Joe Frazier beroemde citaten

Het leven loopt voor niemand weg. Het leven draait om mensen.

Ali zei altijd dat ik niets zou zijn zonder hem, maar wie zou hij zijn geweest zonder mij?

Als ik verlies, loop ik weg en voel ik me nooit slecht omdat ik alles heb gedaan wat ik kon. Er was niets meer te doen.

Als je vals speelt in het donker van de ochtend, word je gevonden in de felle lichten van de nacht.

Je hebt 3 dingen tegen je: je bent goed, je bent linkshandig en je bent zwart

Boksen is de enige sport die je kunt krijgen je hersenen schudden, je geld genomen en je naam in de begrafenisondernemer boek.

Je kunt een lichtplan of een levensplan in kaart brengen, maar wanneer de actie begint, gaat het misschien niet zoals je gepland had, en je bent afhankelijk van de reflexen die je tijdens de training hebt ontwikkeld. Dat is waar roadwork shows-de training die je deed in het donker van de ochtend zal laten zien wanneer je onder de felle lichten.

Ik nam een jute zak, zette een baksteen in het Midden, en vulde het met vodden, maïskolven, wat Spaans mos en zand. Ik hing die zak aan de tak van een eik. Ik wikkelde mijn handen met een stropdas van mijn vader en sloeg erop. Mijn moeder gaf me een uur per dag. Mijn broers en zussen zeiden: "Nee. Ik zei: "Je zult het zien."

Kampioenen worden niet in de ring gemaakt, ze worden alleen daar herkend. Wat je bedriegt in het vroege licht van de ochtend zal verschijnen in de ring onder de felle lichten.

Joe Fraziers leven begon niet met Ali. Ik was een Golden Gloves kampioen. Gouden medaille in Tokio ' 64. Zwaargewicht wereldkampioen lang voordat ik Ali in de tuin vocht.

Ik was geen grote jongen. Mensen dachten dat de grote jongens me zouden opeten. Maar het was andersom. Ik hield ervan om met grotere jongens te vechten.

Ik wil hem slaan, weglopen en hem pijn zien doen. Ik wil zijn hart.

Ik had mijn Olympische gouden medaille in elf stukken gesneden. Ik heb alle elf kinderen een stukje gegeven. Het komt weer bij elkaar als ze me neerzetten.

Zijn mond gaf hem het gevoel dat hij zou winnen. Niet zijn handen, Ik had mijn hand. Hij had zijn lippen.

Werk is het enige gemene dat ik ooit heb gekend. Zoals de man in het lied zegt, Ik moet gewoon blijven doorgaan.

Ik haatte Ali. God vindt het misschien niet leuk dat ik zo praat, maar het zit in mijn hart.

Moed is hoe graag je het wilt.

Een gezond lichaam houdt een gezonde geest.

Ik sloeg hem met body shots die steden zouden hebben neergehaald.

Kampioenen worden niet in de ring gemaakt, ze worden alleen daar herkend.

Ik had werk te doen in de ring, en de zakenmensen om me heen hadden werk te doen buiten de ring, Ik deed mijn werk door de meeste jongens die ze voor me zetten in elkaar te slaan en in vorm te blijven, maar de mensen die ik vertrouwde deden hun werk niet.

Ik heb de Amerikaanse droom bereikt."Ik voel dat het mijn plicht is om anderen te helpen hun visie te bereiken, vooral de jeugd.

Ali bleef me lelijk noemen, maar ik vond mezelf nooit lelijker dan hij, Ik heb 11 baby ' s, iemand vond me Schattig.

Er is één ding waar ik nooit aan denk: verliezen ... In plaats daarvan denk ik na over hoe ik ga winnen, en hoe ik het op de snelste manier kan doen.

Toen ik een jongen was, trok ik een grote kruiszaag met mijn vader. Hij zou zijn rechterhand gebruiken, dus ik zou mijn linkerhand moeten gebruiken.

Als ik naar buiten ga, heb ik geen medelijden met mijn broer. Ik ben er om te winnen.

Werk is het enige gemene dat ik ooit heb gekend.

Het boksspel is goed geweest, dus we moeten teruggeven. We moeten jonge mannen leren hoe ze mannen moeten zijn.

Ik denk niet dat een man rond moet gaan schreeuwen en acteren om te bewijzen dat hij iets is. En een echte man gaat niet rond om andere jongens neer te zetten, hun gevoelens in het vuil te vertrappen, te doen alsof ze niets zijn.

Er zijn plaatsen op het hoofd van een man die zo hard zijn als een rots. Je hoofd is sterker dan je lichaam. En je hebt niet te veel instrumenten daarboven die werken.

Zoals ik Vecht, ben ik niet degene die de man slaat. Ik laat de man zichzelf slaan.

Als ik ' val ' zeg, valt hij. Ik ben nog steeds zijn vader.

Vechten tegen George Foreman is alsof je op straat staat met een 18-wieler die op je afkomt.

Joe Louis is de grootste zwaargewicht kampioen aller tijden. Rocky Marciano is de tweede na Louis. Waar waardeer ik Ali? Ergens onder mij. Ik versloeg hem, en als ik hem kon verslaan, hadden Joe Louis en Rocky Marciano hem ongetwijfeld kunnen verslaan.

Ik groeide op in Beaufort, South Carolina, in een boerderij met zes kamers met een paar leunende palen om te voorkomen dat het zou vallen. Ik kwam op in een tijd dat mannen mannen waren.

Sinds ik een jongen van vijf of zes was, had ik het in gedachten dat ik een wereldkampioen boksen zou worden.

Ik hield van vechten... Het gaf me de kans om mezelf te bewijzen, om op te staan en te zeggen: 'Ik ben de beste. Ik ben belangrijk. Dat ben ik.'