John Hench beroemde citaten

Kleur is een zeer kritisch ding. Architecten houden niet van kleuren. Ingenieurs ook. En dus moet er iemand in staan. Want dit is het einde. Het is het emotionele deel van een structuur.

Grote steden zijn chaotisch. En chaos voor mensen - die ervaring hebben van hun voorouders-is de laatste stap voor conflict. Dus, in het park, is elke vorm van visuele tegenstrijdigheid geëlimineerd.

Ik denk dat ik een soort adviseur voor smaak was. Is het goede smaak? Of slechte smaak? Ik had aandacht voor detail, voor wat het beste het verhaal zou vertellen. Omdat veel mensen enthousiast worden over het werk en afdrijven van het verhaal.

Ik denk niet dat dat te succesvol was. Omdat ik altijd dacht dat de twee meer gescheiden hadden moeten zijn. Ik had ook gepland dat het monorailstation in het centrum zou staan. Dus de ene dag zou je naar World Showcase gaan en de andere dag naar Future World.

Ik veronderstel dat er elke keer moeilijkheden zijn. Ik herinner me Space Mountain: Het duurde tien jaar voordat we de technologie vonden die zo ' n rit mogelijk zou maken. Gedurende deze tien jaar had ik een model dat ik bewaarde, wachtend op de technologie die we nodig hadden.

Ik dacht dat het makkelijker zou zijn om dat te leren als ik in films zou werken. Dus ging ik werken met een filmproducent die een kleurensysteem ontwikkelde. Dit deed me niet veel goed. Het enige wat ik deed was filters kiezen voor de camera.

Mickey is een van de belangrijkste voorbeelden: Mickey is nooit verdacht van een Amerikaans exportproduct. Het was een deja vu. Ze gaven hem een lokale naam en hij wordt overal geaccepteerd.

Natuurlijk gaf het de studio een enorme kracht, want ik ken geen andere plek die die vaardigheid met beelden had om mee te communiceren. En de behoefte aan dit soort beelden is nu nog groter dan ooit, omdat we onze levenssymbolen verliezen.

De kleuren die ik daar koos waren om het eerste hotel te schilderen, het Disneyland Hotel. Vanwege de bewolkte lucht die we in Parijs hadden, moest het een bepaald soort kleur zijn die die grijze dagen zal bestrijden. En ook iets wat je kunt zien als je rijdt ' daar is het! We komen eraan!'

Deze muziek die alleen van banden moest komen, zoals in elk restaurant. Er zou iets gebeuren. De ene vogel zal een beetje jazz beginnen te doen, en de andere vogel zal beginnen te antwoorden.

Walt begreep al die dingen, en zelfs gewone dingen over mensen. Bijvoorbeeld: meestal krijg je een idee van wat voor dag het is door naar de horizon te kijken, omdat de horizon je ooghoogte is. Dus wat Walt deed is de horizon elimineren.

We hebben eindelijk de techniek ontdekt om te scheiden en informatie te krijgen over waar elke trein op elk moment zou zijn. Natuurlijk heb ik het budget vele malen overschreden, omdat - naarmate je verder gaat - sommige dingen verbeterden en je betere ideeën krijgt.

Zo had het nooit moeten zijn. Walt stierf voordat we klaar waren. Het oorspronkelijke idee van Walt was dat je naar beneden kwam, in de grotten, en er waren geen piraten. Maar ze waren er slechts enkele seconden eerder geweest! Er stond een warme maaltijd op tafel, stomend.

We hebben niet veel rituelen meer in ons leven. En deze levenssymbolen waar mensen op vertrouwen om hun gevoel van welzijn te behouden, dat het leven toch niet al te slecht is, worden steeds meer vereist.

De show wordt nu trouwens veranderd. Jeff Burke doet het voor het Magic Kingdom. En ik denk dat het beter zal zijn, met nieuwe vogels, Ceremoniemeester, enz.

Ik heb Walt ' s optimisme altijd bewonderd. Hij leek te weten in welke richting hij ging. Toen ik in de studio was, herinner ik me dat hij ons steeds weer terug naar een fundamenteler niveau bracht.

Zelfs in China. Kinderen daar, naast de Grote Muur, die Mickey Mouse nog nooit hadden gezien, reageerden. Dus de studio had die vaardigheid om te communiceren met beelden.

In live-action films hoop je dat alles werkt. Omdat de acteur misschien een slechte ochtend heeft gehad en niet goed speelt, of ongelukken voortdurend gebeuren. Veel dingen zijn in tegenspraak met wat je probeert te zeggen. Maar in cartoons is niets in tegenspraak met wat je wilt zeggen.

De grenzen van het ontwerp zijn hetzelfde als het probleem van de waarneming.

Walt had een geweldige intuïtie. En omdat hij mensen heel goed begreep, ze leuk vond en veel respect voor mensen had, was er niets cynisch aan Walt.

Maar Walt en hij deelden hetzelfde soort optimisme. Walt geloofde in zichzelf en hij was optimistisch over wat hij wilde doen. Hij wist gewoon dat het goed zou komen, en Dali was hetzelfde. Ze hadden veel gemeen op die manier.

Het park bereikte een soort realiteit. Zoals deze virtual reality games waar de kinderen mee spelen. Ik vertelde hen dat we dit 40 jaar geleden deden! Disneyland is virtual reality.

Er waren geen sieraden verborgen. Walt wilde deze sfeer: ze zouden hier moeten wonen, ze zijn ergens buiten geweest, maar ze konden elk moment terugkomen en ons pakken.

Ik wilde een fijne kunstenaar schilder worden, en ik bereikte het punt in kunstacademies waar ik meer zou willen begrijpen over afbeeldingen en hoe Afbeeldingen informatie aan mensen communiceren. En ik kwam daar niet ver van mijn professoren vandaan.

Niemand gaat nu van afdeling naar een andere afdeling. Alleen Walt deed dat. Ik was echt dol op hem.

Walt ' s idee was dat - zodra de mensen die aan het dineren waren door hun hoofdgerecht kwamen. Ze moesten allemaal zitten, geserveerd op hetzelfde moment, als ze in het dessert kwamen.

Sommige vroege ideeën voor Florida zijn bijvoorbeeld pas onlangs gedaan. Het idee van een klein dorp was er vanaf het begin en nu hebben we dit "feest" dorp. Hetzelfde geldt voor het Disney Institute. Walt sprak over dit idee in de allereerste.

Ik deed wat we droog noemen voor natte effecten, wat miniatuurwerk en twee animatiesequenties.

Wat gebeurt er met de piraten die we moeten zien? Dan gaan we de parachutes af en daar waren de piraten. Maar ze zijn allemaal weg. Er zijn hier alleen maar skeletten.