Edmund Hillary beroemde citaten

Het is niet de berg die we veroveren, maar onszelf.

Mensen besluiten niet buitengewoon te worden. Ze besluiten buitengewone dingen te bereiken.

Het menselijk leven is veel belangrijker dan alleen de top van een berg bereiken.

Het komt allemaal neer op motivatie. Als je echt iets wilt doen, zul je er hard voor werken.

Ik denk dat de echt goede bergbeklimmer de man is met de technische bekwaamheid van de professional en met het enthousiasme en de frisheid van de aanpak van de amateur.

Op de top van Everest had ik een gevoel van grote voldoening om daar als eerste te zijn.

Het leven is een beetje als bergbeklimmen-kijk nooit naar beneden.

Ik heb ontdekt dat zelfs de middelmatige kan avonturen hebben en zelfs de angstige kan bereiken.

Niemand beklimt bergen om wetenschappelijke redenen. Wetenschap wordt gebruikt om geld in te zamelen voor de expedities, maar je klimt er echt voor.

Ik ben soms ernstig bang geweest, maar heb mijn angst gebruikt als een stimulerende factor in plaats van me te laten verlammen. Mijn capaciteiten zijn niet uitstekend geweest, maar ik heb voldoende kracht en vastberadenheid gehad om mijn uitdagingen aan te gaan en ben er meestal in geslaagd om ermee te slagen.

Met oefening en focus kun je jezelf veel meer uitbreiden dan je ooit voor mogelijk hield.

Je klimt naar de hel.

Je hoeft geen held te zijn om grote dingen te bereiken-om te concurreren. Je kunt gewoon een gewone kerel zijn, voldoende gemotiveerd om uitdagende doelen te bereiken.

Een goede planning is belangrijk. Ik heb ook gevoel voor humor beschouwd als een van de belangrijkste dingen op een grote expeditie. Wanneer je je in een moeilijke of gevaarlijke situatie bevindt, of wanneer je depressief bent over de kansen op succes, verlicht iemand die je aan het lachen kan maken de spanning.

Ik zal terugkomen en je overwinnen, want als een berg kun je niet groeien, maar als een mens kan ik dat wel.

Het is geen echt avontuur als je ervoor moet betalen.

Terwijl ik op de top van Everest was, keek ik over de vallei naar de grote piek Makalu en werkte ik mentaal een route uit over hoe het beklommen kon worden. Het toonde me dat hoewel ik op de top van de wereld stond, het niet het einde van alles was. Ik keek verder dan andere interessante uitdagingen.

Veel mensen zijn te ongedwongen geworden over het beklimmen van de Everest. Ik heb vaak een ramp voorspeld.

Ik besteed niet veel tijd aan het denken over sterven, maar ik denk graag dat ik - als het zou gebeuren - vredig zou sterven en er niet te veel ophef over zou maken.

Sinds de ochtend van 29 mei 1953, toen Tenzing Norgay en ik de eerste klimmers werden die de top van de Mount Everest beklommen, word ik een groot avonturier genoemd.

Er is weinig in de beschaving om een yeti aan te spreken.

De geografie werd niet bevorderd door de prestatie, De wetenschappelijke vooruitgang werd nauwelijks versneld en er werd niets nieuws ontdekt. Toch gingen de namen van Hillary en Tenzing onmiddellijk in alle talen als de namen van helden, deels omdat ze echt mannen van heldhaftige vorm waren, maar vooral omdat ze zo overtuigend de geest van hun tijd vertegenwoordigden.

Ik weet niet of ik ergens voor herinnerd wil worden. Ik denk niet dat ik een groot geschenk aan de wereld ben. Ik heb veel geluk gehad.

Mijn relatie met de bergen begon toen ik 16 was. Elk jaar werd er een groep van Auckland Grammar naar het Tangariro National Park gebracht voor een skivakantie.

Ik zie Everest graag als een geweldige uitdaging voor bergbeklimmen, en als je mensen hebt die gewoon de berg opstromen - nou, velen van hen beklimmen het gewoon om hun naam in de krant te krijgen, echt.

Ik heb altijd een hekel gehad aan het gevaarlijke deel van klimmen, en het is geweldig om weer naar beneden te komen omdat het veilig is.

Ik heb altijd een hekel gehad aan het gevaarlijke deel van klimmen, en het is geweldig om weer naar beneden te komen omdat het veilig is, maar er is iets aan het opbouwen van een kameraadschap - waarvan ik nog steeds geloof dat het de grootste van alle prestaties is - en het delen van de gevaren met je gezelschap van leeftijdsgenoten. Het is de intense inspanning, het geven van alles wat je hebt. Het is echt een zeer aangename sensatie.

Ik denk dat ik vooral bergen beklim omdat ik er veel plezier aan haal. Ik probeer deze dingen nooit te grondig te analyseren, maar ik denk dat alle bergbeklimmers veel voldoening halen uit het overwinnen van een uitdaging die volgens hen heel moeilijk voor hen is, of die misschien een beetje gevaarlijk kan zijn.

Mount Everest, je hebt me de eerste keer verslagen, maar Ik zal je de volgende keer verslaan omdat je alles hebt laten groeien wat je gaat laten groeien... maar ik groei nog steeds!

Het is niet de berg die we veroveren, maar onszelf.

Ondanks alles wat ik heb gezien en ervaringen, krijg ik nog steeds dezelfde sensatie van een glimp van een klein stukje sneeuw in een hoge berg ravijn en voel ik dezelfde drang om er naartoe te klimmen.

Milieuproblemen zijn sowieso sociale problemen. Ze beginnen met mensen als oorzaak en eindigen met mensen als slachtoffers.

Een 'Sir' worden is in het begin een beetje ongemakkelijk, hoewel het een aanzienlijke eer is. Het is verbazingwekkend hoe snel je eraan gewend raakt.

Als kind was ik een groot dromer, ik las veel boeken over avontuur en liep eenzame kilometers met mijn hoofd in de wolken.

De Sherpa ' s spelen een zeer belangrijke rol in de meeste bergbeklimmingsexpedities, en in feite leiden velen van hen langs de bergkammen en naar de top.

Motivatie is de belangrijkste factor in elke vorm van succes.

Niemand herinnert zich wie de Mount Everest voor de tweede keer beklom.

Het is allemaal onzin op Everest deze dagen.

Ik ben een gelukkig man. Ik heb een droom gehad en die is uitgekomen, en dat is niet iets dat mannen vaak overkomt.

Ik denk dat de hele houding ten opzichte van het beklimmen van de Mount Everest nogal gruwelijk is geworden. De mensen willen gewoon naar de top. Ze geven niets om iemand anders die in nood is en het maakt geen indruk op me dat ze iemand onder een steen laten liggen om te sterven.

Toen ik 50 jaar oud was, besloot ik een lijst op te stellen van een half dozijn dingen die ik echt niet goed had gedaan, en ik ging me inspannen om te verbeteren. Een van hen was skiën, en ik ben echt een veel betere skiër geworden.

Ik haat het om een icoon genoemd te worden. Ik vind het gewoon niet leuk. Dat is alles wat er is.

Mijn moeder was lerares en wilde graag dat ik naar een stadsschool ging, dus hoewel het nogal verarmde tijden waren, reisde ik elke dag naar de Auckland Grammar School.

Ik denk dat een goede bergbeklimmer meestal een verstandige bergbeklimmer is.

Ik ben er zeker van dat het gevoel van angst, zolang je er gebruik van kunt maken en er niet nutteloos door wordt gemaakt, ervoor kan zorgen dat je jezelf uitbreidt boven wat je als je capaciteit zou beschouwen. Als je bang bent, lijkt het bloed vrij door de aderen te stromen, en je voelt echt een gevoel van stimulatie.

Op een dag ga ik de Everest beklimmen.

De ontdekkingsreizigers uit het verleden waren grote mannen en we moeten hen eren. Maar laten we niet vergeten dat hun geest voortleeft. Het is nog steeds niet moeilijk om een man te vinden die avontuur wil omwille van een droom of iemand die zal zoeken, voor het plezier van het zoeken, niet voor wat hij kan vinden.

Avontuur kan voor de gewone persoon zijn met gewone kwaliteiten, zoals ik mezelf beschouw.

Als ik eenmaal heb besloten iets te doen, probeer ik het meestal tot bloei te brengen.

Ik heb echt niet van de commercialisering van bergbeklimmen, met name van Mt. Everest. Door $65.000 te betalen, kun je door een paar goede gidsen naar de top worden geleid.