Winifred Holtby beroemde citaten

De dingen die men het meest wil doen zijn de dingen die waarschijnlijk het meest de moeite waard zijn om te doen.

We zijn zo druk met ons neerleggen bij het onvermijdelijke dat we niet eens vragen of het onvermijdelijk is. We moeten moed hebben om onze toekomst in handen te nemen. Als de wet onderdrukkend is, moeten we de wet veranderen. Als traditie belemmerend is, moeten we de traditie doorbreken. Als het systeem onrechtvaardig is, moeten we het systeem hervormen.

De kroon van het leven is noch geluk noch vernietiging; het is begrip.

Maar vragen stellen betekent niet het einde van liefhebben, en liefhebben betekent niet de Abnegatie van intelligentie

Een gevoel voor humor is zo handig, is het niet? Het laat je beide kanten van een vraag zien, zodat je nooit iets hoeft te doen.

we zijn zo klein, zo onwetend, zo zwak, een jong ras dat kruipt op een planeet tussen onmetelijkheden die we nog niet eens zijn gaan begrijpen, dat we in werkelijkheid geen reden hebben voor felicitatie of wanhoop.

Verdriet en frustratie hebben hun kracht. De wereld wordt bewogen door mensen met grote ontevredenheid. Geluk is een drug. Het kan mensen blind en doof maken en ongevoelig voor de werkelijkheid. Er zijn tijden dat alleen verdriet kan geven aan verdriet.

Je hebt het helemaal mis als je dat denkt ... Ik vind je geluk pijnlijk. Wat telt is dat geluk - de gouden dag - in de wereld zou moeten bestaan, niet veel voor wie het komt. Voor ons allemaal is het zo vergankelijk, hoe zou iemand geen vreugde kunnen putten uit zijn komst?

[Op golf:] een van de meest verontrustende gebreken van de beschaving.

het is beter om ervaring op te doen, te lijden, lief te hebben en te herinneren dan ongedeerd tussen de vuren te lopen. Ik heb zelf de meeste immuniteiten gehad - het resultaat van een onafhankelijk inkomen gecombineerd met een persoonlijkheid die volledig verstoken is van seksuele aantrekkingskracht - de twee vuren van armoede en passie hebben me daarom nooit verbrand, en ik ben een minderwaardig persoon voor mijn veiligheid.

Ik ben erg verontrust door deze ziekte. Ons lichaam lijkt zo gemakkelijk in het zadel te springen waar onze geest zou moeten zijn. Mensen die ziek zijn, worden changelings.

geen enkele waarheid is sterk genoeg om een gevestigde legende te verslaan.

Het leven stroomt door over de dood als water zich sluit over een steen die in een zwembad is gevallen. ... Het lot is zeker; de dood is zeker; maar de moed en de adel van mannen en vrouwen zijn belangrijker dan deze.

waarom hebben we geen zeventig levens? Eén heeft geen zin.

De enige moeilijkheid is om te weten welke bits te kiezen en wat weg te laten. Schrijven is geen creatie, het is selectie.

Echt, bomen zijn bijna net zo belangrijk als mannen, en veel beter gedragen.

Degenen die zich voorbereiden op oorlog, krijgen het.

Als je rijk bent, heb je mooie auto ' s, en potten vol bloemen, en boeken in rijen, en een draadloze, en de beste soort grammofoon en meringues voor het avondeten.

Zeker, als het leven goed is, is het goed in zijn wezen; we kunnen de activiteiten van mannen niet scheiden van die van vrouwen en zeggen: deze zijn lofwaardig en deze onwaardig ...

Ik zou, als ik kon, altijd muziek maken. De bijzonder gratieloze handeling van het aldus vullen van iemands lichaam met wortels en dode dieren en poederkorrels krijgt dan enige betekenis. Men kan als ritueel uitvoeren wat men zich schaamt om te doen als een utilitaire actie ...

Alleen dit is te vrezen - de gesloten geest, de slapende verbeelding, de dood van de geest. De dood van het lichaam is voor dat, denk ik, een klein ding.

Wat een vreemde afstand is er tussen zieke en gezonde mensen.

Ik ben fierce for work. Zonder werk ben ik niets.

openbaar werk brengt een plaatsvervangend maar verzekerd gevoel van onsterfelijkheid. We kunnen arm zijn, zwak, verlegen, in het krijt bij onze huisbazin, gepest door onze nichtjes, stijf in de gewrichten, kortzichtig en bedroefd; we zullen omkomen, maar de zaak duurt; de zaak is groot.

We leven allemaal in een eigen, vervormde, individuele wereld-sterren die in de ruimte draaien, een moment verwarmd door elkaars licht, en dan verloren in oneindige afstand.

De natuur is niet stil, en nooit was een naam meer spottende ongepast dan wanneer we spreken van deze niet-menselijke wezens die huilen en kraaien en bray als de domme dieren.

Vooruitgang? Het moet gestopt worden, dat is wat ik zeg. Als de Heer wilde dat kippen uit broedmachines kwamen, had hij nooit kippen gemaakt, dat is logisch.

het is de beknoptheid van het leven die het draaglijk maakt; zijn ervaringen hebben waarde omdat ze een einde hebben.

Ik raad niemand aan om verdriet te verdrinken in cacao. Het is slecht voor de figuur en het verlicht het verdriet niet.

Meest homo, gesprekspartner, onzorgvuldig, mooie stad ... waar men gouden Tokay drinkt tot men zich het mooiste, warm en geliefd voelt-Oh, Boedapesth!

Ik hou van een beetje kleur, moet ik zeggen. In mijn tijd van leven, als je alleen maar zwart draagt, zouden mensen denken dat je te gemeen was om jurken te wisselen tussen begrafenissen.

Hoe meer ik honden zie, hoe meer ik van kinderen houd.

De wereld, met al haar schoonheid en avontuur, haar rijkdom en verscheidenheid, wordt verduisterd door wreedheid. De dood, als het de lieflijkheid beëindigt, het avontuur, eindigt ook dat. De dood brengt het beeld in evenwicht.

Alle avonturen zijn overhaast en alle innovaties gevaarlijk. Maar lang niet zo gevaarlijk als stagnatie en droog rot. Van grooves, cliques, clichà © s en resignatie-Lieve Heer, verlos ons!

het vervloekte boek dat ik schrijf is als het gezeik van een zwak gekneusd zeekalf. Als ik sterk genoeg van geest was, zou ik het opnieuw moeten verscheuren. Maar ik niet.

Wat met de recensies van critici, de sarcasme van je vrienden, de verwijten van je eigen smaak, is er weinig vrede na het publiceren van een boek ...

Maar om te schrijven - dat is verdriet en arbeid; en om te lezen wat men heeft geschreven - hoe anders het verhaal is zoals men het zag; hoe saai, hoe geestloos - dat is genoeg om iemand huilend naar bed te sturen.

waarom, waarom, wanneer iemand schrijft, bindt een soort boeien iemands verbeelding? Ik word me bewust van een afnemende middelmatigheid, misschien een vorm van mentale lafheid, en ik verlang ernaar om me te bevrijden, om mijn verbeelding vleugels te laten nemen. - Nog niet ...

Liefde heeft de verharding van respect nodig, het geven en nemen van gelijkheid.

Als we geen grouch tegen het geluk hebben, lijken we niet in staat om er een tegen onszelf te vermijden.

Ik vind je in alle kleine en mooie dingen; in de kleine vissen als vlammen in het groene water, in de harige en stomme zachtheid van hommels vet als gelach, in alle klinkende straling van warmte en licht en geur in de zomertuin.

De grootste genade, heb ik vaak gedacht, van de Middellandse Zeekust ligt in de muggen. Hadden we niet last van hun onwelkome aandacht, konden we onze vakantie niet verdragen om te eindigen.

Ieders tragedie is iemands overlast.

De tijd verraadt ons. Tijd is de grote vijand ...

Het zijn de dingen die je niet doet, niet de dingen die je doet, waar je het meest medelijden mee hebt.

Is dit het laatste verraad van de tijd, dat de ouderen een last worden voor de jongeren?

Vraag iedereen met gezag en zorg ervoor dat je verstandige antwoorden op je vragen krijgt ... vragen stellen betekent niet het einde van liefhebben, en liefhebben betekent niet de Abnegatie van intelligentie. Beloof zoveel liefde aan je land als je wilt ... maar, ik smeek u, vergeet niet te vragen.

Er is nooit een gebrek geweest aan mannen die bereid zijn dapper te sterven. Het probleem is om er een paar te vinden die verstandig kunnen leven.

Vooruitgang. Er is veel te veel van deze vooruitgang over tegenwoordig, en wat meer is, het zal moeten stoppen.

Wroeging ... is een van de vele kwalen waarvoor de tijd een remedie vindt.