Zulfikar Ali Bhutto beroemde citaten

Wij (Pakistan) zullen gras eten, zelfs honger lijden, maar we zullen een van onze eigen (atoombom) krijgen.... We hebben geen andere keuze!

Als de dingen niet veranderen, zal er niets meer te veranderen zijn. Of de macht moet overgaan naar het volk of alles zal vergaan.

Ik leid u om de waarheid te zoeken uit de feiten van de historische omstandigheden van onze samenleving en om de problemen te identificeren. De juiste oplossingen komen met de juiste identificatie van de problemen.

Als de mensen mijn hoofd wilden, zou ik zonder aarzelen buigen. Als ik het vertrouwen of het respect van de mensen had verloren, zou ik niet willen leven. De tragedie van het drama is dat het tegenovergestelde waar is.

De sanctie van geweld staat achter de mengeling van persoonlijke bevelen en voorschriften van de krijgswet. De sanctie van de instemming van het volk staat achter de hiërarchie van wetten. In één situatie wordt de bevolking gereguleerd tot instemming. In het andere geval sluit de bevolking vrijwillig een contract met het Parlement. Om deze reden wordt de ene een regime genoemd en de andere een regering. De staat van beleg berust op de sanctie van geweld en niet op de sanctie van de wet.

Pakistan werd ooit de meest geallieerde bondgenoot van de Verenigde Staten genoemd. We zijn nu de meest niet-geallieerde.

Laten we een monument bouwen voor het veto. Laten we een monument bouwen voor impotentie en onvermogen.

Een gevreesde samenleving is geen beschaafde samenleving. De meest vooruitstrevende en machtige samenleving in de beschaafde zin is een samenleving die haar ethos heeft erkend en het verleden en het heden, religie en wetenschap heeft leren kennen. Met modernisme en mystiek, met materialisme en spiritualiteit; een samenleving zonder spanning, een samenleving rijk aan cultuur. Zo ' n samenleving kan niet komen met hocus-pocus formules en met fraude. Het moet vloeien uit de diepte van een goddelijke zoektocht.

Ja, er zijn omstandigheden waarin een bloedige onderdrukking gerechtvaardigd en gerechtvaardigd is.

Ik probeer dingen niet te minimaliseren; ik probeer ze terug te brengen naar de realiteit.

Een regime dat in een bunker de hoogste wet in het land zet, heeft niet het morele gezag om te zeggen dat niemand boven de wet staat.

Bijvoorbeeld in naam van de eenheid. Je kunt niet bouwen zonder te vernietigen.

Elke regering, elk land, heeft het recht om geweld uit te oefenen wanneer dat nodig is.

Mevrouw [Indira] Gandhi kan terecht opscheppen dat ze een oorlog heeft gewonnen, maar als ze die heeft gewonnen, moet ze in de eerste plaats Yahya Khan en zijn bende analfabeet psychopaten bedanken.

Ik probeerde uit te leggen dat er een groot verschil was tussen mij en Mujib [Rahiman]: hij was een secessionist en ik niet.

Er is maar één man die echt verantwoordelijk is voor die gebeurtenissen - Yahya Khan. Zowel hij als zijn adviseurs waren zo dronken van macht en corruptie dat ze zelfs de eer van het leger waren vergeten.

Tikka Khan zal niet proberen zijn neus in de politiek te steken.

In maart [1972] was de eenheid van Pakistan afhankelijk van de onderdrukking van de secessionisten. Maar om het met zo ' n brutaliteit uit te voeren tegen de mensen in plaats van tegen de verantwoordelijken was niet nodig. Dat is niet de manier om arme mensen te overtuigen die te horen hebben gekregen dat er met de zes punten geen orkanen meer zullen zijn, geen overstromingen meer, geen honger meer. Ik sprak me nadrukkelijker uit tegen dergelijke methoden dan wie dan ook, en toen niemand dat durfde te doen.

In April [1972], na die mooie zaken in Dacca, liet Yahya Khan mij komen. Hij leek tevreden, zeker van zichzelf, inmiddels overtuigd dat hij de situatie in handen had. Hij bood me een drankje aan. "Nou, jullie politici zijn echt klaar," zei hij. Toen zei hij dat niet alleen Mujib maar ook ik als een agitator werd beschouwd, ook ik predikte tegen de eenheid van Pakistan. "Ik sta altijd onder druk om je te arresteren, Bhutto" ik werd zo boos dat ik alle controle verloor.

Tot slot werd ik verrast door de tragedie van 25 maart [1969]. Yahya Khan heeft zelfs mij voor de gek gehouden.

Ik zou me niet laten intimideren door Yahya Khan, zijn methoden hadden ons tot een ramp geleid.

Yahya Khan was niet geïnteresseerd in de regering van het land, hij was geïnteresseerd in macht omwille van zichzelf en niets anders.

[Mujib Rahman] is gek, gek! En ze zijn allemaal gek, inclusief de pers, die na hem herhalen: "drie miljoen doden, drie miljoen doden!"De Indianen hadden het cijfer van een miljoen vrijgegeven. Hij kwam en verdubbelde het. Toen verdrievoudigde het. Het is een kenmerk van de man - hij had hetzelfde gedaan voor de orkaan.

Traangas, rubberen kogels, en ik zou alle leiders hebben gearresteerd. Oh, alleen een walgelijke dronkaard als ex-President Yahya Khan had zichzelf kunnen bezoedelen met een operatie die zo slecht en bloedig werd uitgevoerd.

Hetzelfde geldt voor vluchtelingen. Mevrouw [Indira] Gandhi zegt tien miljoen. Het is duidelijk dat ze met dat cijfer begon om haar offensief te legaliseren en Oost-Pakistan binnen te vallen. Maar toen we de Verenigde Naties uitnodigden om het te controleren, waren de Indianen tegen. Waarom waren ze tegen? Als het cijfer exact was, hadden ze niet bang moeten zijn dat het werd geverifieerd.