijdje pianolessen en gitaarlessen, maar ik was er nooit erg goed in. Ik heb grote, onhandige handen. Het is moeilijk om door te gaan als je niet beter wordt.