Sophie Scholl beroemde citaten

Wetten veranderen. Geweten niet.

Het is de reductionistische benadering van het leven: als je het klein houdt, houd je het onder controle. Als je geen lawaai maakt, zal de boeman je niet vinden. Maar het is allemaal een illusie, omdat ze ook sterven, die mensen die hun geest oprollen in kleine balletjes om veilig te zijn. Veilig?! Van wat? Het leven staat altijd op de rand van de dood; smalle straatjes leiden naar dezelfde plaats als brede lanen, en een kleine kaars brandt zichzelf uit, net als een brandende fakkel doet. Ik kies mijn eigen manier om te branden.

Hoe kunnen we verwachten dat gerechtigheid zal zegevieren als er nauwelijks iemand is die bereid is zichzelf individueel over te geven aan een rechtvaardige zaak. Zo ' n mooie, zonnige dag, en ik moet gaan, maar wat doet mijn dood ertoe, als door ons duizenden mensen worden gewekt en tot actie worden aangezet?

Ik zal me vastklampen aan het touw dat God mij in Jezus Christus heeft geworpen, zelfs als mijn gevoelloze handen het niet meer kunnen voelen.

Sta op voor waar je in gelooft, zelfs als je alleen staat

Hoe kunnen we verwachten dat het lot een rechtvaardige zaak laat zegevieren, terwijl er nauwelijks iemand is die zichzelf onverdeeld aan een rechtvaardige zaak zal overgeven?

Is het geen raadsel? . . en ontzagwekkend, dat alles zo mooi is? Ondanks de verschrikking. De laatste tijd heb ik iets groots en mysterieus opgemerkt dat door mijn pure vreugde kijkt in alles wat mooi is, een gevoel van zijn schepper . . . Alleen de mens kan werkelijk lelijk zijn, omdat hij de vrije wil heeft om zich te vervreemden van dit loflied. Het lijkt er vaak op dat hij deze hymne zal kunnen overstemmen met zijn kanondonder, vloeken en godslastering. Maar in de afgelopen lente is het tot me doorgedrongen dat hij dit niet zal kunnen doen. En dus wil ik proberen mezelf aan de kant van de overwinnaar te gooien.

De zon schijnt nog steeds.

Ik kan niet overweldigend gelukkig zijn. Ik ben nooit dag en nacht vrij van de onzekerheid waarin we tegenwoordig leven, die alle zorgeloze plannen voor morgen uitsluit en een schaduw werpt over alle dagen die komen gaan.

Ik heb net het Trout Quintet op de grammofoon gespeeld. Als ik naar de andantino luister, wil ik zelf een forel zijn. Je kunt niet anders dan je verheugen en lachen, hoe ontroerd of verdrietig je je ook voelt, als je de lentewolken aan de hemel ziet, de ontluikende takken, bewogen door de wind, in het heldere vroege zonlicht. Ik kijk echt uit naar de lente weer. In dat stuk van Schubert kun je de wind positief voelen en ruiken en de vogels en de hele schepping horen schreeuwen van vreugde.

Wie had gedacht dat het mogelijk was dat een kleine bloem een persoon zo volledig kon bezighouden dat er gewoon geen ruimte was voor andere gedachten...

God, U bent mijn toevlucht tot de eeuwigheid

Het is zo ' n mooie zonnige dag en ik moet gaan.

Het was een zonnige dag, Ik droeg een kind in een witte jurk om gedoopt te worden. Het pad naar de kerk leidde een steile helling op, maar ik hield het kind stevig en zonder te wankelen in mijn armen. Toen gaf mijn voet plotseling plaats ... Ik had genoeg tijd om het kind neer te leggen voordat ik in de afgrond stortte. Het kind is ons idee. Ondanks alle obstakels zal het zegevieren.

Hoe meer ze materiële dingen missen, hoe meer ze zich overgeven wanneer ze kunnen, maar hoe minder hun tevredenheid met deze wereld is en ze hongeren naar het leven na de dood(op Russische slavenarbeiders.)

En ik zou kunnen huilen over hoe gemeen mensen zijn en hoe ze hun medeschepselen verraden, misschien omwille van persoonlijk voordeel. Het is genoeg om een persoon soms de moed te laten verliezen. Ik zou vaak willen dat ik op een Robinson Crusoe eiland woonde.

Toen ik thuiskwam, viel het me op dat je weg was en ik kon er niets aan doen. Elke dag daarvoor stond er een avond met jou op me te wachten na school, nu niet meer, vreemd gevoel. Ik was te gewend aan je warmte. Dat is ook een gevaar. Thuis keek ik naar de notitieboeken die je had gekocht en ik kreeg de stomste golf van hoop dat ik iets van je zou vinden, iets speciaal voor mij bedoeld. Ik zou zo graag iets van je hebben dat ik altijd bij me kon houden, dat niemand anders zou merken.

Veel mensen denken dat onze tijd de laatste is voor het einde van de wereld. Het bewijs van verschrikking overal om ons heen maakt dit mogelijk. Maar is dat niet een idee van minder belang? Moet niet ieder mens, in welk tijdperk hij ook leeft, er altijd rekening mee houden op elk moment verantwoording af te leggen aan God? Mag Ik weten of ik morgenochtend nog leef? Een bom kan ons allemaal vernietigen vanavond. En dan zou mijn schuld niet een beetje minder zijn dan wanneer ik samen met de arth en de sterren omkwam.

Een einde in terreur is beter dan terreur zonder einde.

Ik weet dat het leven een deur naar de eeuwigheid is, en toch raakt mijn hart zo vaak verloren in onbeduidende angsten. Het vergeet de grote weg naar huis die ervoor ligt.

Ik ben nu, net als voorheen, van mening dat ik het beste heb gedaan wat ik voor mijn land kon doen. Ik heb daarom geen spijt van mijn gedrag en zal de gevolgen dragen die uit mijn gedrag voortvloeien.

Iemand moest immers een begin maken. Wat we hebben geschreven en gezegd, wordt ook door vele anderen geloofd. Ze durven zich niet te uiten zoals wij.

Ik dacht aan een verhaal uit het Oude Testament: Mozes stond de hele dag en de hele nacht met uitgestrekte armen en bad tot God om de overwinning. En telkens wanneer hij zijn wapens neerliet, overwon de vijand de Israëlieten. Zijn er vandaag de dag nog steeds mensen die het nooit beu zijn om al hun denken en al hun energie op één doel te richten?