Lilith Saintcrow beroemde citaten

Soms, zoveel als schrijven iemands eigen leven redt, kun je je niet voorstellen hoe het anderen zal redden. dit is een andere reden waarom het belangrijk is om het werk steeds opnieuw te doen. Het is voedsel, het soort dat een ziel nodig heeft.

Beter sterk zijn dan mooi en nutteloos.

Wat je niet kunt ontlopen, moet je bestrijden; wat je niet kunt bestrijden, moet je verdragen.

Waar je niet voor weg kunt lopen, moet je onder ogen zien

Ik voelde hem voorover leunen. Het is raar om iemands aandacht op je te voelen op die manier, alsof je het enige bent in de wereld waar ze naar luisteren. Meestal zijn mensen afgeleid, of denken ze gewoon na over wat ze gaan zeggen.

Maak je geen zorgen over mij", zei ik uiteindelijk. "Echt. Ik maak me meer zorgen om je."En nog meer bezorgd over waar Graves is. "Ben je dat?"Een fey glimlach verlicht zijn gezicht, en ik ving mijn adem. Het was een schok om hem zo gelukkig te zien. "Nou, dan.

Hij staarde naar zijn warme chocolademelk alsof het het geheim van het universum bevatte.

Ik zag eruit als een geest. En ik zou het moeten weten. Ik heb er een paar gezien.

Hij was de enige jongen die ik de moeite waard vond om te daten in God weet hoeveel scholen. Ik bedoel, sinds hij gebeten was door een werwulf was hij rotsvast. Het beste van deze totaal verzwakte situatie.

Wit en geschrobd, antieke koperen armaturen en een dakraam laten in een vloed van zonneschijn. Wow. Je zou een kleurtje kunnen krijgen terwijl je onder de douche staat, in godsnaam.

De enige plek waar hun stemmen bleven, was in mijn hoofd. Het was beter dan alleen zijn, maar het was zo, zo eenzaam.

Ik kreeg het idee dat ze haar make-up speciaal hiervoor had gemaakt. Niet dat ze veel nodig had. Ze was volkomen en volkomen mooi, behalve de haat die in haar ogen scheen.

Christophe ' s glimlach was een wonder van scherpe zoetheid. Toen hij zo lachte, zag hij er knapper uit dan ooit, de hint van gevaar dreigde het hart van een meisje te stoppen.

Ik voelde me veilig. Niet het soort kluis waar je weet dat er nog steeds slechte dingen buiten de deur huilen om binnen te komen. Nee, Het was het soort kluis waar je aan het eind van de dag in je bed zakt en weet dat je kunt gaan slapen en dat alles morgen hetzelfde zal zijn.

Naast haar zagen zelfs de mooiste djamphir-jongens er stom uit.

Het was geen sarcasme. Graves blies een wolk van scherpe rook uit. "Het wees op een misvatting in je logica, schat."Anna' s kaak viel echt. Even wist ik niet zeker of ik moest lachen of hem uit de kamer moest duwen. Goed gedaan, Graves.

Ik zag de blik die Benjamin me gaf. "Wat?" "Niets. We dachten dat een svetocha moeilijker zou zijn. Leon ' s mond trilde. "Ik wil echt een slushie."Ik probeerde een voorzichtige glimlach. Ik mocht hem nu zeker. "Ik heb er al eeuwen geen gehad. Misschien zouden de jongens Outside-de dubbele Blondjes-er ook een willen?"Om de een of andere reden vond Leon dat volkomen hysterisch. Hij snuifde en grinnikte de hele weg door huishoudelijke artikelen naar de afdeling Gezondheid en schoonheid, en zelfs Benjamin onbenut genoeg om te lachen.

Oké. Ik Regel het wel met Benjamin. Je bent veilig, oké? Er gaat niets gebeuren."Zijn mond trok strak tegen zichzelf aan. En nu had ik een soort hartaanval. Want toen hij me zo aankeek, begon mijn borstkas te voelen alsof hij binnenstebuiten was gekeerd. "Belofte."En dat-de belofte, de manier waarop hij het met uiterste zekerheid zei-was genoeg om me weer in tranen te laten vallen.

Er was Kir, rood haar gekamd terug en die uitdrukking op zijn scherpe gezicht. Zelfs zijn sproeten zagen er ernstig uit. Ik had het opgegeven me af te vragen hoe een sproet-faced tiener kon kijken zo veel als een afkeurende Oma.

Nou, duh. Je bent schattiger dan zij. Hij zei Het zoals hij zou kunnen zeggen: gras is groen of zwaartekracht werkt. Iets warms opende zich in mijn borst. Het was een fijn gevoel.

Vind je het erg als ik hier slaap? Als je dat niet doet, begrijp ik het. Ik ben gewoon ... ja."Het woord ging uit me. "Ja, alstublieft. Misschien kan ik slapen als jij hier bent.

Ik geloof niet in het krijgen van kleren die er gewoon mooi uitzien of die uit elkaar vallen-ze moeten zich verzetten tegen veel misbruik.

Ik ... . . wist, de manier waarop je weet hoe je moet ademen of om je hand terug te trekken van een hete kachel.

En me bevelen is precies de verkeerde manier om me te laten doen wat je wilt.

Geen probleem, Goth jongen. De eerste is gratis.

Er zat een gat in haar en het draaide.

Op sommige dagen lijkt een moordpartij een goed idee.

Op een dag, Dante, zal Ik ontdekken hoe je geest werkt

Wat zeg je ervan als iemand een heel slechte, moordende sukkel voor je aanpakt? Daar zijn geen woorden voor.

Ik hield me altijd vast aan mensen en ze gingen altijd weg.

Oh God, Oh God We ' re all gonna die past niet echt in de definitie van grappen, toch?

Het is altijd moeilijk om afscheid te nemen, vooral als je een lange tijd hebt doorgebracht - letterlijk jaren, in het geval van een serie - in een personage of twee, lijden en vieren met hen.

Als iets visceraal en verontrustend voor mij is, is het mijn taak om niet weg te kijken, niet uit te pikken. Soms komen de donkere dingen van plaatsen in mij, ervaringen die ik heb gehad, die moeten worden getransformeerd.

de meesten van ons, terwijl we het opgroeiproces ondergaan, krijgen niet wat we willen of zelfs niet wat we zouden moeten. We krijgen wat we hebben, en niet meer, en we ontdekken hoe we ervoor kunnen zorgen dat wat we hebben voor ons werkt.

De enige, " mompelde hij. Zijn kin is een beetje gezakt. "Weet je dat, Dru? Jij bent de enige die ooit in me geloofde. Weet je wat dat met een man doet?"Wat?"Ik - "" het maakt dat hij ernaar wil leven.

Zijn duim streelde mijn wang. Mijn ogen zijn half gesloten. Toen hij daarna sprak, was het heel zacht, zijn stem een bijna fysieke streling tegen mijn hele lichaam. Mijn vlees strekte zich als een harpstring. Ik slikte hard tegen de golf van vloeibare hitte in. "Hoe kan ik jaloers zijn als ik weet dat je je tijd hebt doorgebracht met rouwen om mij, Dante?

Trouwens, de normale mensen hier zouden het niet zien. Dat was wat "verschil" betekende. Het is gewoon een ander woord voor eenzaam.

Dat is het grappige aan oude pijn - ze wachten gewoon op nieuwe hartzeer om langs te komen en dan verschijnen, net zo scherp en verschrikkelijk als de eerste dag dat je wakker werd met de wereld veranderd om je heen.

Ik haalde een zachte adem. Mijn longen verhongerden, schreeuwden om lucht. Ik lag stil, en een hoest kietelde achter in mijn keel. Het gebeurt altijd als je je verstopt, hoest, niest, iets. Het is stom. Het lichaam besluit om met je te rotzooien, ook al weet het dat stil zijn de enige manier is om te blijven leven.

Ik vroeg me af hoe ik er uiteindelijk uit zou zien als ik eenmaal bloeide. Ik kon niet eens raden. Als ik vast moest zitten in mijn eigen magere, gawky, coltish lichaam voor altijd-nou ja. Het zou waarschijnlijk niet zo erg zijn. Ik zou het niet erg een beetje meer in de borst, hoewel. Maar wilde paarden zouden dat niet uit me halen. Ooit.

God, zou ik weer een dag van pijnlijke gedachten hebben die me elke keer als ik ontspannen? De voor de hand liggende oplossing-om gewoon niet te ontspannen-was een beetje zuigen.

Lucas werd nog Bleeker. "Dan ben je op weg naar zelfmoord," fluisterde hij. neem mijn advies aan, Valentijn. Uitvoeren. Ren zo snel als je kunt, zo lang als je kunt. Steel wat je maar kunt. Je bent al dood.

Oh, lieve mij. Nathalie zakte terug in de stoel en onderzocht haar Uggs. "Het sarcasme had van haar kunnen druppelen en de vloer kunnen bevlekken. Is het samenzwering, verraad, moord of openlijke oorlogvoering? Ik zal mijn lipstick dienovereenkomstig moeten kiezen.

Het stal haar adem, imbeciel. Ga een handdoek halen. Christophe, Strange Angels van Lili St. Crow

Zijn geur-de geur van een demon, kaneel wierook, amber musk-om me heen gewikkeld, vulde mijn longen. Ik had het gevoel dat ik weer kon ademen, zonder dat elke ademhaling werd besmet door de stank van stervende cellen. De geur van hem leek mijn misbruikte ingewanden met vrede te bedekken en naar beneden te stromen in het midden van mijn lichaam om zich door mijn aderen te verspreiden. Ik vulde mijn longen weer. Terwijl ik kon, voordat wat ongetwijfeld een hallucinatie was verdwenen.

Richelle Mead levert sexy actie en tong-in-cheek helse humor-als verdoemenis zo leuk is, schrijf me dan in!

Ze zagen er allemaal uit als een shampoo commercial, gezond en helder van huid, perfect geproportioneerd, een groep knappe jonge mannen. Hun kleren hingen aan hen alsof ze blij waren om zulke supermodellen te versieren.

Hij veegde de tranen weg, teder, en ik vergat te huilen toen hij me in stilte alles vertelde wat ik altijd al wilde horen.

Oh, het testosteron. Je had het kunnen snijden met een cafetaria lepel.

Ik had verwacht dat kinderen die de echte wereld kenden zich niet zouden gedragen als jock dipwads. Ik denk dat ik het mis had.