Marie Antoinette beroemde citaten

Er is niets nieuws, behalve wat vergeten is.

Moed! Ik heb het al jaren laten zien; denk je dat ik het zal verliezen op het moment dat mijn lijden zal eindigen?

Als de mensen geen brood hebben, laten ze dan cake eten.

Niemand begrijpt mijn kwalen, noch de verschrikking die mijn borst vult, die het hart van een moeder niet kent.

Maar hoe zal ik taart eten als mijn hoofd daar is en mijn handen hier?

Ik was een koningin, en gij hebt mijn kroon weggenomen; een vrouw, en gij hebt mijn man gedood; een moeder, en gij hebt mij van mijn kinderen beroofd. Alleen mijn bloed blijft over: neem het, maar laat me niet lang lijden.

Verdrukking doet eerst beseffen wat men is.

het is de natuur van de mens, en vooral van de middelmatigen, om alles te willen veranderen. Ze verlangen het des te meer omdat ze weten dat Populariteit eerder zal toekomen aan degenen die verstoren dan aan degenen die de orde handhaven.

iemands genot wordt verdubbeld wanneer men het met een vriend kan delen-en waar kan men een meer aanhankelijke, een meer intieme vriend vinden dan in zijn eigen familie?

En Ik zal u bedden van rozen maken, en duizend geurige posies.

Ik ben zojuist veroordeeld, niet tot een schandelijke dood, die alleen kan gelden voor misdadigers, maar eerder om je broer weer te vinden...Ik zoek vergeving voor iedereen die ik ken voor elke schade die ik hen onbewust heb berokkend...Adieu, goede, lieve zus...Ik omhels jullie met heel mijn hart, evenals de armen, lieve kinderen.

Ik vertrouw erop dat we nooit tot de pijnlijke uiterste zullen worden gereduceerd om de hulp van Mirabeau te zoeken.

Ik ben gekomen, Sire, om te klagen over een van uw onderdanen die zo brutaal is geweest om me in de buik te schoppen.

Qu ' ils mangent de la brioche. Laat ze taart eten. Toen haar werd verteld dat haar volk geen brood had. Toegeschreven aan Marie-Antoinette, maar opmerking is veel ouder. Rousseau verwijst in zijn Bekentenissen, 1740, naar een soortgelijke opmerking, als een bekend gezegde. Anderen schrijven de opmerking toe aan de vrouw van Lodewijk XIV.

Laat ze taart eten.

Vaarwel, mijn kinderen, voor altijd. Ik ga naar je vader.

Iedereen teleurstellen zou mijn grootste ongeluk zijn.

Als iedereen zijn hoofd verliest, is het belangrijk om de jouwe te houden.

Marie Antoinette. Haar laatste woorden waren: "Pardon, meneer. Ik wilde het niet doen", tegen een man op wiens voet ze stapte voordat ze werd geëxecuteerd door de guillotine.

In tijden van crisis is het van het grootste belang om het hoofd te houden.

Moed? Het moment waarop mijn problemen zullen eindigen, is niet het moment waarop mijn moed me zal falen.

Ik had vrienden. Het idee om voor altijd gescheiden te zijn van hen en van al hun problemen is een van de grootste zorgen die ik lijd als ik sterf. Laat ze tenminste weten dat tot het laatste moment dat ik aan ze dacht.

De ministers en de Jacobijnen laten de koning morgen Oostenrijk de oorlog verklaren. De ministers hopen dat deze stap de Oostenrijkers bang zal maken en dat we binnen drie weken zullen onderhandelen (God verhoede dat dit gebeurt). Mogen we eindelijk worden gewroken voor alle misdaden die we hebben geleden van dit land!

Ik ben bang om me te vervelen.

Ik ben niet opgevoed, ik ben gebouwd.

Nee, hou niet van me, het is beter om me de dood te geven!