Matthew Lillard beroemde citaten

Ik heb echt genoten van de onafhankelijke filmwereld. Ik heb een geweldige tijd gehad. Maar de realiteit is dat ik echt Grotere films wil maken. Als Ik films kon maken met geweldige personages en geweldige uitvoeringen en geweldige pathos, en een explosie of twee kan hebben, zou dat goed zijn voor mij.

Toen ik op de middelbare school zat, regisseerde ik toneelstukken na de les. Ik begon mijn eerste theatergezelschap op mijn 19e en mijn tweede theatergezelschap op mijn 21e. Ik ben altijd een man geweest die het niet goed doet met de passieve aard van acteur zijn.

Ik ga niet naar feestjes. Ik ga niet naar clubs. Mijn vrienden en ik gaan niet drinken, we spelen D&D. Ik ben nog steeds een rare entiteit in de wereld.

Ik heb veel geleerd om mensen te inspireren. Het werd me al heel vroeg duidelijk dat het regisseren van een film veel leek op een theatergezelschap.

Je kunt mensen inspireren om je grootheid te geven, of je kunt ze micro-managen in je eigen specifieke kern van een idee. Voor mij denk ik dat als je mensen inspireert om hun best te doen, je het beste resultaat krijgt.

Ik denk dat iedereen drama krijgt, op grond van het feit dat we allemaal drama in ons leven hebben, maar niet iedereen kan mensen aan het lachen maken.

Als ik mijn hele leven in het theater kon acteren, en nooit meer in film of televisie kon acteren, en gewoon de rest van mijn leven kon regisseren, zou ik dat graag doen.

Er is geen comedy-acteur die geen kans wil om drama te doen, en vice versa. Als acteurs willen we altijd gepusht worden en de andere kant van de medaille doen.

Ik vind het leuk dat een moderne televisie en modern drama op kabel personages heeft die echt ingewikkeld en diep zijn en meerdere lagen hebben.

Ik ontsloeg een hoop mensen en ging terug naar mijn roots. Ik ontsloeg mijn agent-ik had een grote, chique agent en een grote chique manager en een grote chique advocaat - en ik ging terug naar mijn eerste agent en zei: "Ik wil weer gewoon acteur worden."

Het mooie van acteren is dat hoe langer je het doet, hoe meer je beseft dat al die realiteiten in je zitten. Hoe gek ze ook zijn, je kunt doen alsof ze een deel van je zijn. Het mooie aan deze baan is dat je kunt spelen met elk aspect van je id en wie je bent.

Elk personage leeft in een acteur en als je je werk goed doet, krijg je gewoon toegang tot dat deel van je fantasieleven. Ik kan iemand net zo snel doden als ik seks met iemand kan hebben. Je kunt dat instinct veranderen, wat er ook gebeurt-je kunt alles doen alsof.

Als je van film naar film gaat, is het alsof je van familie naar familie gaat. Je werkt met mensen voor hele intense uren op hele lange dagen en er ontstaat een band. Dus zelfs als een film verschrikkelijk is, hou je ervan.

Hoe meer regels Ik heb, hoe erger een film is. Het komt zelden voor dat ik geweldige dingen zeg in fantastische films. Dus als je me ziet als nummer één op een oproepblad? Over het algemeen is die film behoorlijk slecht.

Als kind, als jonge acteur, wilde ik echt pop. Ik wilde iets anders creëren. Ik wilde Sean Penn zijn, maar ik had niet alle woorden om Sean Penn te zijn. Maar ik probeerde iets anders te doen in elke rol.

De droom van elk kind is om een goede acteur te worden.

Vaak vind je als clown acteren met een reden. Het is een manier om jezelf te oefenen. Als je grappig bent, test je jezelf.

Je wordt grappig met een reden. Ik werd acteur omdat ik dat was, niets anders.het was het enige waar ik goed in was. Je wordt een clown en je maakt mensen aan het lachen omdat a) het je beschermt tegen alles, en b) Het deze validerende kracht in je leven is. En als je 12 en 13 jaar oud bent, heb je validatie nodig en ben je verdwaald en je bent een beetje zwevend en je lijdt aan een ernstige leerstoornis en je hebt overgewicht en je hebt een bril... je wordt grappig met een reden.

Voor beter of slechter, ik neem mijn acteerwerk serieus. Ik ben misschien niet in de beste films ooit gemaakt, maar ik neem het dodelijk serieus, en ik hou ervan om acteur te zijn.

Hoe ouder Ik word, hoe meer ik geweld niet kan verdragen en het moeilijk heb om mensen op gruwelijke manieren te zien sterven. Het wordt steeds moeilijker om die dingen te bekijken en ermee om te gaan.

Als acteur, wanneer je je aanmeldt voor een project - of het nu Goed, Slecht of onverschillig is - word je er een beetje verliefd op. Je wordt verliefd op de ervaring, je wordt verliefd op de herinneringen.

Ik dacht: waar gaat mijn leven naartoe? Ik ben een getrainde acteur! Ik heb Shakespeare gedaan en hier heb ik scheten wedstrijden met een denkbeeldige hond!

Iets als' Without a Paddle 'doet het heel goed op de kassa en ik denk:' oh, daar gaan we. In 'Without a Paddle'ben ik de romantische hoofdrol. Een komedie en dat is wat Amerika wil. Toen deed het niets voor mij en ik ging in een soort van werk afgrond. Ik kreeg gewoon geen kans meer.

Zo veel van Hollywood gaat over wie de mensen zijn met wie je werkt.

Nu, meer dan ooit, hebben we de mogelijkheid om films te maken voor bijna niets en dat is alle toegangsbarrières weggevaagd. Ik denk dat het een nieuwe Gouden Eeuw van filmmaken is. Daarmee moet er de mogelijkheid zijn om investeringsdollars terug te verdienen, mensen moeten geld verdienen.

Ik kreeg een slechte jag van films die hielpen de huur te betalen en ik dacht dat het me verder zou helpen.

Hoeveel moet je betalen voor een George Clooney / Alexander Payne film? Niets! Want iedereen in de wereld wil er deel van uitmaken. U betaalt dus niets. En dat gaat door totdat je iets wordt dat ze nodig hebben... Ik ben niet zo ' n acteur. Ik ben blue collar en zeer vervangbaar.

Ik denk altijd dat ik het beste ben in veel slechte films. Persoonlijk moet ik wel. Ik vind mezelf leuk als acteur.

Op het podium staan is als een rockster zijn. Terwijl als je een film maakt, het zo ' n beperkte ruimte is. Weet je, je doet een komedie, Het is ook zo moeilijk, want met een komedie, is er geen vocale reactie, er is geen energie die je terugkrijgt die je aanzet om grappiger te zijn omdat iedereen stil moet zijn.

De personages behoren tot het verleden. Ze gaan gewoon langs de kant. Ze zijn gewoon door dat kaliber van acteren heen.

Hollywood werd gerund door kunstenaars en mensen die van kunstenaars hielden... mensen die films wilden maken om de juiste redenen. Voor de liefde. kunst. Om verhalen te vertellen. Ja, om geld te verdienen, maar het ging om beide. Nu denk ik dat het vooral gaat om bottom line en geld verdienen.

Charlie Brown is goed. Ik was altijd een beetje verliefd op die Lucy. Ik dacht dat ze een beetje een hete kleine brunette was.

Als je een onafhankelijke film maakt wat je niet hebt in tijd en geld, moet je het goedmaken met creativiteit en ijver.