Teddy Thompson beroemde citaten

Ik ging naar een kostschool toen ik 13 was, en het was een zeer artistieke school, dus er was een kans voor veel meer. Ik ben lid geworden van een band en zo. We gaven concerten op school, en ik speelde covers en dacht: 'Dit is echt geweldig.'

De liedjes gaan over mij. Ik ben mijn favoriete onderwerp.

Ik denk dat het waarschijnlijk tot op zekere hoogte Waar is dat je de neiging hebt om muziek te zingen die bij je stem past. Als je Lou Reed bent, zul je waarschijnlijk geen countryzanger worden.

De staat van de radio is niet geweldig. Het is alsof je de loterij speelt. De kans om te raken is verbijsterend klein.

Ik was geobsedeerd door country muziek toen ik een kind was, en het heeft zeker een enorme invloed gehad op de manier waarop ik liedjes schrijf. Ik voelde me altijd aangetrokken tot liedjes die een briljante woordspeling of een slimme zinsnede hadden, maar uit een donkere, bittere plaats kwamen. Als schrijver heb ik altijd naar dat gevoel getrokken.

Ik kom uit een plaats waar veel muzikale families wonen.

Ik maak me nooit zorgen om overschaduwd te worden. Ik hou van de beste, de meeste individuele mensen komen binnen en kijken of we iets vinden.

Lange tijd probeerde ik poppiger en jonger te zijn. Ik wilde niet op de openbare radio zijn of dat soort dingen doen voor oudere mensen. Toen besefte ik dat dat precies is waar ik naar luister.

Er is een bubblegum pop ding dat nu voorkomt dat we niet eerder hebben gehad. De oren van mensen zijn enigszins ontstemd; ze zijn blootgesteld aan dit rare synthetische, onwaarschijnlijk optimistische, Mickey Mouse-spul waarvan ik denk dat het gewoon raar is; het is niet echt een menselijk geluid.

Iedereen is anders, maar het was leuk voor mij om met Garth Hudson te werken. Hij is van de Band. Ze hebben een enorme invloed, dat was een grote sensatie. Hij is helemaal gek.

De meeste kunstenaars krijgen nooit de kans om Picasso te zijn, maar dat betekent niet dat je zou stoppen met schilderen.

Ik herinner me dat Ik 'The One I Can' t Have ' schreef aan de keukentafel. Ik keek naar een foto van Truman Capote met Marilyn Monroe en daar begon ik mee. Het slaat nergens op omdat hij homo was, maar het was gewoon het idee van de korte man en de mooie blonde uit zijn competitie. Daar begon ik mee, maar al snel ging het over mij.

Internetradiostations zoals KCRW nemen je overal mee naartoe, maar dat is slechts één van de Honderd kleine dingen die je moet doen om te slagen. Het was vroeger, als je net op de cover van Rolling Stone kwam en een schijnwerper op The Tonight Show, Dat was genoeg.

Ik kom uit een folk-familie achtergrond. Hoewel we niet echt de all-singing, all-dancing-around-the-piano folkies waren of iets dergelijks, is er dat idee van zingen en spelen met je ouders en je familie en je neven en nichten.

Ik luisterde ook veel naar mijn vader om dicht bij hem te zijn, omdat mijn ouders gescheiden waren en ik niet zoveel tijd met hem doorbracht. Ik zette een koptelefoon op en luisterde naar mijn vader die sprak en zong... een band met hem, op een rare manier.

Country muziek was de muziek waar ik mee opgegroeid ben. Het is de muziek die het dichtst bij mijn hart ligt en de muziek die me het meest aanspreekt, en het is altijd een grote invloed geweest op mijn eigen songwriting.

Elke vorm van creativiteit is niet neer te zetten in een gelukkige kleine ruimte. Ik probeer niet zacht te zijn of zo. Ik denk dat ik heel veel heb... mijn stem is wat het is, wat ik ook zing, het zal altijd klinken als ik. Ik kan niet ver gaan. Ik klink als mezelf. Ik hoop dat ik nergens grenzen aan heb gesteld.

Het is wat vreemd is aan het doen van een baan die ook het ding is waar je van houdt, het ding waar je gepassioneerd over bent. Mensen komen op het punt dat ze opgebrand zijn en gedesillusioneerd door het hele ding, want als dingen niet goed gaan op het werk, betekent dit ook dat ze niet goed gaan in je hart, in je ziel. Ze zijn allemaal in elkaar gewikkeld.

Ik ben een hybride-genre persoon, wat veel mensen verwarrend vinden. Ik ben opgegroeid met het luisteren naar Amerikaanse country muziek en rock' N ' roll gemaakt tussen 1955 en 1959. De Everly Brothers en Chuck Berry waren mijn eerste muzikale liefdes en zijn nog steeds wat me het meest ontroert. Roy Orbison kwam een beetje later.

Zelfs voor de mensen in de business die echte muziekliefhebbers zijn, gaat het er echt om dingen in de juiste dozen te stoppen, en mijn stijl past niet in een doos.

Ik hou van de droevige liedjes met hun melancholie, zelfverwerende, bijna grappige teksten. Als Engelsman hebben ze veel zin.

Ik denk dat ik te cynisch ben voor L. A. Mijn Gevoel voor humor gaat hier niet goed, wat waarschijnlijk mijn liefdesleven beïnvloedt. Ik moet een lachspoor hebben dat me volgt zodat mensen weten dat ik Grappig probeer te zijn.