Tobin Bell beroemde citaten

Eind jaren zeventig en begin jaren tachtig speelde ik achtergrondrollen in dertig films... Woody Allen films, Scorsese films, noem maar op. Wat er ook in New York werd opgenomen, ik deed stand-in en achtergrondwerk omdat ik dicht bij de camera wilde zijn; Ik wilde zien wat er aan de hand was.

Horrorfans zijn zeer gepassioneerde mensen, en ze zijn erg in het 'zagen' ding. Dus ze kijken soms net zo zorgvuldig als de schrijvers en producenten, in termen van de manier waarop het verhaal zich afspeelt.

Ik ben opgegroeid met Westerns. Ze waren onderdeel van wat in de film ging.

Er zijn veel overwegingen die in het spel komen wanneer je een van deze 'Saw' - scripts maakt, en er is maar zoveel dat je erin kunt stoppen.

Ik heb met meerdere regisseurs gewerkt in de' Saw ' - serie met veel gesprekken terwijl ze hun specifieke aflevering naar het scherm brengen. Als ik iets heb kunnen doen in de loop van deze films, is het geweest om de dialoog vorm te geven en om te proberen dingen zo delicaat en intelligent mogelijk te maken.

Ik ben een acteur. Het feit dat ik betrokken ben bij Jigsaw, benader ik Jigsaw niet anders dan ik de Nordic in the Firm of FBI-Agent Stokes in Mississippi Burning benaderde. Het is dezelfde deal. Alleen is het effect soms anders. Dus ik zeg, mensen vragen me, Hoe voelt het om een horror icoon te zijn? Ik ben blij. Het is geweldig.

Ik ben erg blij om deel uit te maken van een zeer succesvol kunstwerk, zoals de 'Saw' films zijn geweest. Men doet dit om deel te nemen. Het is het samenbrengen van een goed verhaal. Dus, dat aspect van het was gewoon prachtig. Het heeft niets met mij of mijn populariteit te maken. Ik ben gefascineerd.

Een van de eerste sprekende rollen die ik had was in een film genaamd 'Svengali', met Peter O ' Toole en Elizabeth Ashley. Ik was ober en had ongeveer drie rijen. En ik was er klaar voor! Ik was bij zulke mensen geweest en ik wist dat het maar acteurs waren. Al het werk dat ik had gedaan, het was er allemaal, en ik had het gevoel dat ik alle mechanica kende.

'Saw VI' heeft een heel interessant thema over het rimpeleffect. Alles wat je doet heeft invloed op de man naast je, wat invloed heeft op de man naast hem, wat invloed heeft op haar hier. En je zou kunnen denken dat wat je doet niet zo belangrijk is, maar alleen de manier waarop je reageert op andere mensen maakt de wereld zoals hij is.

Een van de interessante dingen aan ' Saw ' is dat je dingen niet in sequentiële of lineaire volgorde te weten komt. Een van de dingen die fans erg leuk vinden, is dat we details niet vergeten. Ze komen terug en onthullen zichzelf terwijl het verhaal zich ontwikkelt.

'Buried Alive' is een beetje eng, maar tegelijkertijd ook een komedie.

Ik ben een personage en relatie man, en zelfs met de 'Saw' films, is het de taak van speciale effecten mensen om deze enge dingen te creëren. Het is niet mijn werk. Mijn taak is om een gevoel van menselijkheid in het personage te brengen, hoe slecht hij ook is. Het script brengt me daar.

Ik ben altijd verbaasd... Ik nam mijn 11-jarige mee naar een oceanografiekamp, en deze meisjes kwamen naar me toe, en mijn zoon zei: 'Oh, daar gaan we, papa', omdat ze hadden gezocht. Ze zeiden: 'Jij bent de man, nietwaar? En ik zei: 'Nou, misschien. Ze zeiden: 'dat is hij, hij is de man in 'Charmed!''

Saw is als een grote puzzel. Als je een puzzel in elkaar zet, zet je eerst de linkerbenedenhoek in elkaar, en dan werk je aan de rechterbovenhoek... Dat is de manier waarop Saw speelt.

Saw was een unieke ervaring omdat Ive de kans had om met een aantal geweldige artiesten te werken, en iedereen heeft op zoveel verschillende manieren bijgedragen, in alle verschillende afdelingen van een filmploeg.

Halloween is leuk, maar het was niet altijd mijn favoriete vakantie. Thanksgiving is mijn favoriete feestdag.

Je wilt nooit iets doen dat dat 'beeldhouwwerk van het personage' dat tot nu toe is gedaan, gaat breken, of alles wat tot nu toe is gedaan op enigerlei wijze onlogisch maakt, dus je wilt altijd proberen verbinding te maken wanneer je een reeks films maakt die een continu karakter heeft.

Alles wat ik kan doen is mijn beste werk doen, proberen de beste soort van moment tot moment realiteit te creëren die ik kan doen. Dat is wat ik doe. Ik ben acteur. De rest is als honkbal. Je hebt de bal geraakt. Soms gaat het in het gat. Soms gaat het naar de speler.

Acteurs hebben zeven nummers in hun hoofd: ze hebben al het onderzoek dat ze hebben gedaan voor de rol, dan hebben ze wat de regisseur hen vroeg te doen, dan hebben ze wat de afdelingen zoals speciale effecten nodig hebben om te doen.

Alles wat op het menselijke palet bestaat, is, vanuit mijn oogpunt, een eerlijk spel voor kunstenaars om te portretteren. Je hoeft het niet te zien als je het niet wilt, dus ga niet.

Ik leerde dat ik niet genoeg werk kon doen; het is altijd onvolledig. Als je een vraag stelt, roept het antwoord nog vier vragen op, en die vier worden acht.

Een acteur legt zichzelf in de handen van een regisseur. De eerste verantwoordelijkheid van de regisseur is natuurlijk om het verhaal te vertellen, maar het kleinste wat niet waar is, leest op het scherm. Dus als een regisseur ziet dat een acteur niet geloofwaardig is, moet hij hem helpen geloofwaardig te worden.

Als je een impressionistische schilder bent en je wilt Expressionisme schilderen, moet je veranderen. Je moet een manier vinden om het te doen en het te doen. Als je al je hele leven jazz speelt en je wilt beginnen met rock ' N ' roll, blues, Doe het dan.