Martin Gore beroemde citaten

Ik heb nooit geprobeerd iets anders te zijn dan een weirdo.

Ik denk niet dat ik me ooit te veel zorgen maak over wat onze doelgroep is, wat we zouden moeten vrijgeven. Ik schrijf natuurlijk en organisch en probeer vanuit het hart te schrijven.

Ik wist al op jonge leeftijd dat ik een probleem had met drinken.

Als je voor het eerst gaat zitten om het eerste liedje te schrijven, tot je misschien drie of vier onder je riem hebt, is het altijd, voor mij, als een berg om te beklimmen. Je kijkt naar dat ene lege stuk papier en je denkt: `God, hoeveel liedjes moet ik hier schrijven?"Het voelt altijd als druk.

Ik haat het altijd om liedjes uit te leggen, want voor mij betekenen ze iets, en voor andere mensen betekenen ze iets totaal anders.

Ik leid twee totaal gescheiden levens. Er zijn momenten dat ik in de rockster-modus moet glijden.

Alles wat ik schrijf komt van de ziel.

Ik pleit niet voor geweld, maar ik denk dat iemand Simon Cowell moet neerschieten.

God weet waarom-geen woordspeling bedoeld - maar elke keer als ik een lied schrijf, voel ik de behoefte om religie aan te raken.

Ik wil dat mensen zich goed voelen over het luisteren naar deze plaat, om een soort van vrede te krijgen. Het heeft iets magisch.

Ik ben niet bijzonder productief.

Ik ga zitten en creëer sferen, begin gitaar of piano te spelen en zing gewoon wat er uit mijn mond komt.

Ik hou van liedjes die erg emotioneel zijn, die me emotioneel raken.

Ik denk dat in een band zitten waarschijnlijk de enige baan is als je actief wordt aangemoedigd om er meestal niet bij te zijn.

Ik probeer een zekere mate van realisme in mijn muziek te krijgen.

Ik ben graag in de studio. Als ik thuis ben, ga ik toch bijna elke dag naar de studio. Het is gewoon iets dat ik graag doe.

Ik woon in Santa Barbara. Mijn vrouw is Amerikaan, en ze woonde 11 jaar in Engeland en vertelde me toen dat ze er genoeg van had.

Ik hou van hun duisternis, maar ik hou ook van de pop-kant van The Velvet Underground.

Ik maak een cover van een Velvet Underground nummer, en ze waren een van de belangrijkste bands, voor mij.

Al mijn kinderen houden van muziek. Mijn oudste dochter speelt gitaar, piano, zingt. Mijn jonge zoon, hij zingt.

Ik had niet verwacht dat we er na 25 jaar zouden zijn.

Ik heb lange tijd geen liedjes geschreven.

Ik denk niet graag 10 jaar verder.

Ik schrijf geen gedichten en zet ze op muziek. Laat de dingen stromen.

Muziek is echt alles over experimenteren en veel trial and error. Het is gewoon geestverdovend saai totdat je iets vindt dat goed werkt.

Kinderen weten niet zoveel over vinyl.

Ik verafschuw het idee om het podium op te gaan in een T-shirt en jeans.

Ik vind het vreemd om een DJ te zien spelen voor een groot publiek. Ik weet dat mensen het al een tijdje doen, maar het feit dat het nu zo omarmd is in Amerika en het is geworden als dit nieuwe, grote ding, vind ik het een beetje vreemd.

Als ik een liedje schrijf, begin ik altijd met akoestische gitaar, want dat is een goede test van een liedje, als het echt open en naakt is. Je kunt jezelf vaak misleiden als je begint met computers en samples en programmeren omdat je een slecht nummer kunt verhullen.

Toen ik de nummers had gekozen, leek het alsof het gewoon een kwestie van opnemen zou zijn. Maar het is een kwestie van proberen de liedjes opnieuw uit te vinden; ze in verschillende richtingen te brengen.

Songwriting is een mysterieuze kunst. Als ik ga zitten om een liedje te schrijven, moet het eindresultaat mysterieus zijn en deze donkere kwaliteit hebben.

Er is iets krankzinnigs aan deze business - over de cyclus van het maken van albums en op tournee gaan om ze te promoten.

Je maakt één soloalbum en sommige mensen zweren dat je de band gaat verlaten of er zijn creatieve verschillen.

Er zijn Depeche Mode feesten over de hele wereld waar mensen de hele nacht naar onze muziek luisteren. Hoe meer remixen we ze kunnen geven, hoe interessanter die avonden moeten zijn.

Ik begon weer oude analoge apparatuur te kopen terwijl we aan het opnemen waren. Veel oude drummachines en synthesizers. Het was niet bewust. Ik beschouwde mezelf niet als een verzamelaar, maar dozen met vintage spullen kwamen vrijwel elke dag opdagen.

Ik wilde de muziek heel elektronisch houden, heel filmisch, en het een bijna sci-fi-achtige kwaliteit geven. Muziek is een noodzaak voor mij. Ik ga minstens vijf dagen per week de studio in, elke week, dus toen ik het idee en de sjabloon had, was het proces snel en leuk.

Jarenlang zat ik vast achter een toetsenbord. Toen ik gitaar begon te spelen op het podium, was het een beetje een release - niet om de hele nacht op één plek vast te zitten. Het is echt leuk om de vrijheid te hebben om te bewegen. Je moet er gewoon aan denken om ergens in de buurt van een microfoon te eindigen.

Als onderdeel van Depeche Mode, denk ik niet dat het goed is voor mij om mijn eigen nummers te gebruiken voor een solo project. Ik ben geen erg productieve songwriter, dus ik bewaar die voor Depeche Mode.

Het grootste deel van de tijd dat ik thuis ben met mijn familie, speel ik drie keer per week voetbal.

Platenhoezen hielpen me veel muziek te ontdekken waar ik me niet van bewust was.

People are People wordt nog steeds dood gespeeld op stations uit de jaren ' 80. Het was onze eerste grote doorbraak in Amerika. Het is niet echt mijn favoriete liedje.

Het creëert een belangenconflict-welke nummers zou ik voor mezelf gebruiken, en wat zou ik gebruiken voor de band.

Meer dan geaccepteerd, wordt het aangemoedigd voor rocksterren om uit de hand te lopen.

Onze muziek is door de jaren heen erg filmisch geweest. Het is verrassend dat we nooit echt in film soundtracks zijn geraakt.

Er zijn niet veel geloofwaardige elektronische covers geweest.

Ik weet niet of het cool is om dit nog te zeggen, maar ik ben opgegroeid met Gary Glitter. De meeste van zijn nummers waren in die shuffle-blues beat, en ik denk dat dat waarschijnlijk de reden is waarom ik zo schrijf.

Als je jezelf herhaalt, dan denk ik dat je in gevaar bent om die fanbase te verliezen, want als je jezelf niet interessant bent, ben je je publiek niet interessant.

Als ik liefdesliedjes schrijf, denken mensen dat ze echt soppy zijn, maar ik zie liefde als een troost voor de verveling van het leven.

Ik heb Duits gestudeerd op school. Ik woonde twee jaar in Berlijn en had vijf jaar een Duitse vriendin, dus ik vind het niet bijzonder moeilijk om Duits te spreken. Zingen was iets moeilijker.

Ik zal het middelpunt zijn voor hoe lang ik ook besluit te spelen. De helft van mij houdt van dat idee en de helft van mij niet, maar als de adrenaline eenmaal begint, zal ik er waarschijnlijk echt van genieten.