Judd Apatow beroemde citaten

Wees geen eikel. Probeer van iedereen te houden. Geef meer dan je neemt. En doe het ondanks het feit dat je maar 7 van de 500 mensen echt leuk vindt.

Je hoort mensen zeggen: "op een dag, als ik in een goede positie ben, kan ik mijn passieproject maken."Ik heb veel mensen in die positie zien komen en het niet halen.

College is de beloning voor het overleven van de middelbare school. De meeste mensen hebben leuke verhalen van de universiteit en nachtmerrieverhalen van de middelbare school.

Misschien raak je zo gehecht aan de muziek van je jeugd dat je denkt dat het beter is dan wat er nu uitkomt.

Uiteindelijk zullen de nerds en de geeks hun dag hebben.

Tegenwoordig, wanneer kinderen besluiten dat ze een artiest leuk vinden, zullen ze alles absorberen wat een artiest ooit heeft gedaan in één nacht.

Het moment dat je aan een grap denkt is het beste moment.

Ik probeer gewoon een fris, helder hoofd te bewaren voor wie ik ook werk, dus hopelijk is het nuttig dat er iemand is die niet 12 uur per dag in de bewerkingsruimte hoeft te zitten en die verblind is door de enorme beelden en opties die ze hebben.

Ik word altijd gedreven door de angst van vernedering.

Ik hecht me nergens echt aan. Ik ben nogal brutaal over het snijden van dingen. Bij elke succesvolle film heb ik ontdekt dat alles wat niet verbonden is met het directe verhaal eruit wordt geknipt.

Ik denk dat alles wat ik doe neigt naar de underdog.

Herten zijn als honden. Behalve Bambi zijn ze vrij persoonlijkheidsloos.

Ik dacht altijd dat Seth [Rogen] een leuke, bijtende, bombastische, lieve, underdog-type persoon was die ik zou rooten voor de manier waarop je vroeger rooten voor Bill Murray of John Candy in "Stripes. Seth had iets dat maar heel weinig mensen die je tegenkomt hebben: hij had een schrijver geest en hij had zijn eigen komische standpunt.

Hoeveel je ook van iemand houdt, op een slechte dag kun je iets vreselijks zeggen. Alle kleine dingen die je spaart om te zeggen, waar je boos over bent, maar nooit uit, komen soms uit, allemaal tegelijk. We hebben allemaal van die vreselijke momenten. Dat is gewoon een deel van mens zijn.

Het moeilijke deel van het krijgen van veel aandacht is dat mensen beginnen te ontleden wat je doet.

Ik denk niet dat er zoveel geweldige komedies van 90 minuten zijn.

Mensen verdwijnen uit films en normaal menselijk gedrag verdwijnt uit films... Je vecht niet altijd tegen een wezen in het leven. Dat is een deel van het leven, het is een vrij groot deel van het leven, maar het is niet alles van het leven.

Veel van de keerpunten gebeuren op de middelbare school en op de universiteit, en het bepaalt veel van hoe je de wereld ziet en hoe je besluit jezelf te verdedigen tegen de wereld. Sommige mensen-hun verdedigingsmechanisme is, Ik ben echt slim of ik ben sexy of ik ben de leider. En andere mensen-ze verbergen zich of ze maken grappen.

De meeste mensen vechten om niet volwassen te zijn. En als het gebeurt, is het een grote overgang. En veel daarvan is gewoon verschrikkelijk. Het is verschrikkelijk om een baan te moeten vinden en echt verantwoordelijk te zijn voor andere mensen. En het is ook grappig. We zijn allemaal idiote kinderen die doen alsof we weten wat we doen.

Ik voel me nog steeds een raar kind dat op het punt staat een klap in het gezicht te krijgen. Ik denk dat het permanent is.

Ik wilde geen director for hire worden. Het kostte me echt veel tijd om te leren regisseren en me klaar te voelen voor het werk.

Ik hou ervan als mensen samenwerken die elkaar goed kennen. Sommige van mijn favoriete films zijn mensen die goede vrienden of familie zijn.

Ik denk echt meer aan eerlijk en waarheidsgetrouw zijn over gevoelens en hoe mensen zich gedragen voor de films die ik regisseer, maar ik hou ook van films als Zohan en Anchorman, just balls to the wall, how much can you make people laugh in one 90 minute period.

In termen van de emotionele onderbouwing, als je in relaties bent geweest, begrijp je wat er gebeurt.

Ik denk niet dat ik zo volwassen word dat ik het contact verlies met het gewonde deel van mezelf dat de behoefte voelt om grappig te zijn. Ik ben al oud genoeg om te beseffen dat dat niet gaat gebeuren.

Ik moet af en toe terug naar vinyl, zelfs als mijn kinderen het niet willen horen. Ik luister eerder naar Wilco of de Avett Brothers.

Er zijn mensen die van korte films houden, en ik denk dat ze gewoon onze films op DVD moeten bekijken omdat ze kunnen pauzeren, naar de badkamer kunnen gaan, eten en terugkomen.

Elke keer als ik aan het bewerken ben, is er altijd een moment waarop je denkt: "misschien moet dit zes of zeven minuten korter zijn, maar ik verlies karakter en verhaal dat ik belangrijk vind."Als ik van dingen hou, heb ik geen haast om ze te beëindigen.

Het is grappig als mensen debatteren over muziek, omdat ze zo gepassioneerd zijn over wat ze leuk vinden.

Ik voel de verantwoordelijkheid om dingen te maken die op een bepaald niveau iets positiefs te zeggen hebben.

Ik begon een radioprogramma waar ik stripverhalen interviewde.En ik interviewde Leno en Seinfeld en John Candy en vader Guido Sarducci en Garry Shandling, allemaal toen ik 16 was.En ze vertelden me wat ik moest doen.

Ik schreeuwde tegen iedereen aan het begin van mijn carrière. Ik zou heel emotioneel worden. Ik projecteerde al mijn problemen over mijn ouders en veiligheid op de leidinggevenden, dus elk gesprek waarin ze een briefje gaven was leven of dood en je houdt niet van me.

Ik moet mensen vinden die ik respecteer, zodat ik ze kan respecteren, en ze zullen graag gerespecteerd worden, dus ze zullen mij respecteren, en dat is als een huwelijk.

Ik hou van Coldplay. Ik hou van Steely Dan - Steely Dan is waarschijnlijk een van mijn top drie bands aller tijden.

Er is niets leuker dan debatteren en je muzieksmaak verdedigen.

Het ding dat je leven heeft verpest, maakt je goed in je werk. En dan word je beloond op het werk, zodat je niet de moeite neemt om het in je leven op te lossen.

Mijn vader was een groot fan van comedy. Hij wilde stand-up zijn. Hij hield van Lenny. Hij hield ook van Lord Buckley en jazz en zo. Hij was een hipster. Mijn ouders waren een beetje beatnik-achtig, Weet je, voor Salt Lake City. Maar mijn humor, denk ik, kwam van het willen ontwapenen van mensen voordat ze me sloegen.

Ouders beseffen niet dat wanneer ze je te vroeg over de Holocaust leren, het je voor het leven ruïneert.

De comedies die ik altijd leuk vond, of het nu gaat om termen van genegenheid, nieuws of snelle tijden van Ridgemont High, ze waren allemaal ongeveer twee uur, of iets meer dan twee uur. Met die extra 15 of 20 minuten krijg je echt karakter en zit je niet alleen vast in de plot.

Als kind was ik geobsedeerd door The Who. Zij waren de belangrijkste band voor mij. Liedjes als" I 'M One" hielpen me door de middelbare school te komen.

Ik heb een kind van vier en een half jaar en toen ze tweeënhalf was, liet ze mijn vrouw en ik stemmen doen, zoals Woody en jessie de Cowgirl, of Elmo, of Yogi Bear en Booboo. Als we het niet deden, zou ze tegen ons schreeuwen. Dus, mijn vrouw en ik zouden volwassen gesprekken hebben als Yogi Bear en Booboo. Het was gewoon een nachtmerrie jaar.

Ik heb altijd mensen als Graham Parker of Loudon Wainwright III gewaardeerd, die hun hele leven liedjes schrijven en hun werk doen om volledige artistieke vrijheid te hebben. Ze delen hun leven met je via hun muziek. Dat is hetzelfde soort werk dat ik probeer te doen, op mijn eigen rare manier.

Als ik merk dat alle beats precies hetzelfde klinken, begint het te slijten.

Ik heb zeker geleerd om de rustige momenten op het podium van Garry Shandling te omarmen - ontspannen en niet vechten met het publiek, Je stem niet verheffen, nooit proberen ze te winnen.

Het is grappig, nu zijn er zoveel bands dat ik me nooit een van hun namen kan herinneren. Misschien omdat ik oud ben.

Ik wil niet gewoon zijn. Ik ben bereid het werk te doen. Ik ben bereid om de vernederingen van komedie te ondergaan omdat ik geweldig wil zijn. Ik wil niet gewoon goed zijn. Ik wil geweldig zijn.

Veel bands die geweldig zijn verdwijnen iets sneller dan vroeger. Ze krijgen niet zoveel steun voor de lange termijn. Je moet wel stoer zijn om het vol te houden.

Vroeger was iedereen geschokt als een band een sponsor had voor hun tournee. Bob Dylan kan een reclame maken voor Victoria' s Secret en mensen knipperen niet echt; de nummers van de Beatles staan tegenwoordig in allerlei reclame en het lijkt niemand te beledigen. De tijden veranderen.

Wanneer mensen hun baan verliezen, kunnen ze een andere baan krijgen of ondernemer worden. In de muziekindustrie hebben veel mensen Het Laatste geprobeerd door hun eigen labels te starten, maar in het tijdperk van digitale downloads is het erg moeilijk om te slagen.

Mijn grootvader was Bob Shad, een van die legendarische jazz - en bluesproducenten-hij werkte met Charlie Parker en Dinah Washington, en hij produceerde Janis Joplin 's album [1967' s Big Brother & The Holding Company]. Hij had ook altijd kleine labels - hij had een label genaamd Mainstream Records in de jaren ' 70.