Brian Henson beroemde citaten

Dus als regisseur, als leider, en mezelf als regisseur en leider, probeer ik ervoor te zorgen dat we vasthouden aan de visie en het soort corraleren, maar tegen de tijd dat je klaar bent met wat het project ook is, een TV-show, een serie, een film, een toneelshow, het zou een product moeten zijn van wat al die mensen kunnen doen, en daarom kan het nooit zijn wat je je in het begin had voorgesteld.

Voor iedereen die een kunstenaar probeert te zijn, in elk medium, is het een heel vreemd en eenzaam en zenuwslopend en eng proces als je iemand laat zien waar je aan werkt. Je moet leren luisteren naar je instinct. Absorbeer andermans advies, meningen, of wat het ook mag zijn van de buitenwereld, maar aan het eind van de dag, moet je trouw zijn aan wat het ook is dat je probeert te zeggen in dat werk.

We zijn diep bedroefd om te horen over het overlijden van Jonathan Hardy. De slimme humor en vreugde die hij bracht in zijn uitvoering van Rygel was een echt geschenk aan de wereld van Farscape. Mijn oprechte deelneming gaat uit naar de familie van Jonathan en zijn vele fans over de hele wereld.

Ten eerste, je improviseert door een pop, dus je bent niet altijd jezelf: je bent een koe of je bent een varken of je bent een oude vrouw, weet je, welke pop je ook kiest, of je bent een demon, Weet je, wat je ook oppikt, dat is wat je in de scène krijgt.

In veel opzichten denk ik dat het op sommige manieren gemakkelijker is, of het is meer onderhoudend of meer gegarandeerd onderhoudend dan traditioneel improviseren. Nogmaals, omdat je niet alleen jezelf in je lichaam bent.

Ik probeer zijn benadering na te bootsen om echt het meeste uit mensen te halen door ze te laten experimenteren en mensen zeker fouten te laten maken.

En nogmaals, we proberen op die plek te zijn, dat is gewoon zo absurd en oneerbiedig en hysterisch en het is iets dat in ons bedrijf we zijn soort van, We zijn zo oneerbiedig over alles, we zijn soort oneerbiedig over het establishment, we zijn oneerbiedig over beschaving, we zijn oneerbiedig over filosofie, We zijn oneerbiedig over religie.

En dat was ook altijd het favoriete deel van mijn vader over schieten. Vaak schoot mijn vader heel, heel laat, hij was nogal een workaholic, ze deden 20, 20 uur durende opnames en zo.

En het was heel leuk, en in veel opzichten, wat we met de show hebben gedaan, is gewoon dat deel van mijn vroege herinneringen aan het bezoeken van mijn vader, het filmen met de Muppets, en dat nemen en een show maken die echt een uitbreiding is van dat en een show presenteren dat is alles.

Er zijn heel veel scènes waar we niet weten waar de scène over gaat, we vragen het publiek, kiezen een plaats waar de scène plaatsvindt, kiezen de relatie, vertellen ons wie ze zijn, dat soort dingen.

En een van de grappigste dingen was kijken naar wat ze deden voordat de regisseur action belde en nadat de regisseur cut belde. En ze hielden hun handen in de poppen, ze bleven in hun personage, en dan begonnen ze met elkaar te dollen en waren ze van het script af, en het werd behoorlijk blauw.

Echt, in eerste instantie realiseerde ik me heel snel dat ik dol was op de show, omdat het me deed denken aan toen ik een kind was en ik de sets bezocht waar mijn vader met de andere poppenspelers aan het filmen was.

We proberen het een stijlvolle show te houden, maar het is zeker soms blauw. En het hangt allemaal af van het publiek, soms hebben we publiek dat niet echt wil dat we te ver in die richting gaan.

Ik denk dat in een creatieve inspanning, in elke creatieve inspanning, je moet, mensen moeten in staat zijn om risico ' s te nemen en als het blijkt een fout te zijn, als het blijkt niet de juiste keuze te zijn geweest, dat moet worden toegejuicht, Weet je, door iedereen, en het zal komen met een ander plan.

In de show hebben we twee schetsen gemaakt die mijn vader had, of stukken die mijn vader had ontwikkeld. Een die hij had ontwikkeld met mijn moeder, een die Frank Oz had ontwikkeld met mijn vader. En dit zijn oude stukken uit de jaren '50 en' 60, en we gaan er ook meer ontwikkelen.

Waar komt een personage vandaan? Want een personage zal uiteindelijk de combinatie zijn van het schrijven van het personage, de stem van het personage, de persoonlijkheid van het personage en hoe het personage eruit ziet.

Ik heb altijd erg genoten van kunst en het was zo centraal in mijn familie, mijn moeder was ook een kunstleraar, evenals het oprichten van de Henson Company met mijn vader, er was veel kunst aan de hand in ons huishouden.

Maar als iedereen probeert veilig te blijven, dan creëer je nooit echt iets nieuws en anders en verrassends.

En dan terwijl ze lip-synchroniseert, " ik ben gewend geraakt aan je gezicht," aan dit kleine hoofd naast haar, het hoofd eet de stof en slikt het in en het is een soort van vreemd, demonisch personage daar, die dan probeert de zanger op te eten. Maar het is heel leuk. Dus er zijn een paar van dat soort stukken.

Mijn vader en moeder waren, ze namen wat populaire hits waren, en lip-sync met hen met poppen en deden een belachelijk verhaal.

Dus het is Rosemary Clooney-Rosemary? Rosemary Clooney, toch? De zanger? Bevestigend. Clooney, doet, zingt, " Ik ben gewend geraakt aan je gezicht," wat, Weet je, echt een liefdeslied is, maar wat we op het podium zien is dat we een pop zien met een belachelijke blonde pruik op en ze ziet er belachelijk uit, en naast haar is een hoofd dat gewoon een stuk stof is met een mooi gezicht erop.

En als het publiek in een soort ondeugende, vulgaire stemming is, dan gaan ze ondeugende, vulgaire suggesties doen en dan nemen we ze en doen we de scène toch, en dat is een deel van het plezier.

Het is echt geweldig om een stuk te maken, "Ik ben gewend geraakt aan je gezicht", mijn vader ontwikkelde in 1956, toen hij 20 jaar oud was, en het is geweldig om dat stuk nu weer te doen en te zien dat het nog steeds echt werkt zoals het ooit deed.

We zijn ook oneerbiedig, we hebben ook een oneerbiedige houding tegenover poppen. Veel van wat we doen is dat we de poppen belachelijk maken omdat ze poppen zijn, zelfs terwijl we het doen. En nogmaals, dat alles voedt de absurditeit van deze show.

"Stuffed and Unstrung" begon als een workshop, eigenlijk, lessen binnen ons bedrijf. We ontdekten dat onze poppenspelers niet zo goed ad libbing deden als traditioneel, Jim Henson Company poppenspelers hebben. We zijn beroemd om een beetje van het script af te gaan en ad libbing.

Maar het feit dat je het grootste deel van de show niet kunt voorbereiden, je hebt geen idee wat er komt is in eerste instantie erg zenuwslopend, nu is het een beetje leuk.

Je went eraan, je kijkt uit naar de adrenaline van de plankenkoorts voordat je naar buiten gaat.

En met poppen, vooral in ons bedrijf, eisen we een zeer hoge standaard van poppenkunst, dus het is een echte technische vaardigheid.

Een pop die slecht begint te improviseren is bijna grappiger dan de pop die goed improviseert. De show wordt beter als het improviseren echt goed is, maar ook de show kan soms beter worden als het improviseren een beetje fout gaat en dat is een zegen voor het improviseren met poppen.

We wilden het in New York première, omdat New York is een soort van de thuisbasis van de Jim Henson Company en het is een soort van de toon en smaak, altijd, van het poppenwerk dat we traditioneel hebben gedaan. En dat is wat ons hier bracht en nu zijn we hier.

Dus dat is de uitdaging, je hebt een groot technisch aspect van wat je doet terwijl je creatief probeert te improviseren.

Het is eigenlijk goed als de artiesten nerveus zijn, omdat het je hersenen een beetje verscherpt en een beetje adrenaline is goed. In eerste instantie is het echt moeilijk.

Ik denk dat het in eerste instantie angstaanjagend is, want naar een show gaan waar, Weet je, "Oh, ik ga twee uur op het podium staan, Ik heb geen regels om te onthouden, Ik heb niets echt voorbereid", en eigenlijk zeg ik dat, de show niet allemaal improviseert.

De show is waarschijnlijk 60 procent improviseren en 40 procent niet. Dus er is nogal wat dat we hebben voorbereid en dat deel ervan, heb je onthouden en je hebt geoefend en je bent voorbereid, net als elke show.

En na het succes op het Melbourne Comedy Festival, hergroepeerden we ons terug in LA en gingen we weer aan het werk en besloten een goede show te ontwikkelen en toen begonnen we te werken aan "Stuffed and Unstrung", een veel grotere en scherpere versie van "Puppet Up."

We namen een show mee naar het Aspen Comedy Festival, genaamd "Puppet Up" op dat moment, en in Aspen deden we gewoon drie shows, en in Aspen was er een producent van het Edinborough Fringe Festival, die zei: "Kom alsjeblieft naar Edinborough."

Ik dacht, als we een publiek uitnodigen, laten we het goed doen. Dus ik zette een goed studio publiek in onze studio ' s in Los Angeles en het was gewoon een kleine showcase en het was gewoon voor de lol.

We verloren veel van dat en poppenspelers hielden zich aan het script en we dachten dat alles nodig was om veel grappiger te worden, dus we dachten dat we naar een goede improv comedy instructeur zouden gaan.

Ik denk dat het veel rijker is dan wat we vlezige improv noemen, ik denk dat het erg grappig is, poppenimprov en vlezige improv.

Maar in eerste instantie toen ik met mijn vader werkte, was het in special effects poppen met RadioControle en motoren en poppeneffecten.

Maar wat het curriculum betreft, werd ik aangetrokken tot de Wetenschappen en specifiek tot de natuurkunde, en ik vond het echt leuk en ik denk dat ik daar een tijdje echt dacht dat mijn schoolopleiding in de natuurkunde zou zijn, dat dat iets was waar ik van hield.

Mensen zeiden tegen hem: "als je een film afmaakt, is die dan zo goed uitgekomen als je dacht? Of: "kwam het eruit zoals je het wilde?"

En het zou iets moeten zijn dat alleen die groep mensen had kunnen maken met iedereen geïnvesteerd.

Het eerste grote ding dat ik deed met mijn vader was de fietssequentie in "The Great Muppet Caper", waar Kermit en Piggy fietsen in Battersea Park in Londen en dat was een complexe marionetten en kranen rijden door het park, het was een ingewikkelde scène, en ik deed dat met mijn vader.

En het antwoord van mijn vader zou meestal iets zijn aan de invloed van, A, Het kwam er beter uit dan hij zich had voorgesteld, maar ook, zei hij, "nee, het zou onmogelijk zijn voor mij om me voor te stellen hoe het eruit zal komen. Hij zei: "Ja, ik had een plan, maar dan werk ik met een leger van grote kunstenaars en Ik wil dat ze allemaal in die creatie creëren."

Ik was al een soort van het mengen van mijn wetenschap fysica enthousiasme met entertainment en regie en poppenkunst.

Ik was 17, zeker tegen de tijd dat ik 19 was, wist ik dat de showbusiness was waar ik zou eindigen, en ik wilde regisseur worden.

Ik denk dat ik een paar goede lessen heb geleerd van mijn vader. Eén was als je iets creëert, wat je wilt als je met een team van andere kunstenaars werkt, is dat iedereen met enige creatieve vrijheid werkt, zodat je echt het beste uit iedereen haalt.

Op dat moment dacht ik waarschijnlijk aan speciale effecten, zoiets, en inderdaad, de eerste dagen toen ik met mijn vader werkte, nadat ik de school had verlaten, ging ik slechts minder dan een jaar naar de universiteit, en toen ging ik over, en toen vertraagde ik mijn overplaatsing, en ik maakte een film, en toen nog een film, en toen ben ik nooit afgestudeerd.

Maar toen ik 17 was, wist ik al dat ik waarschijnlijk in de film zou gaan.