Simon Hoggart beroemde citaten

Ik ken geen oorlogen die door iemand zijn begonnen om een gebrek aan religie op te leggen aan iemand anders. We hebben dodelijke soennieten tegen sjiieten, katholieken tegen protestanten, maar geen agnostische zelfmoordterroristen vallen overvolle atheïstische pubs aan.

Ik ken geen oorlogen die door iemand zijn begonnen om een gebrek aan religie op te leggen aan iemand anders.

Het formele Washington dinner party heeft alle spontaniteit van een Japanse Keizerlijke begrafenis.

Ik ben vaak verbaasd over de manier waarop politici, die urenlang de resultaten van opiniepeilingen bestuderen in een wanhopige poging om te ontdekken wat het publiek denkt, er zeker van zijn dat ze precies weten wat Gods opvattingen over alles zijn.

In Washington is succes slechts een training voor mislukking.

Ze worden Virgin treinen genoemd omdat ze niet helemaal gaan.

Amerikanen zijn gefascineerd door hun eigen liefde voor winkelen. Dat maakt ze niet uniek. Het is gewoon dat ze meer te kopen hebben dan de meeste andere mensen op de planeet. En het is ook een bevestiging van het geloof in hun land.

Het kijken naar de Commons eerbetoon aan Margaret Thatcher was alsof je verstikt werd in een gigantische plakkerige toffee pudding, maar dan met nare bogeys erin geplant. Er was veel van de 'Margaret Thatcher die het geluk had me te kennen', vooral van haar eigen kant van het huis.

Aardige 'Guardian' - lezers sturen me al jaren kerstnieuwsbrieven door: lange brieven vol perfecte kinderen, exotische vakanties, getalenteerde huisdieren en eindeloze, vervelende details. De aantekeningen die hen vergezelden, onthulden dat ze de oorspronkelijke ontvangers alles hadden geïnspireerd, van lichte irritatie tot absolute woede.

Ook heb ik Fruit Ninja leren spelen op een iPad. Het is behoorlijk hypnotisch, en ik hoop op een dag voorbij de 100 punten te komen. Ik herinner me dat David Cameron toegeeft verslaafd te zijn. Ik vraag me af of het hem helpt in zijn werk. Geweldig, net een ananas vernietigd! Zullen we die granaten naar de Syrische rebellen sturen?'

Britse diplomaten die in Iran werkten tijdens de gijzelingscrisis van 1980 zijn diep van streek door de Oscar-winnende film 'Argo' van Ben Affleck, die suggereert dat ze onderdak weigerden aan de groep die erin slaagde de Amerikaanse ambassade te verlaten.

Toen ik materiaal verzamelde voor een politieke roddelkolom, en iemand iets interessants zei, wachtte ik tot ze eraan toevoegden: 'en dat wil ik niet in uw tijdschrift lezen! In dat geval zou ik het niet gebruiken. Maar als ze het niet zouden zeggen, zou ik naar de wc gaan, het verhaal opschrijven, terugkomen en van onderwerp veranderen.

Zwitserland heeft nog steeds een enorm aandeel in de horlogemarkt, allemaal geadverteerd op de luchthaven op verlichte borden. Goh, ze zijn lelijk.

Hoewel het volkomen onwaar is dat Canadezen geen gevoel voor humor hebben, gaan de grappigste naar het zuiden: Dan Aykroyd, Jim Carrey, Michael J. Fox.

De Britten zijn de laatste nationale groep die door Hollywood kan worden beledigd zonder enige comeback. Als je tegenwoordig Italianen afschildert als gangsters, Saoedi ' s als terroristen of Mexicanen als gewelddadige drugsdealers, zul je nooit het einde horen. Maar als nog steeds de grootste - en mogelijk de rijkste-etnische groep in de Verenigde Staten, moeten de Britten het gewoon nemen.

Ik kan niet de enige zijn die behoorlijk misselijk is van Red Nose Day, of in ieder geval de televisie-manifestatie ervan. Vind ik dat arme kinderen in Afrika voedsel en levensreddende medicijnen moeten krijgen? Natuurlijk. Wil ik een bijdrage leveren door beroemdheden die meer verdienen in een slot van 10 minuten dan veel van deze families in een jaar krijgen? Nee.

Ik denk dat het mooie aan grootouders is om een ander huis te zien, te beseffen dat mensen van wie je houdt andere prioriteiten kunnen hebben, andere afleidingen, andere meningen en heel andere levens kunnen leiden dan degenen die je elke dag ziet, en dat is enorm waardevol.

Wanneer je een vreemde stad bezoekt, ben je er in, maar niet van, gescheiden door een glazen muur. Op een keer, toen ik een student was, kleedde ik me aan in mijn kamer op de begane grond toen een familie Italianen het gras overstak om te kijken, alsof ik werd neergezet voor hun vermaak en instructie.

Als je de Daily Mail leest, zou je je voorstellen dat de Britse Middenklasse een leven van onophoudelijke ellende leidt.

De meeste succesvolle Amerikaanse politici zien er goed gevoed uit met steunbetuigingen, campagnebijdragen en kipdiners.

Arme Harper Seven Beckham, die haar hele leven met die naam moet leven. Het is het syndroom van de jongen genaamd Sue; het zal haar op zijn minst harder maken.

Reagan was een vlees en bloed versie van elk ander stom nationaal embleem, zeg het Vrijheidsbeeld. Iedereen weet waar ze voor staat, maar niemand zou er van dromen om haar mening te vragen.

Vissen hebben water, de Bosjesmannen van de Kalahari hebben zand en de inwoners van Houston hebben het binnenland.

Canada is niet zozeer een land als een waslijn van bijna 4.000 mijl lang. St John ' s in Newfoundland ligt dichter bij Milaan, Italië dan bij Vancouver.

Corney & Barrow zijn trots op het royal warrant, wat betekent dat ze het paleis voorzien van enkele van de grootste - en noodzakelijkerwijs duurste - wijnen van over de hele wereld. Ik ben blij te kunnen zeggen dat ze ook mijn eigen garantie hebben, voor het leveren van uitzonderlijke wijnen tegen - verrassend - bescheiden prijzen.

Het leven was zo veel eenvoudiger in pre-video dagen toen iedereen uitnodigingen weigerde omdat de 'Forsyte Saga' aan de gang was. Nu hebben we allemaal een lange lijst van niet-bekeken shows, waar onze vrienden blijkbaar dol op zijn. Ik voel me zo achterhaald alsof ik een Fair Isle trui droeg, Pot Noodle At en een twee-bar elektrisch vuur in de woonkamer had.

Sommige overheidsuitgaven maken zelfs winst. Ons theater leidt de wereld. Veel toeristen moeten worden aangetrokken door het feit dat je een week in Londen niets anders kunt doen dan prachtige musea en galeries bezoeken, gratis.

Ik ben geïntrigeerd door 'Le Monde' sinds mijn werk me ooit naar Parijs bracht, en ik merkte op dat op een dag dat er een enorm wereldwijd verhaal was, de krant op de voorpagina stond over enkele kabinetswisselingen in Turkije. Het impliceerde een prachtige minachting voor de dagelijkse folderol van louter nieuws.

De Chinezen maken enorme hoeveelheden wijn voor thuisgebruik, maar je zou het niet zelf willen drinken.

Zelfs Ik zou een boek over mijn leven nogal saai vinden.

Disney World heeft inmiddels iets van de sfeer van een nationaal heiligdom verworven. Amerikaanse ouders die hun kinderen daar niet naartoe brengen, voelen zich vaag dat ze op een fundamentele manier hebben gefaald, zoals moslims die Mekka nooit hebben bereikt.

Vreemd genoeg is het moeilijk om niet een beetje optimistisch te zijn over de toekomst van Zimbabwe (zoals niemand het nog noemt, behalve in politieke toespraken). De angst is niet dat er een massale slachting van de blanken zal zijn, gevolgd door hun vlucht naar Zuid-Afrika en de ineenstorting van de economie, maar dat de noodzaak om het vertrouwen van de blanken te behouden, kan betekenen dat de zwarten erg teleurgesteld zijn.

Reagan is de enige man die het presidentschap als een deeltijdbaan heeft aangenomen, een middel om de anders lege uren van pensioen op te vullen.

Weet je nog hoe Margaret Thatcher begon te geloven dat het in het buitenland belangrijker was dan thuis? Het deed haar niet veel goed.

Wonen in New York is alsof je op een vreselijk late-night feest bent. Je bent moe, je hebt hoofdpijn sinds je aankwam, maar je kunt niet weg, want dan zou je het feest missen.

Waarom zouden we intellectuele nieuwsgierigheid subsidiëren?

In Washington is het eerste wat mensen je vertellen wat hun werk is. In Los Angeles leer je hun sterrenbeeld. In Houston wordt je verteld hoe rijk ze zijn. En in New York vertellen ze je wat hun huur is.

Amerika houdt ervan dat de voorstelling van zijn helden niet alleen groter is dan het leven, maar ook enorm, ontzagwekkend groter dan wat dan ook. Als blauwe vinvissen standbeelden tegen elkaar zouden bouwen, zouden ze kleiner zijn dan deze.

John Major het land zien regeren is als Edward Scissorhands zien proberen ballondieren te maken.

Er zijn weinig stammen die walgelijker zijn dan het Amerikaanse recht, en hun wrede gebruik van de tekortkomingen in de NHS om Barack Obama ' s pogingen tot gezondheidshervorming aan te vallen, is een nuttige herinnering.

Overal in de VS zijn er mensen wiens levens worden vernietigd door gebrek aan goede gezondheidszorg, en er is geen gezicht meer verachtelijk dan de rijken, machtigen en arrogante proberen om het zo te houden.

Peter Mandelson is de enige man die op klaarlichte dag kan sluipen.

Ik heb in vijf verschillende jury ' s gezeten, en velen van hen waren gek op hun eigen manier.