Charlotte Rampling beroemde citaten

Als woorden geen vibratie achter zich hebben en een echt gevoel achter zich, dan zijn het gewoon woorden

Ik had drie jaar een Franse opleiding gehad, mijn vader zat in het leger. Van 9 tot 12 ging ik naar de Franse school. Ik ben een deel van de cultuur, een deel van de geografie, sinds ik vrij jong was - de afdruk was er. En ik vond het geweldig.

Heel vaak in het leven, wanneer een tragische gebeurtenis aanbreekt, wordt het een springplank voor het weerspiegelen van alle andere dingen in iemands leven waar men niet mee in het reine is gekomen

Ik kan worden gezien als niet erg communicatief, of liever mysterieus, of afstandelijk, of liever koud - al die dingen. Ja, ik weet dat ik die indruk kan geven. Dus dat ben ik ook.

Ik kan me vrij gemakkelijk bezighouden met wat er in mij gebeurt.

Ik heb de O. B. E. omdat ik Engeland buiten Engeland meer vertegenwoordig...maar als ik aan mezelf denk als acteur, heb ik niet al het klassieke theater gedaan, alle grote rollen. Denk aan Helen Mirren en mij. Helen, die ik aanbid, is een vriendin-zou Dame moeten zijn. Ik ben de rebel, de revolutionair aan de kant.

Ik ben niet gekwalificeerd om een Dame te zijn. Om Dame te zijn moet je Engeland vertegenwoordigen op een manier die ik niet doe.

Ik ben altijd monogaam geweest. Ik ben verliefd geweest op mensen, maar heel Platonisch. Voor mij gaat monogame liefde over het leren hoe je iemand volledig kunt vertrouwen; dus je moet kunnen denken dat je ze kunt vertrouwen. Maar dat betekent niet dat je geen buitengewone gevoelens voor andere mensen kunt hebben en je niet schuldig kunt voelen over hen, maar niet noodzakelijkerwijs huwelijken en consummeren, en je hoeft dat allemaal niet te doen.

Door alles onder controle te krijgen worden we erg neurotisch, steeds wanhopiger. Het is een enorm tragisch iets.

Je hebt de pijnlijke herinneringen niet nodig, want je hebt ze ook opgelost. Ontkenning zorgt er altijd voor dat ze terug willen komen. Ontkenning is een mechanisme dat niet werkt. Maar door ze beetje bij beetje terug te laten komen, die herinneringen, kun je je er heel comfortabel bij voelen, en het is zelfs leuk om dat als onderdeel van de kaart van je leven te hebben.

Omdat je het dierlijke instinct hebt om de mensen te zoeken die bij je passen - je ziet mensen die op levensreizen gaan en onderweg verward raken. Als je naar hun leven kijkt, zijn ze altijd met de verkeerde mensen gegaan... kun je zeggen dat het de verkeerde mensen zijn - Ik weet het niet...

Wat schoonheid brengt is enorm. Het brengt grote privileges, grote macht en potentieel om veel dingen te doen. Als je mooi bent, gaan deuren voor je open; mensen glimlachen naar je; je wordt geaccepteerd op plaatsen waar anderen dat niet zijn. dus de relatie die mensen hebben met schoonheid, is in zekere zin bijna vervormend.

Als ik iets aanneem, neem ik het hele ding on.It het is niet eens een kwestie van scheiden "Oh, ga ik naakt zijn" Ik ga met mijn hele persoon.

Toen ik in de jaren '70 naar Parijs verhuisde, was er in Engeland niet veel aan de hand in de film. Dus toen ik begon met Franse films, was er een natuurlijke beweging naar het soort films dat ik wilde maken. Het was niet de reden dat ik kwam, maar het gebeurde zo dat ik in een tijd en plaats stapte die eigenlijk overeenkwam met wat ik wilde. Dat gebeurt soms in het leven. En het was nogal mooi.

Cinema d ' auteur, cinema over mensen, over emoties. Over la difficultà © d ' âtre, de moeilijkheid van het zijn, existentiële problemen. Dat is de nouvelle vague. Begin jaren ' 60 ging het daar allemaal om.

De jaren '60 in Londen brachten duidelijk de explosie van muziek teweeg, vooral de Beatles, en dan de Rolling Stones en andere vormen van muziek, en dan Mode en fotografie en films - keuken-spoelbak drama' s die we ze in die tijd noemden, wat onze nouvelle vague in Groot-Brittannië was, films die over het echte leven praten.

Ik voelde me heel speciaal in Parijs, meer speciaal dan in Londen. Ik hou van Londen om verschillende redenen. Ik ben altijd dicht bij Londen geweest, omdat ik Engels was. Maar er is iets speciaals aan het leven als Engelse vrouw in Parijs.

Goede vriendinnen heb ik niet per se, als actrice. Misschien is er iets van concurrentie daar, weet u, wanneer u dezelfde dingen doet, en u dezelfde leeftijd hebt. Ik zou met jongere acteurs kunnen zijn, maar een vrouw van mijn leeftijd waarschijnlijk - er is en er is niet, men denkt er niet graag aan, maar ik denk dat er een gevoel van concurrentie is. Wat ook goed is.

Ik moet de woestijn verkennen en zien wat er kan groeien. Maar er zijn grenzen. Ik weet in mijn hart wat ik nooit zou doen.

Ik weet dat ik grote innerlijke kracht heb; dat heb ik altijd gedaan. Ik kan dingen leegmaken, mensen eruit snijden, en ik weet dat ik in mijn eentje in een grot kan gaan wonen als dat nodig is.

Mode is niet triviaal. Het is een enorme industrie en een groot deel van ons leven. Mode gaat over ons - hoe we eruit zien en onszelf presenteren, hoe we onszelf en onze percepties kunnen veranderen. Je kunt je verkleden om heel glorieuze wezens te zijn-het is allemaal een heel belangrijk onderdeel van het leven.

Sinds ik een klein kind was, had ik dit gevoel - het zit in mijn aard, en dus is het niet eens pretentieus - dat als iedereen de ene kant op gaat, ik de andere kant op Ga, gewoon door een soort van geest van verzet.

Je gaat door een periode van immense pijn wanneer de realiteit de droom ontmoet.

Het proces van filmmaken is erg muzikaal, je komt in het ritme en de ritmes van hoe iemand is, vooral met Woody Allen die erg in lichaamstaal en lichaamsbeweging is.

Rouwen is iets extreem moeilijks, we weten niet eens hoe we moeten beginnen te rouwen, en ik weet niet hoe we je kunnen leren rouwen.

Je kunt je werk nooit echt beoordelen, want als het eenmaal gedaan is, is het gedaan.

Je kunt jezelf niet passioneel zien.

Training is fantastisch omdat het je een basis geeft, een sterke structuur, zodat wanneer je ongelooflijk nerveus bent en je denkt dat je geen woord kunt krijgen, je het woord zult krijgen.

Je moet schoonheid verdienen. Je kunt het gebruiken of misbruiken zoals je wilt als je jong bent. Het is een door God gegeven geschenk. Je hebt een visitekaartje - je kunt elke kamer binnengaan en iemand zal met je komen praten. Maar ik heb altijd al vanaf het begin gedacht dat je daar voorzichtig mee moet zijn - niet ijdel of narcistisch zijn. Veel plezier, maar wees er niet geobsedeerd door.

Een van de redenen waarom ik het niet eens ben met Women ' s Lib is dat vrouwen het allemaal op een bord hebben als ze het maar wisten. Ze hoeven ook niet mooi te zijn.

Europese films waren waar het voor mij om ging - de sensaties die ik nodig had, de diepte, de verhalen, de personages, de regisseurs en de vrijheid die je niet echt kunt vinden in Amerikaanse films.

Cinema is niet kijken naar jezelf

Franse vrouwen zijn mooi gemaakt door het Franse volk - ze zijn zich zeer bewust van hun lichaam, de manier waarop ze bewegen en spreken, ze zijn zeer zeker van hun seksualiteit. De Franse maatschappij heeft ze zo gemaakt.

Ik denk dat de meeste acteurs geen goede mening over zichzelf hebben.

Een film gebaseerd op een vrolijk goed boek van John Grisham is prima, maar ik hou ervan om een beetje onder de huid te komen

Ik ben gefascineerd door het hele proces van hoe het is om te leven, of het nu ongelooflijk ongemakkelijk en verschrikkelijk is of dat het heel leuk is

Veel jonge acteurs zullen een scène doen en dan wegrennen en naar zichzelf kijken. Daar geloof ik helemaal niet in.

Ik heb die film gemaakt zodat ik Robert Redford kon kussen.

Ik heb spijt dat ik niet genoeg training heb gehad, Ik heb een jaar aan het Koninklijk Hof getraind, maar ik ging heel snel naar films en televisie.