Tatiana Maslany beroemde citaten

Er is iets met muziek waardoor ik me een ander persoon voel, dat voelt als een ontsnapping.

Ik ben ongelooflijk close met mijn familie. Ik heb twee jongere broers; ze zijn beide kunstenaars en acteurs, en hun werk en de manier waarop ze de wereld zien inspireert me.

Seks is niet moeilijk, maar intimiteit is angstaanjagend.

De manier waarop mensen van sci-fi houden, is hoe ik van Tekenfilms hou.

Die donkere kanten, de dingen die we niet willen toegeven over onszelf-dat is wat me opwindt.

Vertrouw op je gevoel. Je kent jezelf, dus laat niemand anders je vertellen wie je bent.

Je hebt het twee seconden warm en je hebt moeite om weer aan het werk te komen. Als het makkelijk was, denk ik niet dat dat een goede plek is voor een kunstenaar om vanuit te werken.

Als acteur luister je naar de andere persoon en probeer je altijd aanwezig te zijn en alles te nemen wat ze je geven, maar als ze er niet zijn, moet je dat zelf produceren.

Comedy maakt me erg bang. Ik vind het veel moeilijker dan drama. Ik denk dat mijn vangnet zeker drama is, en ik zou graag in staat zijn om in de komische wereld te kunnen duwen en iets te doen als een soort Christopher Guest-stijlshow. Dat is voor mij mijn soort komedie. Zoals Ricky Gervais komedie. Dat is mijn soort ding.

Ik probeer rollen te krijgen die me uitdagen in wat ik kan doen en wie ik denk te kunnen portretteren. Voor mij gaat het om het creëren van personages met echt fascinerende verhalen, want dat is wat ik graag op TV kijk.

Ik voel me aangetrokken tot verhalen die mijn verbeelding prikkelen, verhalen die, terwijl ik het script lees, ik voel het, Ik kan het zien, Ik kan de personages horen. Ik voel me aangetrokken tot personages die echt zijn, die iets in mij aanboren dat ik nog niet heb onderzocht.

Het is de reden dat we naar films gaan en televisie kijken: om te ontsnappen aan de alledaagse aard van het leven en een andere wereld te zien en onszelf in die andere wereld te zien. Dat is wat sci-fi zo goed doet.

Mijn moeder is een vertaler, mijn vader is een houtbewerker; dat is de wereld waarin ik ben opgegroeid, dat is de wereld waarin ik me het meest comfortabel voel. Het hele idee van Hollywood of dat andere spul dat helaas samengaat met film, dat was geen deel van mijn opvoeding, gelukkig.

Mijn moeder leerde me Duits voordat ik Engels kende. En ik ging naar de Franse immersion school.

Mijn broers en ik deden altijd improvisatie dingen in onze kelder met onze vrienden; we zijn super nerds, en dat was onze manier om een vrijdagavond door te brengen.

Het is altijd mijn droom geweest om gewoon voortdurend coole indie films te doen - karaktergedreven dingen.

Audities zijn geen natuurlijke omgeving en je voelt je Beoordeeld, ook al is iedereen gewoon enthousiast om de juiste persoon te vinden.

Film is altijd geweest waar mijn hart ligt.

Hoe je je beweegt in de wereld waarin je leeft, zegt zoveel over wie je bent.

Ik werd verliefd op 'Star Trek' na de film van J. J. Abrams. Dat vind ik zo leuk.

Ik ben opgegroeid in Canada, man-we hadden allemaal ijsbanen in onze achtertuin omdat we het gras met een slang zouden bevriezen en een schaatsbaan zouden bouwen.

Ik heb niet echt veel comedy gedaan. Het is iets dat me bang maakt.

Ik hou van Futurama. Dat is het enige wat mijn sci-fi ding is, hoewel ik een tijdje van zombies hield.

Ik hou van hiphop, ik hou van Sleigh Bells. Ik hou ook van klassieke muziek en muziektheater.

Ik hou van mensen, mensen zien interacteren. Het is veel psychologie. We leren over onszelf door het leven van anderen op het scherm te bekijken.

Ik begon als danser als kind; Ik dans al sinds ik vier was. Dus optreden was altijd een deel van wat ik was.

Ik denk dat ledig zijn heel moeilijk voor mij is om te doen.

Ik was in een kerstspel als kind. Toen speelde ik de ezel.

Ik ben een grote Futurama fan, dus dat is mijn dichtstbijzijnde sci-fi neiging.

Ik begon als danser als kind; Ik dans al sinds ik vier was. Dus, optreden was altijd een deel van wat ik was. Ik weet niet of ik genoot van de reactie die ik van mensen kreeg of dat ik het leuk vond om een publiek te hebben, maar er is iets in mij dat wilde optreden.

Ik heb gewerkt aan shows waar de hoofdrolspeler hun tekst niet kent, het niet kan schelen, en het beïnvloedt iedereen - de crew, de regisseur, de andere acteurs. Het is zeker een verantwoordelijkheid.

Soms ga ik naar een winkel en spreek ik met een ander accent om te zien of ik het kan. Maar dan zal iemand zeggen: 'waar zei je dat je ook alweer vandaan kwam? En dan raak ik in paniek, en mijn accent verdwijnt, en ik doe alsof ik het niet deed.

Heb plezier, wees jezelf, geniet van het leven en blijf positief.

Voor mij is komedie letterlijk veel angstaanjagender dan drama, dus het gaat altijd over het uitrekken van wat ik denk dat ik kan doen en mezelf in een andere context plaatsen.

Er is iets heel unieks aan 'Orphan Black' is dat het veel vrouwelijke hoofdrollen heeft, dus het gaat over veel vrouwenverhalen, maar het zijn geen vrouwenverhalen in termen van het proberen een man te vinden of een man te houden; het gaat over geheel andere dingen.

Ik ben zelf op de overgangsplaats, speel nog steeds middelbare schoolmeisjes, maar ga naar een stadium waarin ik oudere rollen speel en naar de plaatsen van stilte en wijsheid en kennis en gewicht ga. Het is spannend en eng.

Kleding en make-up en haar en dat alles geeft zoveel aan wat voor soort persoon je van binnen bent en de persoon die je aan de buitenkant presenteert. Soms zijn ze in conflict, en soms zijn ze hetzelfde. Die psychologie van de buitenkant die het interieur informeert is gewoon zo interessant.

Ga elke keer met je gevoel mee. Het is nooit verkeerd. Zelfs als het voelt alsof iedereen je vertelt dat je dit of dat moet doen. Je gevoel is je artiest en wie je bent als persoon en wat je speciaal maakt, en wat je een interessante performer maakt. Probeer nooit iets te zijn wat je niet bent.

We doen lange-vorm-stijl improvisatie. Onze focus lag op personages en het vertellen van een lang verhaal over ongeveer anderhalf uur. Het was dichter bij een toneelstuk in één akte dan bij eenmalige sketches.

'Orphan Black' laat mensen debatten en theorieën en trouw aan verschillende personages hebben - om personages te vertrouwen en andere personages te haten - maar het vertelt je niet wie goed of slecht is of goed of fout. Dat is het spannendste verhaal in mijn boek.

Als kind wilde ik een jongen zijn omdat ik dat gelijkstelde aan kracht. Daar is een probleem mee. Het is alleen groeien in mijn eigen vrouwelijkheid dat ik besef hoe verwrongen dat is dat ik kracht toewijst aan mannelijke kwaliteiten.