Dhani Harrison beroemde citaten

Mijn vader zei altijd tegen me: 'Je lijkt meer op mij dan ik.

Ik kwam op een dag thuis van school nadat ik werd achtervolgd door kinderen die 'gele onderzeeër' zongen, en ik begreep niet waarom. Het leek gewoon surrealistisch: waarom zingen ze dat liedje voor mij? Ik kwam thuis en ik werd bang voor mijn vader: 'waarom heb je me niet verteld dat je bij de Beatles zat? En hij zei: 'Oh, sorry. Dat had ik je moeten vertellen.'

Ik werd altijd brutaal gepest omdat ik de zoon van George Harrison was. Dat was vanaf de leeftijd van ongeveer vier of vijf, voordat ik wist wie hij was. En zeven jaar lang volgden mensen me over school en zongen ze 'Yellow Submarine'. Ik kan dat liedje nog steeds niet beluisteren.

Je hoeft geen boeken te verbranden, je hoeft niet in opstand te komen tegen leraren om in opstand te komen; in opstand komen is echt je eigen zelf bezitten.

Mijn vader was mijn held, mijn beste vriend.

Ik nam dingen op met mijn vader toen ik vijf, zes jaar oud was. Ik speelde met hem op tournee. Ik ging met hem naar Japan in ' 91, speelde wat optredens, deed een paar shows in de Albert Hall.

Ik denk dat ik veel geleerd heb over het niet kopen van veel hype. Ik wilde een soort gezichtsloze entiteit zijn; Ik wilde niet Dhani Harrison and The Muppets of zoiets zijn.

Ik denk dat Eric Clapton een grote invloed op me had. Ik moet tijd met hem doorbrengen. Hij is een beetje vreemd, mysterieus, serieus en hij heeft altijd zo ' n hete gitaar gespeeld.

Ik besefte plotseling dat om te doen wat ik wilde doen, ik moest worden wat ik haatte - dat is het hoofd van een platenmaatschappij of een digitaal media conglomeraat - en gewoon doen wat je wilt.

Ik heb mijn vader nooit echt gezien toen de Iron Maiden en de AC/DC speelden. Maar hij wist wat ik deed. Ik absorbeerde gewoon muziek. Dus hij liet me aan mijn lot over.

Ik ga graag een studio in met een stel vrienden. Als de dag voorbij is, hebben we iets gemaakt. We erkennen dat we uit verschillende lagen van de muziekindustrie komen, en er is geen reden waarom we niet zouden moeten samenwerken. Dat is wat ik probeer te creëren met thenewno2 - een gevoel van gemeenschap.

Ik ben niet echt van plan om een popster te worden; Ik wil gewoon muziek kunnen maken zonder dat het hele mijn vader ding over me heen hangt, waar iedereen in mijn positie doorheen gaat.

Ik was erg leeg nadat mijn vader was overleden. Het was een emotionele tijd, zoals het voor iedereen zou zijn, maar om elke dag in de studio te zijn was een soort van catharsis en genezing en het leek gewoon heel natuurlijk om door te gaan.

Ik ben opgegroeid in de bioscoop. Michael Kamen was een zeer, zeer goede vriend van mij, een soort van mijn peetvader. Dus ik weet hoeveel werk er in zit. Je moet weten wat je doet.

Als je de eerste persoon was die ooit een applicatie voor de iPhone ontwierp en je patenteerde het, zou je heel, heel beter af zijn dan wij nu zijn, weet je? Maar jij moet de eerste zijn die het doet. Dus ik dacht dat Led Zeppelin of de Stones het zouden doen tenzij we het gewoon zouden doen. Dus ik heb ruzie met de jongens van Apple.

Ik kan niet eens beschrijven hoe ik hem mis. Hij steunde me altijd in alles wat ik deed. Hij was een zeer wijze man en ik besefte al op jonge leeftijd dat ik veel van hem kon leren. Hij gaf me altijd het juiste antwoord. Maar bovenal was hij een heel ontspannen man en alles wat hij wilde was mijn beste vriend zijn. Ik ben enig kind en dus deelde hij alles met mij. Natuurlijk was hij erg jong om te sterven en ik was erg jong om een vader te verliezen. Maar er was niets onbesproken tussen ons.

Ik ben er nog steeds aan gewend om componist genoemd te worden. Een poseur, misschien.

Ik ging naar de universiteit (Brown), ik werkte als ontwerper, ik deed mee aan Olympische sport (roeien)... uiteindelijk ben ik muzikant geworden. Het zit in het DNA, denk ik.

Je kunt het niet helpen om muzikant te zijn omdat je bent opgegroeid met muziek, maar één zijn betekent dat je wordt vergeleken met je vader en er voor wordt gepland. Maar ik heb echt niet de ambities van de meeste mensen die in de industrie gaan.

Websites zijn een beetje nutteloos. Er is zoveel geweldige webcontent en-ontwerp, maar de manieren waarop ze worden ervaren, worden niet gemaximaliseerd.

De muziek die ik in mijn hoofd wil horen klinkt ergens tussen Jimi Hendrix en Massive Attack. Het is niet echt zoals mijn vader, maar er zullen altijd overeenkomsten zijn omdat we dezelfde stembanden hebben, en ik leerde de gitaar zoals hij me leerde.

Muziek is altijd heel natuurlijk geweest. Weet je, je probeert andere dingen te doen, en je leert lessen op die manier, maar uiteindelijk - nou... als je vader loodgieter is, word je loodgieter. Het is het familiebedrijf en ik had het gevoel dat ik het familiebedrijf overnam.

Het is grappig, want muziek is een van die dingen die het natuurlijk is om in te gaan. Je hoort het zo vaak opgroeien, het doordringt je en uiteindelijk spuug je wat muziek uit.

Ik luister soms naar muziek die ik heb gemaakt en vind het iets dat ik niet zou willen kopen in een winkel, als er een winkel was. Als het zo is, moet je maken wat je wilt horen.

Om in de muziekbusiness te komen, krijg je maar één kans. Veel mensen spelen eerst kleine optredens en bouwen op die manier op, zonder dat iemand ze echt ziet.

Live a Lie' is geïnspireerd op recente combinaties in dubstep.

Ik gebruik mijn naam nooit voor iets om de muziek te laten horen.

In L. A. zijn is geweldig omdat er zoveel rare mensen zijn, dus je kunt je gewoon mengen. Dat vind ik leuk.

Onlangs speelde iemand me' Combination Pizza Hut and Taco Bell ' van Das Racist. Dat zou mijn themalied moeten zijn.

Toen mijn vader in '91 op tournee ging, was mijn eerste optreden de Tokyo Dome, 50.000 mensen binnen. Dat was best eng. Ik was 12, of 13.

Toen ik ouder werd, zei mijn vader: 'je lijkt meer op George Harrison dan ik.'

Ik ontdekte elektronische muziek pas als tiener en ik hou nog steeds van The Prodigy en Massive Attack.

Mensen zien mijn gezicht, ze horen mijn stem, en ik weet dat ze aan mijn vader denken. Dat is OK - hij was een geweldige man.

Ik deed alles wat ik kon om geen muzikant te zijn.

Ik deed de eerste achterwaartse gitaarsolo op â € Iâ € ™ M Only Sleepingâ € ™

Thenewno2 is een soort van mijn kleine prototype band, echt.

Ik was enig kind. Ik ging om met mijn ouders.

Ik kon nooit gewoon in een pub spelen voor vier mensen omdat ik alle pers zou hebben laten verschijnen. Op die manier kun je niet op natuurlijke wijze opbouwen. Het maakt het werk onnatuurlijk en legt veel onnatuurlijke druk op je.

Ik deed Albert Hall, ik mocht de Hall of Fame spelen met Prince. Dus ik doe dat soort dingen al eeuwen. Het was pas nadat we klaar waren met het werken aan Brainwash, het album van mijn vader na zijn dood, toen het was als 'die fase is nu voorbij in mijn leven, nu kunnen we doorgaan met onze muziek, met onze band.

Hou je hoofd laag op school."Dat zijn Wijze Woorden van mijn vader. Ze hielden me jarenlang onder controle.

Het was een opluchting om mijn eigen band te kunnen doen, want ik was erg verantwoordelijk voor al deze geweldige muziek die ik niet eerder wilde verpesten.

In bijna elk beroep, zelfs als je het kind van een acteur bent, zijn mensen erg ondersteunend en willen ze de volgende generatie zien.

Ik rebelleerde. Ik was de rebel in mijn familie, omdat mijn vader wilde dat ik met hem ging reizen.

Ik ben een grote Wu-Tang fan.

Iedereen heeft The Beatles gezien.

Mijn functieomschrijving wel... enthousiast zijn.

Ik heb twee mini huskies genaamd Woody Guthrie en Edison Guthrie.

Een interviewer vroeg me: 'hoe voel je je dat je je vader hebt verraden? Dat was niet echt cool.