Sandra Scarr beroemde citaten

Baby ' s hebben sociale interacties nodig met liefdevolle volwassenen die met hen praten, naar hun gebabbel luisteren, objecten voor hen benoemen en hen de mogelijkheid geven hun werelden te verkennen.

Baby ' s leren het meeste van wat ze weten van interacties met hun ouders, maar niet van de formele, educatieve variëteit. Baby ' s leren van spontane, alledaagse gebeurtenissen-de postbode aan de deur met een pakje te openen...dit alles heeft een volwassen interpretatie nodig. Het zijn echte gebeurtenissen van belang en zorg voor baby ' s en jongeren children....By daarentegen is kinderonderwijs kunstmatig en uit de context.

Gelukkig voor gezond verstand heeft psychologisch onderzoek aangetoond dat baby ' s met meer dan één gehechtheid minder verontrust zijn wanneer de moeder vertrekt om naar het werk te gaan. Ze zijn meer tevreden en speels in aanwezigheid van andere volwassenen, wat betekent dat ze zich veilig voelen bij andere mensen dan Moeder.

Gezien de freudiaanse veronderstellingen over de aard van kinderen en de biologische voorbestemming van moeders, is het ondenkbaar dat moeders vrijwillig hun baby' s in de zorg van anderen achterlaten, zonder schuldgevoel over het welzijn van de baby en een gevoel van zelfontbering. Moeders hebben hun baby 's nodig voor hun eigen geestelijke gezondheid, en baby' s hebben hun moeders nodig voor hun geestelijke gezondheid-een Wederzijdse en symbiotische relatie.

We weten dat baby ' s zich zowel in de niet-moederlijke als in de moederlijke zorg ontwikkelen, zolang de zorg van goede kwaliteit is. De vraag is niet wie de zorg geeft, maar de kwaliteit van die zorg... De schuldreis is, naar mijn mening, een kater van een ander tijdperk en van niet-erkende tactieken om vrouwen op hun juiste plaats te houden-thuis fulltime.

Moeders hebben niet altijd de belangrijkste rol gespeeld in de opvoeding van hun kinderen, terwijl ze andere economische rollen te spelen hadden. In de afgelopen eeuwen waren vaders de belangrijkste ouder in de opvoeding van de volgende generatie, omdat men dacht dat morele training, niet emotionele gevoeligheid, centraal stond in het succesvol opvoeden van kinderen. Men dacht dat moeders hun kleintjes corrumpeerden met te veel genegenheid en niet genoeg strenge training.

Ouders denken soms aan pasgeborenen als hulpeloze wezens, maar in feite is het gedrag van ouders veel meer onder de controle van het kind dan omgekeerd. Komt hij rennen als je huilt?

Moeders en vaders gedragen zich meestal op dezelfde manier ten opzichte van hun jonge kinderen. Psychologen benadrukken nog steeds kleine verschillen dan de overweldigende overeenkomsten in het gedrag van ouders. Ik denk dat dit een kater is van de heropleving van vader als ouder in de jaren vijftig. Hij moet speciaal zijn. De beste samenvatting van het bewijs over moeders en vaders met hun baby ' s is dat jonge kinderen van beide geslachten, in de meeste omstandigheden, beide ouders even goed leuk vinden. Vaders zijn, net als moeders, eerst Goede ouders en op de tweede plaats vertegenwoordigers van het geslacht.

Een gezonde pasgeborene is op een min of meer bevredigende manier geboren. De baby voedt zich goed, heeft korte nagels en een schone bodem en is niet verdronken. Wat nu?

Kinderopvang vormt geen risico voor kinderen, mits het van hoge kwaliteit is.... Slechte kwaliteit kinderopvang is riskant voor kinderen overal.... De kosten van kinderopvang van slechte kwaliteit worden gemeten in het leven van kinderen. Een goede dagopvang kost alleen maar geld.

Sommige televisieprogramma ' s worden zeer aantrekkelijk gemaakt voor jonge kinderen door korte, snel bewegende sequenties en steeds veranderende afleveringen te presenteren.... Sommige deskundigen beweren nu dat een langzamer tempo van de televisie die kinderen de tijd geeft om over het materiaal na te denken, waardevoller is dan de snellere programma ' s die alleen maar hun aandacht trekken.

Alles wat we weten is dat de schoolprestaties, IQ-testscore en emotionele en sociale ontwikkeling van de kinderen van werkende moeders net zo goed zijn als die van kinderen van wie de moeders niet werken.

Elk tijdperk verzint zijn eigen kind. In de afgelopen 500 jaar zijn de opvattingen over het kind geleidelijk veranderd van een slecht gevormde VOLWASSENE die onderworpen moet worden aan de doelen van de samenleving naar een kostbaar wezen dat beschermd moet worden tegen onredelijke sociale eisen. De kindertijd wordt gezien als een speciale periode van het leven, in plaats van als een tijdelijke toestand van geen blijvend belang voor de volwassenheid.

Kinderen verschillen van elkaar, vooral qua temperament. Sommigen zijn verlegen, anderen stoutmoedig; sommigen actief, anderen rustig; sommigen zelfverzekerd, anderen minder. Respect voor individuele verschillen is naar mijn mening de hoeksteen van goede ouder-kind relaties.

De beste manier van denken over een gehechtheid is naar mijn mening om het te zien als het resultaat van een interactie tussen twee mensen, die elk bijdragen aan de kwaliteit van de relatie. De meeste ouders kunnen een veilige relatie met een kalme, aangename, geduldige baby bevorderen. Alleen bijzonder gevoelige en geduldige ouders kunnen een veilige gehechtheid aan een moeilijke baby bevorderen.

Tot de Tweede Wereldoorlog was het ondenkbaar voor een getrouwde vrouw uit de werkende of Middenklasse om haar man te schande te maken door na het huwelijk te werken, omdat haar baan aantoonde dat hij een slechte voorziener was.

Huidige conflicten en schuldgevoelens over het feit dat een vrouw die een moeder en een persoon in haar eigen recht zijn een sociaal gedefinieerde malaise, nieteen individueel probleem.... Het conflict is niet tussen moeder zijn en een carrière hebben; het is tussen negentiende-eeuwse ideeën over kinderen en hedendaagse ideeën over vrouwen.

De ideeën over moeders zijn historisch gezien met de rol van vrouwen verbonden. Wanneer vrouwen nodig waren om op het veld of in de winkels te werken, beweerden deskundigen dat kinderen ze niet veel nodig hadden. Moeders, die misschien te zacht en sentimenteel zijn, kunnen zelfs slecht zijn voor de karakterontwikkeling van kinderen. Maar toen mannen tijdens de Industriële Revolutie het huis verlieten om elders te werken, waren vrouwen thuis "nodig". De cultus van huiselijkheid en moederschap werd een deugd die vrouwen op hun plaats hield.

Ouders die worden afgeschrikt door driftbuien en schreeuwende verzet nodigen alleen maar meer van hetzelfde uit. Jonge kinderen worden meer coöperatief met ouders die vol vertrouwen de redenen voor hun eisen beweren en redelijke regels afdwingen. Zelfs als er een paar ruwe plekken zijn, verlopen de relaties tussen ouders en jonge kinderen soepeler wanneer de ouder, in plaats van het kind, de controle heeft.

Pas toen Freuds geschriften populair werden, richtten beschrijvingen van baby ' s zich op relaties met hun moeders. Het idee dat kinderen gevoelens hebben van enig blijvend belang voor hun ontwikkeling is een zeer recente uitvinding (of inzicht als je dat wilt).

Al met al zijn de gezamenlijk opgegroeide kinderen van Israël verre van de emotionele rampen die de psychoanalytische theorie voorspelde. Ook zijn ze niet gered van alle persoonlijkheidsproblemen, zoals de oprichters van de kibboetsbeweging hadden gehoopt toen ze kinderen van hun ouders bevrijdden. In elke redelijke omgeving lijken kinderen zichzelf te zijn. Er is geen bewijs dat gemeenschappelijke opvoeding met stimulerende, zorgzame volwassenen de ondergang of de redding van kinderen is.

Om praktische en psychologische redenen is het belangrijk om elke redelijk stabiele groep die kinderen opvoedt een gezin te noemen.... Het voordeel van deze opvatting is dat traditionele en niet-traditionele gezinnen allemaal de belangen van kinderen kunnen dienen. Kinderen kunnen zich ook op hun gemak voelen met een goedgekeurd gezinsvorm, zelfs als het niet traditioneel is.

Ouders moeten zich meer op hun gemak voelen bij de zorg voor hun kinderen dan sommige deskundigen lijken toe te staan. Als kinderen zo kwetsbaar waren en ouderschap zo moeilijk te leren, waar zouden we dan allemaal zijn als volwassenen?

Kinderen hebben zowel Vrijheid van meningsuiting nodig als stevig opgelegde beperkingen op hun gedrag, in een mix die resulteert in kalm, geduldig management. De sleutel tot succes is om de opvoedingsomgeving af te stemmen op het ontwikkelingsniveau van het kind-wat hij of zij aankan-en op individuele verschillen tussen kinderen.

De tijdgebruikstudies tonen ook aan dat werkende vrouwen evenveel tijd besteden als niet-werkende vrouwen in directe interacties met hun kinderen. Werkende moeders brengen evenveel tijd door als thuis voorlezen en spelen met hun jonge kinderen, hoewel ze natuurlijk niet zoveel tijd doorbrengen in dezelfde kamer of huis met de kinderen.

Kinderen gedijen in verschillende gezinsvormen; ze ontwikkelen zich normaal met alleenstaande ouders, met ongehuwde ouders, met meerdere verzorgers in een gemeenschappelijke omgeving en met traditionele tweeoudergezinnen. Wat kinderen nodig hebben is liefdevolle en attente volwassenen, niet een bepaald gezinstype.