Charlie Day beroemde citaten

Ik denk niet dat je gewoon moet doen wat je gelukkig maakt. Doe wat je geweldig maakt.

Voor de mensen die het niet weten, zou mijn personage in een notendop kunnen worden omschreven als de bar dom-dom.

Ik denk niet dat je moet doen wat je gelukkig maakt. Doe wat je geweldig maakt. Doe wat ongemakkelijk is en schrik en moeilijk, maar loont op de lange termijn... laat jezelf falen. En jezelf weer oppakken en falen. Zonder die strijd, Wat is je succes eigenlijk?

Ik denk dat ik, net als de meeste mensen, geniet van een grote verscheidenheid aan muziek. Ja, Ik hou van wat country dingen, oude country dingen. Ik kan niet genieten van Billy Ray Cyrus of zo. Maar, Weet je, Patsy Cline, Willie Nelson, vroege Johnny Cash - absoluut.

Je kunt niet toestaan dat een angst voor mislukking of een angst voor vergelijking of een angst voor oordeel je ervan weerhoudt om te doen wat je geweldig gaat maken. Je kunt niet slagen zonder dit risico van falen. Je kunt geen stem hebben zonder het risico van kritiek en je kunt niet liefhebben zonder het risico van verlies.

Ik ken geen liedjes. Mensen hebben me gevraagd om een liedje te spelen, en ik zeg: "ik weet niets."

Je hoeft niet onbevreesd te zijn, maar laat angst je niet tegenhouden.

Ik ben een klassieke fan. Ik vind Debussy erg leuk, dus ik probeerde het op de piano te leren. Ik heb er een derde van geleerd, maar ik denk dat ik bij een sectie kom die misschien boven mijn vaardigheidsniveau ligt.

Mijn vrouw komt uit Laurel, Mississippi, en ze heeft veel familieleden in Louisiana, Baton Rouge en Shreveport, Louisiana. We gaan daar vaak heen. We zijn getrouwd in New Orleans. Ze heeft een neef die me introduceerde in swamp pop, wat een soort zydeco/Cajun muziek is met een beetje uptempo pop swing. Nu ben ik een grote fan van zydeco, ik ben een grote fan van moerasmuziek.

Af en toe kan het een beetje teleurstellend zijn om rockgoden in hun jaren '60 of' 70 op het podium te zien.

Ik hou vooral van Duke Ellington jazz, wat een beetje meer is... Ik heb een tijdje in New York gewoond. Ik woonde een tijdje in Harlem, en ik werd verliefd op het idee van dat tijdperk van New York, dat jazztijdperk, vooral jazz in Harlem.

Er zijn bepaalde afleveringen die op de pagina Ik dacht, " oh jongen, dit wordt de grappigste aflevering. En er zijn anderen die naar binnen gingen, vingers gekruist, zeggende, " Oh nou, laten we hopen dat er iets goeds uit komt."Vaak zijn die de beste.

Het is duidelijk dat komedie, of kunst in het algemeen, of televisie, of hoe je het ook wilt noemen, allemaal subjectief is. Maar Ik wil graag weten wat mensen denken. Ik weet niet hoe lang ik dat blijf doen. Naarmate het verder gaat, kan ik er angstiger voor worden. Voorlopig ben ik niet tegen het lezen van wat mensen schrijven.

Iedereen voelt zich op een bepaald moment in zijn leven een underdog. Zelfs de knapste mensen en de meest atletische hebben waarschijnlijk een fase in hun leven - een jaar of twee - waar ze ongemakkelijk zijn of ze een beugel hebben.

Iedereen weet hoe het is om je de underdog te voelen. Iedereen wil geaccepteerd worden. Uiteindelijk wil iedereen geliefd zijn.

Ik was ' s werelds kleinste man, bedekt met sproeten met een piepende, krassende stem. En dat ben ik nog steeds, maar ik heb geleerd van mezelf te houden.

Ik ging naar de universiteit om een atleet te worden en om in het honkbalteam te spelen. En toen werd ik gesneden en besefte ik dat dat het was voor dat. Ik was heel klein. De andere jongens waren echt groot, in dat team. Ik was een beetje een theater nerd, en ik was een kunstgeschiedenis major.

Het maakt me niet echt uit of de 7-jarigen grote fans van mijn werk zijn. Ik ben blij dat ik überhaupt werk. Ik denk dat het leuk zal zijn om een film te hebben die mijn zoon kan bekijken.

Soms is zelfs het horen van een slecht idee een geweldige manier om tot een goed idee te komen.

Ik merk dat ik het grootste deel van het jaar geen acteren besteed. Ik besteed het aan schrijven of bewerken of produceren, of dingen in elkaar zetten. Dus het is even schokkend als tragisch. Ik geniet er echt van. Het is een waardevolle vaardigheid. Ik voel me meer volwassen.

Je bent tot op zekere hoogte verantwoordelijk voor je eigen personage, want als het gaat om het definitieve concept van het script, zou je kunnen zeggen: "Nou, ik denk dat ik dit hier kan toevoegen, dat daar."Maar ik vind dat ik net zo goed voor de andere personages schrijf als voor mezelf. Denk ik.

Mensen eisen zoveel van me. Ze willen me echt in een hokje plaatsen.

Mijn ouders zijn allebei muziekdocenten. Ik denk dat ik op een bepaalde leeftijd besloot dat ik liever een honkbalspeler was dan een muzikant. Zoals de meeste kinderen heb ik er spijt van.

Als het om hip-hop gaat... Geen idee. Misschien was ik onzeker. Weet je, dit is begin jaren '90. als je een blanke was, en je rapte, was dat nog niet zo geaccepteerd. Ik was bang voor de rustige noordoostelijke buitenwijken, dus ik kon mijn volledige rapper zelf niet omarmen.

Ik hou van Queen. Niet alles. Ik kan er niet in. Maar " Don 't Stop Me Now" is een vrij hilarisch lied. Het is een goede pick-me-up in de auto.

Ik was een theaterman toen ik opgroeide en ik wilde Al Pacino zijn, en ik denk dat ik er gewoon te Grappig uitzag en klonk.

Ik ben altijd in de elementen, het lijkt alsof het veel op me stort en er zijn menigten mensen die me rondduwen, en het voelt heel echt. Wat geweldig is als acteur, je hoeft er niet te veel van te verzinnen. Ik ben altijd verbaasd.

Omdat Guillermo ' s [del Toro] duidelijk een schilder is die een schilderij schildert en mijn taak is gewoon om de kleur te geven die hij waarschijnlijk al in zijn hoofd heeft.

Ik ga niet zeggen dat de andere mensen met wie ik werkte geen kunstenaar waren. Het waren allemaal geweldige, zeer getalenteerde mensen, maar ik denk dat Guillermo [del Toro] de filmgeschiedenis in zal gaan als een van onze meer getalenteerde, visueel briljante regisseurs.

Ik heb altijd mijn beste gedachten op het toilet.

Schrijven is als je haar eruit trekken. Je hebt niets en je kunt nergens aan denken, maar je moet wel aan iets denken.

Ik heb nog nooit iets geschreven dat niet een soort samenwerking was. Ik weet niet hoe mensen het zelf doen.

Ik serveerde in New York, en als je in dat werk zit, heb je vaak een vreselijke baas.

Mijn ouders weten eerder wie Franz Liszt is dan Snooki.

Maar als ik op talkshows ga, maak ik me zorgen dat ik een komische persoonlijkheid moet waarmaken.

Technisch gezien ben ik een New Yorker.

Het idee om stand-up te doen is angstaanjagend voor mij.

Ik heb mezelf altijd als een muzikaal persoon beschouwd.

Wetende dat ik geen model Ben en dat ik dat nooit zal zijn, heeft me verlost van de druk om er goed uit te zien. Als je jezelf niet als McDreamy vestigt, hoef je het niet waar te maken.

Ik wed dat ik niet veel rollen kreeg vanwege mijn vreemde stem. Ik denk niet bewust: 'hé, klinkt als een piepend hondenspeelgoed gemengd met een zak vol roestige nagels. Het is gewoon wat mijn stem heeft gedaan.

Ik heb mezelf nooit als komiek gezien. Ik zag mezelf als een man die zich Grappig kon gedragen.

Ik ben een Patsy Cline fan.

Opgegroeid in Rhode Island, zouden mijn vrienden me hebben opgehangen als ik een Yankees fan was geweest.

Katten houden zich niet aan de wetten van de natuur.

Ik eet stickers de hele tijd dude!

Ik heb mijn geest uitgebreid en mijn lever vernietigd, maar ik gaf niet op.

Vertrouw nooit een man van wie je weet dat hij zich als een schurk tegenover anderen heeft gedragen, welke vriendelijkheid hij ook beweert te voelen tegenover jezelf, hoe plausibel hij ook mag zijn, of hoe vriendelijk hij zich ook mag gedragen; wees er zeker van dat hij, zodra hij er iets aan heeft te winnen door dit te doen, "je zal omverwerpen."

Denken aan Plan B vertroebelt je kansen om te slagen bij Plan A.

Acteurs zetten onszelf de hele tijd in ongemakkelijke posities.

Als acteur voel je soms de druk om jezelf af en toe te veranderen.