Robbie Robertson beroemde citaten

Op jonge leeftijd dacht ik: 'Wow, dat vioolding, dat is best cool. Die mandoline is geweldig. Deze trommels, ik hou van deze trommels, het waren Indiase trommels. En ik zei: 'Maar die gitaar. Die gitaar. Meisjes zullen die gitaar leuk vinden.'

Muzikale revoluties, ik weet niet hoeveel ik heb meegemaakt.

Je struikelt niet over je erfgoed. Het is er, wachtend om ontdekt en gedeeld te worden.

Geef ons de kracht, geef ons de wijsheid en geef ons morgen.

Ik speel veel gitaar, want ik ben altijd op zoek naar iets. Ik speel niet om te jammen, maar omdat ik aan het vissen ben. Ik zoek iets waarvan ik hoop dat je het nooit zult vinden. Als ik het vind, ben ik bang dat ik dit niet meer hoef te doen.

Ik wilde een gitaarstijl ontwikkelen waar zinnen en regels op het nippertje komen, zoals bij Curtis Mayfield en Steve Cropper. Subtiliteiten betekenen zoveel, en er zit een verbluffende schoonheid in.

Het is een beetje een zere plek, de Thanksgiving in Indiaans land.

Er is een buitengewone samenwerkingsgeest wanneer je leert en groeit.

Het is buitengewoon dat revoluties die over de hele wereld plaatsvonden, werden aangewakkerd door communicatie op het Internet.

Mensen gaan door periodes waarin dingen donker en bewolkt zijn, en ze praten donker en bewolkt.

Heer, red alstublieft zijn ziel, Hij was de koning van de rock and roll.

Je mist de geest,je roert de ziel.

Zeg een gebed voor de verloren generatie, die uit wanhoop het wiel draait.

Iedereen groeit op zijn eigen manier.

Ik ben niet naar veel muziekevenementen geweest waar iemand optrad en het maakte me eigenlijk aan het huilen.

Ik denk dat je in sommige landen dood moet zijn om je foto op een postzegel te hebben.

Ik bewonder die oude road dogs, Willie Nelson, Bob Dylan. Dat is hun leven.

Het werken aan' The Last Waltz ' stelde me voor aan Martin Scorsese, en ik was een film bug sinds ik een jong kind was.

Toen ik jonger was, dacht ik dat ik te jong was om echt persoonlijk te zijn. Ik dacht dat wat ik voelde en dacht misschien halfbakken was.

Ik moet echt een gevoel van vrijheid voelen in mijn verhalen.

De wereld van Chuck Berry.

Ik werk graag aan platen als ik geïnspireerd ben, niet omdat het van me wordt verwacht.

Ik wil niet een van die mensen zijn die zeggen: 'Weet je nog toen het beter ging?'

Tegen de tijd dat ik 13 was, was ik de enige in London, Ontario, die wist hoe rock' N ' roll te spelen.

Het zou leuk zijn om de vers-chorus-brug structuur volledig te verlaten, en het zo te maken dat geen van deze dingen definieerbaar zijn...Maak nieuwe namen voor hen. In plaats van een brug, kun je het een snelweg of een viaduct noemen...Muziek mag nooit onschadelijk zijn.

Terwijl ik daar was, verzamelde ik gewoon beelden en namen, en ideeën en ritmes, en ik bewaarde al deze dingen - wat ik niet besefte dat ik deed - maar ik bewaarde ze allemaal ergens op een zolder in mijn gedachten. En toen het tijd was om te gaan zitten en liedjes te schrijven, toen ik naar de zolder reikte om te zien waar ik over ging schrijven, was dat wat er was.

Het zou leuk zijn om de vers-chorus-brug structuur volledig te verlaten, en het zo te maken dat geen van deze dingen definieerbaar zijn. ... Maak nieuwe namen voor hen. In plaats van een brug, kun je het een snelweg of een viaduct noemen. ... Muziek mag nooit onschadelijk zijn. ... Ik herinner me vanaf mijn vroegste jaren dat mensen in een bepaald ritme spraken en verhalen vertelden en ervaringen deelden op een manier die anders was in het Indiase land dan op andere plaatsen. En ik was echt getroffen door dit en duidelijk erg beïnvloed door het, want het komt altijd uit in mijn liedjes.

het maken van een geluid in deze wereld het maken van een geluid in deze wereld je kunt je reet wedden, Ik zal niet stilletjes een geluid maken in deze wereld.

Verward door de grote stadsblues, wist hij niet wie zijn leven leidde. Zet jezelf achter het stuur, kijk of je dat gevoel kunt krijgen.

Muziek mag nooit onschadelijk zijn.

Bob Dylan is net zo invloedrijk als elke andere artiest die er is geweest.

Er is iets gebeurd in de VS waar de geest zo zwaar is geslagen en dus voel je geen eenheid in de stem van het land.

Jongen, Ik heb wat verhalen te vertellen.

Ik hou niet van traditionalisme.

We hebben een smaakfactor nodig in ons leven. Het gaat niet om wat populair is, het gaat om wat echt goed is.

Sommige mensen houden van muziek, en ze horen het een jaar later en denken: 'wat dacht ik?'

Er is iets zo gezond aan jonge mensen die in eenheid spreken.

Sommige muziek hoort wegwerpbaar te zijn, dat is oké. Veel muziek is leuk voor vandaag, maar het hoort niet tijdloos te zijn; het hoort trendy te zijn.

Ik ben altijd verliefd geweest op die Delta-geurige muziek ... de muziek die uit Mississippi en Memphis kwam en vooral uit New Orleans. Toen ik 14 was, zat ik in een wanna-be New Orleans band in Toronto.

Er is een boekwinkel in New York waar je scripts kon kopen, en ik raakte eraan verslaafd omdat ze gemakkelijk, snel te lezen waren en de foto ' s zo levendig waren.

Ik heb echt geluk omdat ik mezelf in een positie bevond waarin ik kon doen wat ik wilde doen. Ik kan platen maken, platen produceren, films maken, of ik kan niets doen. Ik ben geen slaaf van de dollar.

De meeste van mijn jongere Indiaanse vrienden zijn op geen enkele manier op zoek naar sympathie, en ze willen niemand schuldig maken. Ze hebben hun waardigheid en ze doen wat ze doen.

Jaren na 'The Last Waltz' kreeg ik allerlei domme filmaanbiedingen - of misschien niet dom, maar delen die niet mijn roeping zijn, veel aanbiedingen om een geweldig vriendje te spelen.

Die hele levensstijl-een plaat maken, een tournee doen: Ik weet hoe ik dat moet doen. Het interesseert me niet.

Ik kom uit een familie die trots was op zichzelf, beide kanten, op het geheugen. Toen ik opgroeide, werd me verteld dat ik geboren was met een heel goed geheugen.

Ik had altijd gedacht dat Cage ' s 'Root of an Unfocus' geweldig zou zijn in een film.

Als je eenmaal een basis hebt gelegd om te weten wat de grootste artiesten aller tijden waren, zou je dan niet willen dat je kinderen dit weten?

Ik hou van het idee van een kind dat zegt: 'Ja, natuurlijk wist ik van Billie Holiday en Johnny Cash toen ik negen jaar oud was.'

Als ik één noot kan spelen en je aan het huilen kan maken, dan is dat beter dan die chique dansers die twintig noten spelen.

Ik denk dat er altijd geweldige muziek wordt gemaakt. Altijd geweest, altijd zal zijn.