LeBron James beroemde citaten

Ik heb altijd geloofd dat ik terug zou keren naar Cleveland en daar mijn carrière zou beëindigen.

Waarom zou het me iets kunnen schelen? Ik heb al het geld van de wereld.

Ik ben klaar om de uitdaging aan te gaan. Ik kom naar huis.

Het is nederig om te weten dat je fans hebt in heel Amerika en over de hele wereld en ze willen dat je in hun respectievelijke basketbalteam speelt. Het is heel nederig dat ze respect hebben voor de manier waarop ik basketbal speel. Dat kan ik niet in diskrediet brengen. Ik kan niet zeggen dat ik er niet van geniet omdat je veel hard hebt gewerkt om fans te hebben. En voor mij om een rolmodel te zijn en voor mij om fans overal te hebben is geweldig. Het is heel nederig.

Mijn relatie met Noordoost Ohio is groter dan basketbal. Dat realiseerde ik me vier jaar geleden niet. Nu wel.

Ik heb nooit gehaast dat ik in de NBA wilde zijn of gehaast dat ze me vroegen naar de NBA. Ik kom altijd (onbegrijpelijk) terug op het feit dat ik gewoon graag met mijn teamgenoten speel.

Het is moeilijk om te winnen in de competitie, want elk team is goed, ze hebben spelers in hun team. Veel moeilijker dan de middelbare school. Het is competitief, en dat is waar ik het meest van hou.

Een basketbalwedstrijd verliezen doet pijn, maar als je ziet wat je hebt meegemaakt, kijk je ernaar en zeg je: als dit het ergste is dat me kan overkomen, dan ben ik in orde.

Elke oefening, elke filmsessie, elk spel zal onze chemie helpen.

Ik ben gewoon gezegend dat ik in staat was om jongens om me heen te hebben die dezelfde doelen hadden. De man hierboven gaf me een cadeau en hij gaf me vrienden en een mentor die me kunnen helpen mijn doel te bereiken en mijn potentieel te bereiken. En we hadden allemaal hetzelfde doel, dus het was niet moeilijk voor ons om, weet je, van het spoor af te raken omdat we allemaal hetzelfde wilden.

Ik haat het om mijn teamgenoten in de steek te laten. Ik weet dat ik niet elk schot ga maken. Soms probeer ik het juiste spel te maken, en als het resulteert in een verlies, voel ik me vreselijk. Ik voel me niet slecht omdat ik er vragen over moet beantwoorden. Ik voel me vreselijk in die kleedkamer omdat ik iets meer had kunnen doen om mijn teamgenoten te helpen winnen.

Bepaald geld is niet altijd goed geld. Het kan zijn dat je op de verkeerde plek op het verkeerde moment bent. Ik bedoel, als je je prioriteiten onder controle hebt, dan is het voor het grootste deel gemakkelijk.

Ik ga al mijn gereedschap gebruiken, Mijn door God gegeven vermogen, en er het beste leven mee maken dat ik kan.

Ik had nooit gedacht dat basketbal mijn toekomst zou zijn. Ik wilde gewoon spelen omdat het jullie meisjes krijgt.

In de vierde klas miste ik 82 dagen school. Van de 160.

Mijn jeugd was nooit geweldig. We verhuisden veel van plaats naar plaats. Er waren momenten dat we geen vaste plek hadden om te verblijven. Dus een basisniveau van beveiliging was er niet altijd. Daarom, wanneer je het eindelijk redt, en je wordt wie ik ben, word je vernederd door de herinneringen aan die situaties.

De eerste keer dat ik op een NBA-veld stapte, werd ik zakenman.

Ik hou meer van het succes van mijn teamgenoten dan van mijn individuele prestaties. Ik heb er altijd meer om gegeven sinds ik begon te spelen.

Ik ben gewoon blij om deel uit te maken van de Nike-familie.

De moderne atleet is een individueel bedrijf. Ik weet niet zeker of het goed is voor sport, of goed voor teamwerk, of die verschillende dingen waar sport over gaat. Dit gaat over zaken.

Ik heb korte doelen - om elke dag beter te worden, om mijn teamgenoten elke dag te helpen-maar mijn enige uiteindelijke doel is om een NBA-kampioenschap te winnen. Het is het enige dat telt. Ik droom erover. Ik droom er de hele tijd over, hoe het eruit zou zien, hoe het zou voelen. Het zou zo geweldig zijn.

Ik leer van winnen, want het is veel gemakkelijker om dingen aan te wijzen als je verliest. Maar ik denk dat de alternatieve concurrenten kunnen wijzen op een heleboel dingen als je wint.

Ik lach en maak grapjes, maar ik raak niet zo snel afgeleid.

Ik hou van het kijken naar atletiek - de 4x100 relay, de 100-(meter) dash, de 200-(meter) dash. Om te zien wat ze kunnen doen, Ik hou ervan om dat te zien.

Ik zei tegen mezelf dat als ik ooit het niveau heb bereikt waar ik op wil zijn, Ik het terug zal geven.

Vraag me te spelen. Ik speel wel. Vraag me te schieten. Ik schiet wel. Vraag me te passeren. Ik pas. Vraag me om te stelen, te blokkeren, op te offeren, te leiden, te domineren. Iets. Maar het is niet wat je van me vraagt. Dat vraag ik van mezelf.

Overal waar ik ben geweest, ben ik de beste speler geweest. Ik hou ervan om een leider te zijn en ik hou ervan om de beste te zijn. Ik wil gewoon beter worden. Het gaat niet om arrogant of egoïstisch zijn of iets dergelijks. Zo ben ik gewoon.

Er is elke ochtend dat moment dat je in de spiegel kijkt: ben je toegewijd of niet?

Ik wil geen Kobe zijn, Ik wil LeBron zijn.

Veel spelers weten hoe ze het spel moeten spelen, maar ze weten echt niet hoe ze het spel moeten spelen, als je begrijpt wat ik bedoel. Ze kunnen de bal in de hoepel stoppen, maar ik zie dingen voordat ze zelfs maar gebeuren. Weet je hoe een man zijn team zoveel beter kan maken? Dat is iets wat ik heb geleerd van het kijken naar Jordan.

Als je traint of iets actief doet, is het leuker als groep. Je kunt de tijd uit het oog verliezen en voor je het Weet, train je twee uur omdat je plezier hebt.

Ik ben altijd een onzelfzuchtige man geweest, en dat is de enige manier waarop ik weet hoe ik op het veld moet Spelen en ik probeer het maximale uit mijn vermogen te halen - niet alleen voor mezelf maar ook voor mijn teamgenoten.

Ik neem mijn talenten mee naar South Beach.

Maar Sport droeg me weg van een bende, of geassocieerd te worden met drugs. Sporten was mijn uitweg.

Akron, Ohio, is mijn thuis. Ik zal er altijd zijn. Ik Train nog steeds op mijn oude middelbare school.

Je kunt niet bang zijn om te falen. Het is de enige manier waarop je slaagt-je zult niet altijd slagen, en dat Weet ik.

Er wordt veel druk op mij gelegd, maar ik leg niet veel druk op mezelf. Ik heb het gevoel dat als ik mijn spel speel, het voor zichzelf zal zorgen.

Elke avond op het veld geef ik alles, en als ik niet 100 procent geef, bekritiseer ik mezelf.

Ik heb motivatie. Veel motivatie.

Maar sinds ik een kind was, was ik altijd de winnaar.

Als je dat respect hebt van je teamgenoten, maakt het het een stuk comfortabeler.

Ik hou van kritiek. Het maakt je sterk.

Betrokkenheid is een groot deel van wat ik ben en wat ik geloof. Hoe toegewijd ben je om te winnen? Hoe toegewijd ben je om een goede vriend te zijn? Om betrouwbaar te zijn? Om succesvol te zijn? Hoe toegewijd ben je om een goede vader te zijn, een goede teamgenoot, een goed rolmodel? Er is elke ochtend dat moment dat je in de spiegel kijkt: ben je toegewijd of niet?

Ik behandelde het alsof elke dag mijn laatste dag was met een basketbal.

Met die kleedkamer kon ik daar slapen na de wedstrijden.

Weet je, God gaf me een gave om andere dingen te doen dan basketbal spelen.

Cleveland fans zijn geweldig.

Ik zeg altijd, beslissingen die ik maak, ik leef met hen. Er zijn altijd manieren om ze te corrigeren of manieren om ze beter te doen. Uiteindelijk woon ik bij hen.

Je moet falen accepteren om beter te worden.

Ik wil graag naar buiten en het veld op, met behulp van mijn snelheid en agressie naar de hoepel.