John Hurt beroemde citaten

Doen alsof je andere mensen bent is mijn spel en dat is voor mij de essentie van het hele acteerwerk.

Mijn vader was een geestelijke, en hij was een bepaalde tijd in het zendingsveld in Brits Honduras, dat nu Belize is.

De maatschappij herijkt voortdurend wat zij als moreel en immoreel beschouwt.

Het is een enorm competitieve business, en ik kan je vertellen hoe ouder je wordt, de rollen zijn minder, en de mensen die bewezen performers zijn groter.

Het is een gevaarlijke carrièrebeweging om opzettelijk films te maken die misschien geen distributeur vinden.

Elke dag, als je ouder wordt, is er een nieuw perspectief op het leven. Het is een soort progressie.

Als je een interview doet in 1960, zal het zeker veranderen tegen het jaar 2000. En zo niet, dan is er iets drastisch mis.

Het zou moeilijk zijn om onvervulde ambities te hebben, omdat ik geen ambities heb. Ik ben nog nooit zo ' n performer geweest.

Mijn ouders vonden acteren veel te onzeker. Vraag me niet waarom ze dachten dat schilderen veiliger zou zijn.

Mijn moeders vader dronk en haar moeder was een ongelukkige, neurotische vrouw, en ik denk dat ze haar hele leven bang is geweest voor iedereen die drinkt uit angst dat zoiets haar zou kunnen overkomen.

Naakten zijn het beste om te schilderen. Alles wat je kunt vinden in een landschap of een stilleven of iets anders is er: duisternis en licht, karakterdimensie, textuur. Ik heb natuurlijk ook hoofden geschilderd.

Ik stop alles wat ik kan in de moerbei van mijn geest en hoop dat het gaat gisten en een fatsoenlijke wijn maken. Hoe dat proces verloopt, kan ik niet beschrijven.

Ik heb een groot deel van mijn leven besteed aan onafhankelijke films, en dat komt deels omdat het onderwerp me interesseert en deels omdat dat de basis is van de filmindustrie. Dat is waar de filmmakers vandaan komen, het is waar ze beginnen en soms is het waar ze hadden moeten blijven.

Ik herinner me dat ik Lindsay Anderson op een feestje vertelde dat acteren gewoon een verfijnde manier was om cowboys en Indianen te spelen.hij had bijna een aanval.

Zoals Beckett zei, Het is niet genoeg om te sterven, men moet ook vergeten worden.

Ik geloof er niet in dat onderzoek het allerbelangrijkste is. Ik word achterdochtig als ik lees over acteurs die zes maanden in een kliniek doorbrengen, bijvoorbeeld, om iemand te spelen die ziek is.

Ik markeer een script als een examen, en ik probeer niets onder de 50 procent te doen. Hetzelfde geldt voor de rol. En ook film is een eigenaardig ding, delen lezen niet noodzakelijkerwijs in scriptvorm zoiets als ze kunnen doen als het gaat om materialiseren.

Ik heb veel favoriete herinneringen, maar ik kan niet zeggen dat ik een favoriete film heb.

Ik begrijp nooit waarom we naar het nieuws kijken. Het heeft niet echt veel zin om te kijken naar iemand die je vertelt wat het nieuws is, terwijl je het heel gemakkelijk op de radio kunt beluisteren.

Ik heb nooit de ambitie gehad om een ster te worden, of hoe het ook heet, en ik schaam me nog steeds voor het woord.

Ik kom af en toe in Los Angeles opdagen, zodat ik wat grote geldfilms kan krijgen om mijn kleinere geldfilms te financieren.

Als ik in het theater zit, komt cinema niet eens in me op. Ook als ik een film maak, komt theater niet in me op.

We rennen allemaal naar de dood. Het maakt niet uit hoeveel grote, intellectuele conclusies we trekken tijdens ons leven, we weten dat ze allemaal door mensen zijn gemaakt, zoals God. Ik begin me af te vragen waar het allemaal toe leidt. Wat kunt u doen, behalve doen wat u kunt doen zo goed als u weet hoe.

Ook het mooie aan film is dat je licht kunt zien aan het einde van de tunnel. Je realiseerde je dat het op een gegeven moment tot een einde zal komen.