Kim Novak beroemde citaten

Het aanraken van die oude boom was echt ontroerend voor mij, want als je deze bomen aanraakt, heb je zo ' n gevoel van het verstrijken van de tijd, van de geschiedenis. Het is alsof je de essentie aanraakt, de essentie van het leven.

Ik gebruikte Jimmy om me te geven wat ik nodig had om door te gaan en om te weten dat ik op de juiste weg was. Ik dacht dat ik Jimmy ' s ziel zag de hele tijd dat we werkten. Hij heeft nooit zijn ziel bedekt en ik nooit de mijne. We zagen in elkaars ziel, heel zeker.

Als je op de rand van het leven wilt leven, moet je flexibel zijn.

Zoals ik al zei, begon ik het vertrouwen in mijn instincten te verliezen, wat moeilijk en erg slecht is voor een instinctief persoon.

Ik hou van San Francisco. Het zou een perfecte plek voor een huwelijksreis.

Ik heb niet het gevoel dat ik een door Hollywood gecreëerde ster was.

Ik ben Tsjechisch, maar Pools, Tsjechisch, maakt niet uit, het is mijn naam.

Ik woon ver weg op het platteland, dus er zijn niet veel mensen om me eraan te herinneren. En mijn vrienden zien me sowieso niet meer als' Kim Novak'. Het is alsof ze het ook vergeten zijn. En dus is het leuk.

Mijn veiligheid komt van mijn zintuigen, mijn gevoel van de richting die ik zou moeten gaan en plotseling voelde ik me niet afgestemd, niet in de pas met wat andere mensen wilden of wat andere mensen van me verwachtten.

De eerste keer dat ik in zijn kantoor was toen ze me belden om me te vertellen dat ze mijn naam hadden veranderd. Ik had het gevoel dat als ik meeging met de naam die ze hadden gekozen, ik nooit meer gezien zou worden. Ik zou opgeslokt worden door die naam, omdat het een valse naam was: Kit Marlowe.

Het script was altijd het belangrijkste voor mij en ik hield van het script. Ik heb altijd bomen bewonderd. Ik aanbid ze gewoon. Denk aan welke bomen getuige zijn geweest, welke geschiedenis, zoals het leven door de Burgeroorlog, maar ze overleven nog steeds.

We hebben maar twee, drie opnames gemaakt van elke scène.

Ik probeerde zo hard met films als Vertigo en midden van de nacht en anderen. Ik had het gevoel dat die me zouden laten zien dat het slechts een kwestie van tijd is voordat ik de juiste zou vinden om mensen te bereiken en aan te raken.

Wat ik leuk vond aan Alfred Hitchcock is dat hij veel open eindjes achterliet, veel aanwijzingen die niet echt kloppen zoals je denkt dat ze zouden doen, en soms helemaal niet.

Voor elk antwoord stel ik graag een vraag. Misschien ben ik familie van Alfred Hitchcock of misschien heb ik hem te goed leren kennen, maar ik denk dat het leven zo moet zijn.

Harry Cohn heeft me niet gedwongen. Maar ik heb ook het gevoel dat ik mezelf waarschijnlijk ook niet heb gemaakt. Ik denk dat het een combinatie was. Ik denk dat het daarom werkte.

Ik had al een hekel aan dat grijze pak en toen moest ik die pruik met een valse voorkant aantrekken - opnieuw voelde ik me zo gevangen in deze persoon die er wanhopig uit wilde breken, maar ze was zo verstrikt in het web van misleiding dat ze dat niet kon.

Ik denk niet dat je alle antwoorden wilt geven, maar ik denk dat elk antwoord dat je geeft een andere vraag moet oproepen, en niet alle vragen moeten worden beantwoord.

Ik denk dat het nuttig zal zijn voor mensen omdat ik de verwachtingen ken die op je worden gesteld als een sekssymbool, en hoe Marilyn Monroe leed en zo verder, en ik kon me daarvan bevrijden.

Als je glamoureus of echt mooi of echt sexy wilt zijn, dan was ik niet echt de ware, maar dat kan ik allemaal. Je kunt gewoon verdwalen in dat soort beelden.

Ik had een tijdje veel wrok tegen Kim Novak. Maar ik vind haar niet meer erg. Ze is in orde. We zijn vrienden geworden. Ik vroeg haar zelfs voor deze reis voor een aantal beauty tips.

Ik kende Rita Hayworth alleen genoeg om te weten dat ze gewoon een teder, gevoelig, mooi mens was. Een mooi persoon. Heel zachtaardig. Ze zou nooit opkomen voor haar rechten.

Ik hield van acteren, dat ging nooit over geld, de roem. Het ging over een zoektocht naar Betekenis. Het was pijnlijk.

Ik heb altijd het gevoel gehad dat Jimmy gevangen zat in Hollywood. Hij voelde het zelf. Hij hield zo veel van de luchtvaart en hij wilde meer van dat kunnen doen. Hij zit hier vast.

Ik wilde niet beginnen te vertrouwen op wat iemand anders dacht dat juist was. Het was makkelijker om samen weg te gaan.

Hitchcock wilde niets zeggen over mijn werk in de film, maar aan de andere kant zou hij ook niet klagen.

Het werk dat ik deed in Vertigo betekende niets als niemand om de film gaf. Gelukkig had Vertigo een heropleving en mensen begonnen te erkennen dat er iets speciaals was en het kreeg een reputatie. Maar het had net zo goed ergens in filmblikjes kunnen rotten.

Ik was altijd eigenwijs.