George Weah beroemde citaten

Ik zie in je ogen, Ik zie in je gezichten, ik zie je huilen. Maar wat ik wil zeggen, Er is geen reden om te huilen. Ga niet, in naam van de vrede, de straat op en maak rellen.

Mijn regering zal open zijn. Iedereen die schuldig wordt bevonden aan corruptie zal worden behandeld in overeenstemming met de wet. Als je corrupt bent, moet je je laarzen ophangen.

Ze zeggen dat ik niet de kwalificaties heb om president te zijn, dat ik geen opleiding heb. Ik zou het Liberiaanse volk nooit verdelen.

Ik heb aan de wereld bewezen dat ik articulair ben, ik ben erg intelligent, ik ben goed blootgesteld.

Mijn mede-revolutionairen, bevrijding is een nobele zaak. We moeten vechten om het te verkrijgen.

Ongeveer 80% van de Liberianen is werkloos en slechts de helft van alle kinderen gaat naar de basisschool. Slechts één op de twintig gaat naar de middelbare school. Jonge kinderen zijn op straat in plaats van in de klaslokalen. We geven ze niet de kans om te leren en ze zullen moeite hebben om een baan te krijgen als ze opgroeien.

Ik ben de gekozen president van Liberia, niet Ellen Sirleaf. Ze hebben mijn overwinning gestolen en ik ben hier om luid en duidelijk te zeggen dat ik de winnaar van de verkiezingen ben.

Onderwijs is een continu proces, het is als een fiets... Als je niet trapt, ga je niet vooruit.

Ik weet dat ik een succesvolle carrière heb, een succesvol leven. Als ik ga zitten en zeg: 'kijk, ik heb een comfortabel leven', en ik... denk aan mezelf, Ik denk niet dat dat eerlijk zou zijn. Dat zou erg egoïstisch zijn. Want alles wat ik doe in mijn leven is ten goede aan mijn volk.

In Amerika is er een openbare bibliotheek in elke gemeenschap. Hoeveel openbare bibliotheken zijn er in Afrika? Elke dag komen er nieuwe boeken uit en worden er nieuwe ideeën besproken. Maar deze nieuwe boeken en ideeën bereiken Afrika niet en we worden achtergelaten.

De Verenigde Naties zouden Liberia moeten overnemen, niet tijdelijk, maar voor het leven. Om Liberianen te laten geloven in democratie, om ons te laten geloven in mensenrechten, moeten ze naar binnen gaan en gewoon de controle over het land overnemen. Dat is de enige manier waarop Liberia ooit het soort land zal worden dat het zou moeten zijn.

Ik vraag de Liberianen om te bidden dat God vrede en stabiliteit zal brengen en eenwording van onszelf tot stand zal brengen.

Ik ben altijd succesvol in mijn werk.

Als ik zeg dat ik geen politicus Ben, is dat omdat ik niet naar school ben gegaan om politieke wetenschappen te doen. Maar uiteindelijk zijn we allemaal geboren politici. Het is praktisch. Je hoeft alleen maar te oefenen.

Toen ik opgroeide in Monrovia, de hoofdstad van Liberia, verkocht ik elke dag na schooltijd donuts, popcorn en Kool Aid, zodat mijn familie wat geld had en ik mijn schoolgeld kon betalen. Het was een zwaar leven.

Voetbal is goed voor me geweest. Iedereen heeft zijn bestemming, maar je moet de kansen benutten. Ik heb 15 jaar op de top van mijn spel doorgebracht. Het maakt me gelukkig. Ik hou van het spel. Ik hou van goals maken. Maar ik heb het altijd serieus genomen. Het is niet wat het spel je geeft, het is wat je het geeft.

Ik geloof dat onderwijs een recht moet zijn voor elk kind, maar tragisch genoeg is het in veel delen van de wereld een voorrecht voor bepaalde kinderen van wie de ouders geld hebben. Er zijn 72 miljoen kinderen in de wereld die niet naar school gaan en velen van hen zijn in Afrika.

Als je voor mensen zorgt, respecteren mensen je.

Het kan niet elke dag zondag zijn. Er zijn ook maandag en dinsdag.

Ik zal op mijn knieën gaan en het Liberiaanse Volk vragen deel te nemen aan het brengen van vrede en stabiliteit in ons land.

Mijn vader stierf toen ik jong was en ik werd opgevoed door mijn grootmoeder, Emma Klonjlaleh Brown. We kunnen het ons veroorloven om maar één keer per jaar kip te eten, met Kerstmis.

Het hele ding over verkiezingen in Liberia - het gaat niet om de manier waarop je voor mensen zorgt, het gaat niet om het hart, het gaat om onderwijs, volgens de perceptie van sommige mensen.