Emo Philips beroemde citaten

Als kind bad ik elke avond voor een nieuwe fiets. Toen besefte ik dat de Heer niet zo werkt, dus stal ik er een en vroeg hem me te vergeven.

Ik denk dat het goed is om meer te weten dan de gemiddelde man. Als ik nu in een bar ben en een mooi meisje praat met een knappe 24-jarige man, zeg ik: "Oké, wie is de keizer na Caligula? Welke grote fout maakte Marcus Aurelius bij het kiezen van een opvolger?"Hij ziet er gewoon uit als een idioot. Ze zal gewoon naar me toe trekken, denk ik. Het werkt in Detroit.

Mijn vriendin vertelde me dat ze een andere man zag. Ik zei dat ze in haar ogen moest wrijven.

Je zou moeten trouwen. Toen ik jonger was, was ik in de roem en fortuin, en nu realiseer ik me dat een liefdevolle vrouw en gelukkige kinderen - dat is de grootste troostprijs van het leven.

Ik vroeg God om een fiets, maar ik weet dat God niet zo werkt. Ik stal een fiets en vroeg om vergiffenis.

Het onderbewustzijn is als het hebben van een laboratoriumassistent die doet alsof hij van je houdt en je helpt, maar nadat je naar huis bent gegaan om te gaan slapen, gaat het terug naar het lab en begint te rommelen met de gegevens en deze te vernietigen. Het is een heel lastig iets. Mensen denken dat onze geest ons is, maar dat is helemaal niet waar. De geest is niet wij.

Een computer versloeg me ooit bij schaken, maar het was geen partij voor mij bij kickboksen.

Als er een asteroïde op je afkomt, hoef je hem niet op te blazen. Je moet het gewoon lang genoeg vertragen zodat ons land uit de weg kan roteren.

Ik ben niet katholiek, maar ik stopte met het plukken van mijn navel voor pluis.

Ik zit al jaren bij stand-up: na een tijdje word je net zo verveeld als de spreekwoordelijke gynaecoloog die niet langer geniet van het drogeren en schenden van zijn patiënten.

Mijn computer heeft me verslagen bij Dammen, maar ik heb het zeker verslagen bij kickboksen.

Ik heb altijd de grenzen verlegd in termen van proberen weg te komen met dingen die niemand anders in de buurt kwam. Ik zag mezelf altijd als een muis die kaas probeerde te krijgen die niemand anders kon krijgen zonder zijn staart eraf te krijgen.

Hoeveel mensen hier hebben telekenetische krachten? Steek mijn hand op.

Ik begon met stand-up op mijn twintigste. Dit was in 1976, rond de tijd (toeval?) dat de eerste comedy clubs begonnen. De jonge komieken van vandaag snakken naar adem als ik hen vertel hoeveel shows ik dat eerste jaar heb gedaan: 500. Vijf avonden per week.

Ik sliep laatst alleen, dankzij de verdelger.

Sommige komieken veranderen hun stijl, vaak in hun voordeel; maar ik zie geen reden waarom ik niet kan doorgaan met de "stedelijke verfijning" tot de dag dat ik sterf.

Waarschijnlijk is de moeilijkste tijd in iemands leven wanneer je een geliefde moet vermoorden omdat ze de duivel zijn.

Ik ontdekte mijn vrouw in bed met een andere man, en ik was verpletterd. Dus ik zei: 'Ga van me af, jullie twee!'

Hij leerde me nooit te glimlachen, wat me helpt als ik rampgebieden bezoek.

Ik was laatst bij een meisje en aan de manier waarop ze reageerde op mijn Bekwame strelingen, zou je zweren dat ze bij bewustzijn was van de bovenkant van haar hoofd tot het label op haar tenen.

Waarschijnlijk is de ergste tijd in iemands leven wanneer ze een familielid moeten doden omdat ze de duivel zijn. Maar verder was het een goede dag.

Ik heb onlangs nieuw ondergoed gekocht. Nou, nieuw voor mij.

Bij mijn limonadekraam gaf ik het eerste glas gratis weg en rekende ik vijf dollar voor het tweede glas. De vulling bevatte het tegengif.

Ik dacht altijd dat de hersenen het mooiste orgaan in mijn lichaam waren. Toen besefte ik wie me dit vertelde.

Mijn ouders waren erg beschermend. Ik kon niet eens de straat oversteken zonder dat ze opgewonden raakten en weddenschappen plaatsten.

Denk altijd aan de laatste woorden van mijn grootvader, die zei: 'een vrachtwagen!'

De Amerikaanse regering maakt kernwapens alsof er geen morgen is.

Ik heb ooit geprobeerd om te surfen, maar hoe vaak vind je een lijk?

Mensen komen naar me toe... betrokken... dat zal ik reproduceren.

Ik vind dat je humor vaak kunt vinden door iets op zijn kop te zetten. Zoals een... klein kind.

Ik speel graag schaak met kale mannen in het park, hoewel het moeilijk is om er 32 te vinden.

Ik ben een geweldige minnaar.

Eigenlijk kwam mijn cd uit in 1985, in ruil voor twee Duitse missionarissen en een Nederlandse uroloog.

Ik was laatst in een bar, springend van barkruk naar barkruk, om geluk te hebben, maar er zat geen kauwgom onder.

Ik had een keer ruzie met een grote man, en hij zei: 'Ik ga de vloer met je gezicht Dweilen. Ik zei: 'Het zal je spijt hebben. Hij zei: 'Oh, ja? Waarom? Ik zei: 'Nou, je zult niet goed in de hoeken kunnen komen.'

Ik was in een bar met een biertje. Mijn tepel werd behoorlijk nat.

Vrouwen: Je kunt niet met ze leven, en je kunt ze niet laten verkleden in een schraal Nazi-kostuum en je verslaan met een warme squash of zoiets.

Ik hou ervan om naar het schoolplein te gaan en alle kleine kinderen op en neer te zien springen en rond te rennen schreeuwend en schreeuwend. Ze weten niet dat ik alleen losse flodders gebruik.

Ik had ooit een grote homoseksuele aanhang, maar ik dook in een steegje en verloor hem.

Sommige ochtenden is het gewoon niet de moeite waard om door de leren riemen te kauwen.

Je waardeert niet veel dingen op school tot je ouder wordt. Kleine dingen zoals elke dag geslagen worden door een vrouw van middelbare leeftijd: dingen waar je later goed geld voor betaalt.

Ik was de denkbeeldige vriend van de buurjongen.

Ik ga van kruk naar kruk in singles bars in de hoop geluk te hebben, maar er is nooit kauwgom onder een van hen.

Weet je wat ik haat? Indiase gevers... nee, dat neem ik terug.

Mijn klasgenoten copuleren met alles wat beweegt, maar ik zag nooit een reden om mezelf te beperken.

Ik hoorde ooit twee dames doorgaan over de pijn van de bevalling en hoe mannen niet lijken te weten wat echte pijn is. Ik vroeg of een van hen ooit vastzat in een rits.

Ik liep vandaag langs fifth avenue en ik vond een portemonnee, en ik wilde hem houden, in plaats van hem terug te geven, maar ik dacht: als ik honderdvijftig Dollar zou verliezen, hoe zou ik me dan voelen? En ik besefte dat ik een lesje zou willen leren.

Zoals ik het begrijp, zijn de Russen een soort combinatie van kwaad en incompetentie... een soort postkantoor met tanks.

Ambiguïteit is het volleybal van de duivel.

Heer, breek alstublieft de wetten van het universum voor mijn gemak. Amen.