Natascha McElhone beroemde citaten

Ik houd mezelf altijd bezig. Ik schrijf. Of ik creëer iets. Of ik doe dingen met de kinderen. Ik sta 's morgens vroeg op en ga' s avonds laat naar bed.

Mijn grootouders hebben nooit begrepen waarom mijn moeder Noreen zulke exotische namen voor haar kinderen koos: Damon en ik. Mijn oma stond erop mijn broer Dermot te noemen - een goede Ierse naam-tot ze stierf; ik stond gewoon bekend als wee one.

Toen ik opgroeide, mocht ik geen poppen, en mijn broers mochten geen wapens. Ik heb de kleren van mijn broers geërfd. Ik was nooit in roze gekleed en zij waren nooit in blauw gekleed; er waren geen van die regels waar mensen zich nog steeds bizar aan onderschrijven.

Ik ontmoette mijn man voor het eerst toen ik 15 was. Hij was erg cool, in een band, dat soort dingen, maar hij duurde lang om op te groeien. 10 jaar later kruisten onze wegen elkaar weer en na ongeveer twee weken wist ik dat dat het was. Ik ben blij dat ik hem heb ontmoet toen ik dat deed, ook al was ik nog vrij jong. Omdat ik denk dat je soms kan kristalliseren in singledom.

Leven met zeer beperkte verwachtingen is een veel directere manier van leven. Je maakt echt het beste van alles wat je hebt. Ik denk dat kinderen dat vermogen hebben; ze wachten in vreugdevolle afwachting van iets in plaats van dat gevoel van recht.

Ik denk altijd dat ik van werk hou, en ik wist al vroeg dat ik actrice wilde worden. Dan ontmoet ik mensen die echt hun leven hebben gewijd aan acteren, en ik realiseer me dat ik zo volledig op de achterbank zit.

Mijn stiefvader stelde me voor aan de Londense bibliotheek toen ik ongeveer 18 was; de klantenkring is sindsdien zeker veranderd, maar het is nog steeds een prachtige oase in het midden van Londen.

Ik groeide op met mijn stiefvader in Brighton, maar ik bracht veel tijd door met mijn natuurlijke vader, en ik was geliefd door beiden, dus ik veronderstel dat het voordeel hiervan was dat ik niet gebonden was aan één reeks ervaringen; Ik had altijd een alternatief.

Ik denk dat het de taak van actrices is om iets anders te brengen in de rol die niet in het script staat.

In termen van' Solaris ' dacht ik niet echt veel na over het religieuze aspect. Er is één scène op een etentje, en het is besproken, maar het was geen overweldigend thema voor mij.

Ik geloof niet in het categoriseren van een geslacht, omdat het tot onenigheid leidt. Mensen zeggen altijd:' zo zijn mannen 'of' zo doen vrouwen'; dat voel ik helemaal niet. Ik denk dat dat komt omdat ik twee vaders, drie broers, een man en twee zonen heb. Ik ben omringd door mannelijkheid, en ik kan ze onmogelijk samenvatten in een type.

Ik heb een enorme kloof tussen een bekwaam mens zijn en volledig hopeloos zijn, als het gaat om logica.

Ik speel Nitin Sawhney 's' Letting Go ' herhaaldelijk, non-stop. Ik vind het transformerend. Ik ben zo blij dat iPods zijn uitgevonden, zodat ik niet iedereen om me heen gek hoefde te maken met de herhaling.

Ik denk dat het verschil tussen het vinden van geluk, of momenten van geluk, is hoe je ervoor kiest om dingen te interpreteren. Dat is een nogal schokkende verantwoordelijkheid. Dat we verantwoordelijk zijn voor ons eigen geluk. Het zijn niet de mensen om ons heen.

Ik ben heel anders dan mijn moeder. Ik ben niet zo mooi als zij, noch - ze wanhoopt hier waarschijnlijk over - zo verzorgd. Ik kwam in opstand tegen haar idee om er goed uit te zien. Ik bracht een aantal jaren door met een geschoren hoofd in jeans en baggy shirts.

Mijn kinderen zeggen altijd tegen me: 'kunnen we TV kijken? Ik zeg: 'absoluut!'want dan kan ik iets voor elkaar krijgen. Maar dan zeggen ze, en ik wacht erop, ' maar kun je met ons kijken?"Mijn moment van vrijheid verdwijnt. Dus niet alleen vind ik TV niet zo geweldig en ik haat het om er voor te zitten, maar ik moet met hen mee.

De dood is definitief. Nee, Het is niet alleen definitief, het is erger dan dat, het neemt af: de doden blijven afnemen, om minder ruimte in te nemen.

Ik voel me vreselijk voor vrouwen die proberen om kinderen op te voeden op hun eigen, met nul inkomen en geen vaders aanwezig - dat is alleenstaande Moederschap.

Dingen opschrijven is mijn therapie. Ik filter later.

Ik vind het moederschap een heel natuurlijke staat, maar ik weet dat veel andere mensen dat niet doen.