Elizabeth Smart beroemde citaten

Slaap probeert me te verleiden door een redelijker morgen te beloven.

We kunnen ervoor kiezen om onze ervaringen ons tegen te houden, en om ons niet toe te staan groot te worden of grootheid te bereiken in dit leven. Of we kunnen onze ervaringen toestaan om ons vooruit te duwen, om ons dankbaar te maken voor elke dag die we hebben en om des te dankbaarder te zijn voor degenen om ons heen.

Wetende dat het altijd erger kan worden, probeer ik dankbaar te zijn voor al het goede dat ik heb.

Ik heb leren roken omdat ik iets nodig heb om vast te houden.

Je moet een beetje blind zijn om in een zaak te geloven.

Alle tijd is nu en de tijd kan niet beter. Niets kan ooit meer nu zijn dan nu, en daarvoor was er niets.

Wat is poëzie? Informeer niet. Het geheim sterft door te wrikken. Hoe slaat het hart? Ik viel flauw toen ik het op het scherm zag, openen en sluiten als een bloem ... Poëzie is als dit, het is het leven ontroerend, verschrikkelijk, levendig. Kijk de andere kant op als je schrijft, of je valt flauw.

Ik ben bezeten door liefde en heb geen opties.

Ik word overspoeld, in mijn bed verscheurd, ik ben besmet met een menagerie van verlangens: mijn hart wordt opgegeten door een duif, een kat kruipt in de grot van mijn geslacht, honden in mijn bed gehoorzamen een zweepmeester die niets dan ravage schreeuwt als de uren mijn uithoudingsvermogen testen met een opeenhoping van martelingen. Wie, als ik huilde, zou mij horen onder de engelenorden?

Het is omdat ik alleen geïnteresseerd ben in de grote dingen die ik niet geïnteresseerd ben in politiek.

Maar degenen met verbrijzelde zielen vinden het erg moeilijk om te spreken.

Die tirannieke liefde reikt altijd uit. Zachte woorden verschrompelen me als ongebluste kalk. Ze laat me niet koud en hongerig zijn. Ze zal erop aandringen dat ik haar eigen jas, haar eigen eten neem.

Muziek is de onuitgesproken taal die gevoelens nauwkeuriger kan overbrengen dan praten ooit zou kunnen.

Ik ben overspoeld, besmet met een menagerie van verlangens.

Hoe kan ik aardig zijn? Hoe kan ik vogelrelief vinden in de nestbouw van dag tot dag? Noodzaak levert geen fluwelen vleugel om mee te ontsnappen. Ik ben inderdaad en dodelijk doorboord met de zaden van liefde.

Als ik mijn wildernis had, zou de natuur mijn minnaar kunnen zijn. Wat kan ik doen in de geplaveide straten voor mijn dorstige wortels? Ik verspil tijd. Ik moedig dwazen aan. Ik stop de vitale uren in penny gokkasten - om de tijd te doden, om mijn vastzittende wielen te starten alleen liefde kan olie.

Ik weet dat ze oorlog voeren omdat ze vrede willen; ze haten zodat ze kunnen leven; en ze vernietigen het heden om de wereld veilig te maken voor de toekomst. Wanneer hebben ze het niet gedaan en zeiden ze dat ze het daarvoor deden?

Gisteren zag ik vanuit het raam van mijn kantoor een kreupel meisje haar weg naar de overkant van de straat onderhandelen, met haar schouders rechtop. Bij elke schokkende beweging vloog haar haar terug als een aankondigende engel, en ik zag dat ze de enige danseres op straat was.

Ik voel me hulpeloos, hopeloos, te laag om te roepen, te zwak om na te denken. Impotente tranen druppelen naar beneden.

Ik moet goede geesten uit mijn hoop spinnen om de hordes tegen te gaan bij mijn raam. Als degenen die naar binnen kijken mij neerbuigend zien om de deur te barricaderen, zullen ze te veel weten en zich verzamelen om mij te overwinnen.

Er was eens een vrouw die was zoals alle vrouwen. En ze trouwde met een man die net als alle mannen was. En ze hadden een aantal kinderen die net als alle kinderen waren. En het regende de hele dag. De vrouw moest het gat in de gootsteen steken, toen het verstopt was. De man ging elke vrijdag, zaterdag en zondag naar de pub. De andere nachten herstelde hij zijn kapotte fiets, deed de zwembadbonnen en verlangde naar geld en macht. De vrouw las liefdesverhalen en verlangde ernaar dat de dingen anders zouden zijn. De kinderen vochten en schreeuwden en speelden en hadden korsten op hun knieën. Uiteindelijk stierven ze allemaal.

Ijdelheid is een essentieel hulpmiddel voor de natuur: volledig en absoluut noodzakelijk voor het leven. Het is een van de manieren van de natuur om je aan de aarde te binden.

Ga naar de mier, gij luiaard, leer te leven,en door haar drukke wegen, hervormen uw eigen.

Wat je vergeet is dat planten zelf zo veel willen leven als je wilt. Meer.

De lange dagen verleiden alle gedachten weg, en we liggen als de hagedissen in de zon, het uitstellen van ons leven voor onbepaalde tijd.

Maar de menselijke geest is veerkrachtig. God heeft ons zo gemaakt. Hij gaf ons de mogelijkheid om te vergeven. Om ons verleden achter ons te laten. Vooruit kijken in plaats van terug.

Ik denk graag dat we niet worden gedefinieerd door wat er met ons gebeurt, omdat ze zo vaak buiten onze controle liggen. Ik denk graag dat we worden bepaald door onze keuzes en onze beslissingen.

Het leven is een reis voor ons allemaal. We staan allemaal voor beproevingen. We hebben allemaal ups en downs. We zijn allemaal mensen. Maar we zijn ook de meesters van ons lot. Wij zijn degenen die beslissen hoe we op het leven zullen reageren.

Werk is de enige remedie voor het leven: voor geluk, voor interesse, voor stabiliteit, voor veiligheid. Hard, gewillig werk. Oh werk!

Het is niet wat ons overkomt dat ons definieert. Het is wat we kiezen om te doen met wat er met ons gebeurt dat ons definieert.

Ik Bekijk alles wat ik weet, maar kan geen betekenis synthetiseren. Als ik in slaap val, maakt het feit, de zekere volbrachte ramp, me ongeveer wakker als een brutale verpleegster. Ik zie het onbuigzaam hurken in een hoek van het plafond. Het komt neer in geometrische diagonaal zoals lightning.It zegt: Ik blijf, ik ben, Ik zal nooit ophouden te zijn; uw geheugen zal een dodelijke glans krijgen; u zult vergeten, U zult vervagen, maar ik kan niet ongedaan worden gemaakt.Zo legt het elk kwartier de smaak van de dood in mijn mond en laat het me zien, maar niet zachtjes, hoe ik na de vergetelheid hoereer.

Je zult altijd waarde hebben en niets kan dat veranderen.

19 April en nu is het lente. Vogels zingen. Weemoedige noten en jubelend. En kale straten en geen behoefte aan jassen, en springtouwen en fietsen en een dunne nieuwe maan.